ശ്ലോകം 2501 : പൂവിന്‍ നിര്‍മ്മലകാന്തി...

പൂവിന്‍ നിര്‍മ്മലകാന്തി ചേര്‍, ന്നതിടിവെട്ടേകുന്ന ഗാംഭീര്യമാര്‍,--
ന്നാവേശം, ദയ, ഭക്തി, ദുഃഖമിവയെച്ചാലിച്ച മാധുര്യമായ്‌,
ഭാവം ഭൂമിയിലുള്ളതൊക്കെയൊരുമിച്ചാത്മാംശമാക്കുന്നൊരാ
നാവിന്നായി, സരസ്വതീവിലസിതാരാമത്തിനായ്‌ സ്വാഗതം!

കവി : ഉമേഷ്‌ നായര്‍, കൃതി : യേശുദാസിനോടു്‌

ഭൂഷാവര്‍ണാദിയാലീ ഭുവനമഖിലവും ഹന്ത! മോഹിച്ചു രാഗ--
ദ്വേഷാപൂര്‍ണം വിഘൂര്‍ണം ശിവ ശിവ! പറയാവല്ല മായാവിലാസം
ഭാഷാകര്‍ണാമൃതം മേ സുകൃതമിതു സദാ നാവുകൊണ്ടാസ്വദിച്ചാല്‍
നൂഴാ കര്‍മ്മാവലീവല്ലികളിലുടനവന്‍ പിന്നെ മുന്നേതുപോലെ.

കവി : പൂന്താനം, കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണകര്‍ണാമൃതം

ഭോഷ്കും പറഞ്ഞു ഭവനങ്ങളിലംഗാനാനാം
പോയ്ക്കൂടുമപ്പരിചു രാപ്പകലുള്ളതെല്ലാം
നീര്‍പ്പോള പോലെ മരുവുന്ന കളേബരാന്തേ
വീര്‍പ്പുണ്ടതും നിയമമല്ല നിനയ്ക്കെടോ നീ!

കവി : പൂന്താനം, കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണകര്‍ണ്ണാമൃതം

നീഹാരാഭം നിരുപമരസം നീരമാസ്വാദ്യ നല്‍പ്പു--
ല്ലാഹാരം ചെയ്തഹരഹരപക്ലേശമായ്‌ കേശവന്റെ
ഗേഹാസന്നസ്ഥലിയതിലതിസ്വൈരമായ്‌ സഞ്ചരിക്കും
മാഹാസംഘം മനസി നിതരാമേകുമാനന്ദമാര്‍ക്കും.

കവി : കേരളവര്‍മ്മ വലിയകോയിത്തമ്പുരാന്‍, കൃതി : മയൂരസന്ദേശം

ഗംഗാദേവി പിറന്ന മഞ്ഞണിവെളുപ്പാളുന്ന ശെയിലത്തില--
ക്കസ്തൂരീമൃഗവാസവാസനയെഴും വന്‍പാറയൊത്തുള്ളതാം
ശൃംഗത്തിന്‍ ശ്രമമാറ്റുവാന്‍ കയറി വാണീടുന്ന നീ ശംഭു തന്‍
കൂറ്റന്‍ കുത്തിയ കൊമ്പിലാര്‍ന്ന ചളിപോല്‍ ശോഭിച്ചിടും നിശ്ചയം

കവി : കെ. എസ്‌. നീലകണ്ഠനുണ്ണി, കൃതി : മേഘസന്ദേശം പരിഭാഷ

ശ്രാവം ശ്രാവം തദാനീം പ്രിയനിധനമഥക്രോധസംഘൂര്‍ണ്ണിതാഭ്യാം
ചക്ഷുര്‍ഭ്യാമുദ്വമന്തീ സ്മരഹരനിടിലോദ്‌ഭ്രാന്തബര്‍ഹിശ്ശിഖാഭാം
ഭ്രാമ്യജ്ജ്യോതിഷ്കണാളീം ഘടനഝടഝടാദംഷ്ടികാ സിംഹികേതി
പ്രഖ്യാതാസഹ്യരൂക്ഷാക്ഷരകഥനപരാ രാക്ഷസീ പ്രോത്ഥിതാഭൂല്‍.

കവി : കോട്ടയത്ത്‌ തമ്പുരാന്‍, കൃതി : കിര്‍മ്മീരവധം

ഭാവബന്ധമൊടു സത്യരൂപനാം
ദേവ, നിന്മഹിമയാര്‍ന്ന കോവിലില്‍
പാവനപ്രഭയെഴും വിളക്കിതാ
സാവധാനമടിയന്‍ കൊളുത്തിനേന്‍

കവി : ആശാന്‍, കൃതി : ദീപാര്‍പ്പണം

പള്ളിക്കുറപ്പു മരമെന്ന കണക്കെ നിന്മെയ്‌--
പിള്ളയ്ക്കുറപ്പു ജനനീവ സമാശ്രയം മേ
ഉള്ളില്‍ കറപ്പു കളവാന്‍ തിരുവുള്ളമോടേ
പള്ളിക്കുറുപ്പുണരവേണമനന്തശായിന്‍!

കവി : പൂന്താനം, കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണകര്‍ണാമൃതം

ഉണ്ണിക്കാല്‍ കൊണ്ടു നൃത്തങ്ങളുമരനിറയെക്കിങ്ങിണിപ്പൊന്നരഞ്ഞാ--
ണുണ്ണിക്കൈകൊണ്ടു താളങ്ങളുമണിമുടിയില്‍ പിഞ്ചവും കൊഞ്ചല്‍വായ്പും
ഉണ്ണിക്കണ്ണന്റെ പൂമെയ്‌ കുഴല്‍വിളിയുമടുത്തുള്ള ചില്‍പ്പിള്ളരും മേ
കണ്ണില്‍ കാണുന്ന പോലേ മനതളിരിലുദിക്കേണമോര്‍ക്കുമ്പൊഴെല്ലാം

കവി : പൂന്താനം, കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണകര്‍ണ്ണാമൃതം

ഉടന്‍ മഹാദേവിയിടത്തു കയ്യാ--
ലഴിഞ്ഞ വാര്‍പൂങ്കുഴലൊന്നൊതുക്കി,
ജ്വലിച്ച കണ്‍കൊണ്ടൊരു നോക്കുനോക്കി--
പ്പാര്‍ശ്വസ്ഥനാകും പതിയോടുരച്ചു.

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ശിഷ്യനും മകനും

ജനിച്ചന്നുതന്നേ മരിയ്ക്കും ദിനത്തെ--
ഗ്ഗണിയ്ക്കുന്നജന്‍ തന്റെ ചാരത്തുനിന്നും
തനിച്ചിങ്ങു വന്നെത്തി വേഷങ്ങളാടി--
ത്തിരിയ്ക്കും നരാ, നിന്റെ നാട്യം നിരര്‍ത്ഥം!

കവി : പി. കെ. മൂസത്‌, പെരുവനം, കൃതി : മുക്തകങ്ങള്‍

തമ്പോറടിക്ക കുഴലൂതുക കാശിരാജ്യം
വന്‍പോരടിച്ചിഹ പിടിക്കണമിന്നു പോണം
മുന്‍പോട്ടു വെയ്ക്കുമടി പിന്‍പു വലിച്ചിടാത്ത
വന്‍പോലുമെന്‍ വിപുല സേന പുറപ്പെടട്ടേ

കവി : ഒടുവില്‍ കുഞ്ഞികൃഷ്ണ മേനോന്‍, കൃതി : വിനോദിനി

മഞ്ചാടിക്കുരു കുന്നിമാലകള്‍ മുരുക്കിന്‍പൂക്കളിത്യാദിയും
ചെഞ്ചോരിക്കു വിരോധിയാമധരവും തൃക്കൈകള്‍ തൃക്കാല്‍കളും
ചാഞ്ചാടിക്കളിയും ചമഞ്ഞ വടിവും പൂഞ്ചായലില്‍ പൂഴിയും
ചെഞ്ചോടേ തിരുമേനി രണ്ടുമണയത്തമ്മാറു കണ്ടാവു ഞാന്‍.

കവി : പൂന്താനം, കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണകര്‍ണാമൃതം

ചെമ്പിച്ചതാം വന്‍ ചിറകും, വെളുത്ത
കഴുത്തുമുള്ളോരു പരുന്തിദാനീം
മത്സ്യത്തെ റാഞ്ചുന്നതിനായ്‌ക്കുളത്തിന്‍
മേലേ വലം വെച്ചു പറന്നിടുന്നു

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ഉള്‍നാട്ടിലെ ഒരു മഞ്ഞുകാലം

മനുഷ്യനിന്നും ശിശുവാണവന്റെ
മനസ്സിനാല്‍ മര്‍ക്കടനിര്‍വിശേഷന്‍
ലക്ഷോപലക്ഷം ശതകം കഴിഞ്ഞേ
ലക്ഷ്യത്തെ നോക്കാനവനക്ഷി നേടൂ

കവി : ഉള്ളൂര്‍

ലാംഗൂലവിക്ഷേപ വിസര്‍പ്പിശോഭൈ--
രിതസ്തതശ്ചന്ദ്ര മരീചി ഗൌരൈഃ
യസ്യാര്‍ത്ഥയുക്തം ഗിരിരാജശബ്ദം
കുര്‍വന്തി വാലവ്യജനശ്ചമര്യൈഃ

കവി : കാളിദാസന്‍, കൃതി : കുമാരസംഭവം

യുദ്ധായ ചെന്നു കടുകോപവശേന ബാണന്‍
ബദ്ധാവലേപമനിരുദ്ധനുമങ്ങടുത്താന്‍
യുദ്ധേ ജവേന ഭുജഗാസ്ത്രബലേന ബാലം
ബദ്ധ്വാ നിശേഷമസുരേന്ദ്രനിമം ചകാര

കൃതി : അരമനയിലെ അനിരുദ്ധന്‍

യോഗിക്കിപ്പോള്‍ ചെറിയ ബിസിനസ്സുണ്ടു, തോക്കിന്റെ മേക്കാ--
ണോര്‍ക്കുന്തോറും ചിരിവരു, മപര്‍ണാശ്രമക്കാരനല്ലോ!
ലാക്കോടെത്തും ചിലതു തിരയാനങ്ങു കസ്റ്റംസുകാരും;
നോക്കൂ, കാലക്കെടുതി, മഹിതേ! യോഗവിദ്യേ! നമസ്തേ!

കവി : ഏവൂര്‍ പരമേശ്വരന്‍, കൃതി : കുട്ടിശ്ലോകങ്ങള്‍

ലോകാനുന്മദയന്‍, ശ്രുതിര്‍മുഖരയന്‍, ശ്രോണീരുഹാന്‍ ഹര്‍ഷയന്‍,
ശെയിലാന്‍ വിക്രവയന്‍, മൃഗാന്‍ വിവശയന്‍, ഗോവൃന്ദമാനന്ദയന്‍,
ഗോപാന്‍ സംഭ്രമയന്‍, മുനീന്‍ മുകുളയന്‍, സപ്തസ്വരാന്‍ ജൃംഭയ,--
ന്നോങ്കാരാര്‍ത്ഥമുദീരയന്‍ വിജയതേ വംശീനിനാദഃ ശിശോഃ

കവി : ലീലാശുകന്‍, കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണകര്‍ണ്ണാമൃതം

ഗുണം പെടും കേരളസേന നാരാ--
യണന്‍ ശയിക്കുന്നൊരനന്തപൂരില്‍
പിണങ്ങിമണ്ടി പ്രിയശയ്യ വീണ്ടു--
മണഞ്ഞിടും താര്‍മകള്‍പോല്‍ വരുന്നു

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : ഉമാകേരളം

പാലോടു തുല്യരുചി, മൌലിയിലുല്ലസിക്കും
ബാലേന്ദുമന്ദമൃദുലസ്മിതവെണ്ണിലാവു്‌
കോലിന്റ പൂര്‍ണ്ണകരുണാകുലദൃഷ്ടി വാചാ--
മൂലം തെളിഞ്ഞു മമ ചേതസി തോന്റവേണ്ടും.

കൃതി : ലീലാതിലകം

കാളയ്ക്കു കാണുമൊരു തോളു, കരിമ്പനയ്ക്കു
കാളും കുറുമ്പു കളയുന്നുടല്‍, മാര്‍ വിരിഞ്ഞ്‌
നീളത്തിലൂക്കുടയകൈകളുമായ്‌ പടയ്ക്കു
കേളിപ്പെടും പടി വിളഞ്ഞുവിളങ്ങി കോമന്‍

കവി : കുണ്ടൂര്‍ നാരായണ മേനോന്‍, കൃതി : നാലു ഭാഷാ കാവ്യങ്ങള്‍

നോക്കില്‍ ധന്യര്‍ കവീന്ദ്രര്‍ -- ഭാരതി പദം പെട്ടെന്നു മുന്നോട്ടു വെ--
ച്ചൂക്കില്‍ രൂക്ഷപഥത്തിലെന്നതു കണക്കോടുന്ന നാക്കുള്ളവര്‍;
വാക്കിന്‍ ദേവി കുനിഞ്ഞു മന്ദഗതിയായിട്ടെന്‍ രസം വാച്ചിടും
നാക്കില്‍ പീനകുചങ്ങളുള്ള യുവതിക്കൊപ്പം നടക്കുന്നിതേ

കവി : ഉമേഷ്‌ നായര്‍, കൃതി: (പരിഭാഷ)

വെണ്മുത്തിനും മരതകത്തിനുമാര്‍ത്തി നല്‍കും
പൊന്‍മേനി രണ്ടുമൊരുമിച്ചു ചമഞ്ഞു നന്നായ്‌
നിര്‍മായമേവ ഹൃദയത്തിലുദിപ്പതിന്നും
ജന്മാന്തരേ സുകൃതമുള്ളൊരു ജീവനോവാന്‍!

കവി : പൂന്താനം, കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണകര്‍ണ്ണാമൃതം

നാവില്ലാതെ ജനിക്കയോ നടനടേയുള്ളോരിളയ്ക്കാകയോ
നാമത്തെപ്പഠിയായ്കയോ നരകമെന്നോര്‍ത്താല്‍ കുളുര്‍പ്പാകയോ
നാവില്‍ ദുര്‍ഘടമാകയോ നരകുലത്തില്‍ ജന്മമല്ലാകയോ
നാമോച്ചാരണമെന്തു ബന്ധമറിവുള്ളോരും ത്യജിച്ചീടുവാന്‍!

കവി : പൂന്താനം, കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണകര്‍ണാമൃതം

ന ശക്നോമി കര്‍ത്തും പരദ്രോഹലേശം
കഥം പ്രീയസേ ത്വം ന ജാനേ ഗിരീശ!
തഥാ ഹി പ്രസന്നോസി കസ്യാപി കാന്താ
സുതദ്രോഹിണോ വാ പിതൃദ്രോഹിണോ വാ!

കവി : ശങ്കരാചാര്യര്‍, കൃതി : ശിവഭുജംഗം

തണ്ണീര്‍ദ്ദാഹം മുഴുത്തൂ തടിയനരികെ വന്നന്തകന്‍ താനുരത്തും
കണ്ണീര്‍ക്കാരായടുത്തുള്ളവര്‍ തൊഴിയുമൊഴിയ്ക്കാതെയൊന്നിച്ചു പാര്‍ത്തും
തന്നെത്താനേ മറന്നിട്ടതിവിവശത പൂണ്ടാര്‍ത്തനായ്‌ വീര്‍ത്തുമക്കോ--
പ്പെന്നെക്കൊണ്ടാക്കിവച്ചീടൊല വരദവിഭോ! വാമഗേഹാധിവാസിന്‍.

കവി : പൂന്താനം, കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണകര്‍ണ്ണാമൃതം

തന്നെ സ്നേഹമിയന്നവര്‍ക്കു നിമിഷം ദ്വേഷിച്ചവര്‍ക്കും ബലാല്‍
തന്നെപ്പോലെ ചമഞ്ഞവര്‍ക്കുമരുളീ കൈവല്യമല്ലേ വിഭോ!
തന്നെത്താനറിയാഞ്ഞു ഖിന്നമതിയായ്‌ നിന്നോടിരന്നീടിനോ--
രെന്നെക്കാണവശം കൃപാലയ! ജയ! ശ്രീവാമഗേഹാലയ!

കവി : പൂന്താനം, കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണകര്‍ണ്ണാമൃതം

"തിന്നാനെന്തിതിറച്ചിയോ വരമുനേ?" -- "കള്ളില്ലയെന്നാലതി--
ന്നെന്തി?"; "ന്നെന്തു കുടിക്കുമോ?" -- "കുടി ഹരം താനാണു, പെണ്ണുങ്ങളും";
"പെണ്ണുങ്ങള്‍ക്കു കൊടുപ്പതിന്നു പണമോ?" -- "ചൂതാട്ടവും കക്കലും";
"നിന്നെക്കൊണ്ടിവ പറ്റുമോ?" -- "മുറ മുടിഞ്ഞോനെന്തു വേറേ ഗതി?"

കവി : ഉമേഷ്‌ നായര്‍ / കാളിദാസന്‍

പീലിപ്പൂമുടിയും കരേ മുരളിയും വാമേതരേ വെണ്ണയും
പാലഞ്ചും മൃദുമന്ദഹാസരുചിയും നല്‍പീതവസ്ത്രങ്ങളും
ചൂടിക്കൊണ്ടു ധരിത്രി തന്‍ വ്യസനമൊന്നാകെശ്ശമിപ്പിച്ച നി--
ന്നാടിക്കാര്‍മുകില്‍മേനികണ്ടുണരുകില്‍ ധന്യം പരം ജീവിതം

കവി : പ്രൊഫ. പി. എം. ജി. നമ്പീശന്‍, കൃതി : കൃഷ്ണസ്തുതി

ചിന്താശതക്ഷുഭിതയാം ബലിസൂനു ഭാഗ്യ--
സന്താനവല്ലി സചിവോത്തമനോടിദാനീം
എന്താണെടുത്തു പറവാന്‍ തുടരുന്നതെന്നു
ഹന്താളിമാരലമുഴറ്റൊടു നോക്കിനില്‍പ്പായ്‌

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ബന്ധനസ്ഥനായ അനിരുദ്ധന്‍

എന്നെക്കെട്ടിയ സംസൃതിക്കയററുത്തീടാന്‍ ശ്രമിക്കായ്കയ--
ല്ലന്നന്നല്‍പവിരാഗദുര്‍ബ്ബലചലച്ചിത്തക്കറിക്കത്തിയാല്‍
നന്നത്യാഗ്രഹ, മഷ്ടയോഗനിയമദ്ധ്യാനത്തിലൂട്ടിത്തപഃ--
ഖിന്നോദാരകൃപാണമൊന്നു പണിയാറാക്കേണമേ ദൈവമേ!

കവി : വി.കേ.ജി., കൃതി : അവില്‍പ്പൊതി

നീരാടിക്കാലവര്‍ഷാംബുവിലമലകലാനാഥസമ്പൂര്‍ണബിംബ--
സ്മേരാസ്യം പൂണ്ടു നീലാംബരരുചിതടവിത്താരകാഹാരമേന്തി
പേരാളും കേരളത്തില്‍ പ്രകൃതിസുഭഗമീ ചിങ്ങമാസത്തിലോണ--
ത്താരാര്‍മാതുല്ലസിപ്പൂ ജനഗണഹൃദയോത്താളതാളാനുകൂലം

പ്രാണാധീശാന്തികത്തേയ്ക്കതിധൃതിയില്‍ നടന്നീടവേ പോര്‍മുലപ്പൊന്‍--
പൂണാരം പൊട്ടിവീണും, കുനുകുഴലിലെഴും കല്‍പകപ്പൂ കൊഴിഞ്ഞും,
ചേണാളും കാതിലെപ്പൊന്നലര്‍, തളിരിവയോടൊത്തു വെണ്മുത്തുതിര്‍ന്നും
കാണാം കാലത്തു രാവില്‍ക്കമനികളവിടെസ്സഞ്ചരിക്കുന്ന മാര്‍ഗ്ഗം.

കവി : ജി. ശങ്കരക്കുറുപ്പു്‌/കാളിദാസന്‍, കൃതി : മേഘദൂതം പരിഭാഷ

ചാലെക്കാണായ നീലക്കുതിര വിരുതനാം കേശി നാശം വരുത്താന്‍
നീലക്കാര്‍വര്‍ണ! നിന്നോടരിശമൊടുമുതിര്‍ന്നൊന്നു നേരിട്ടു പാഞ്ഞാന്‍
ബാലക്കൈ വായിലാക്കീട്ടരിമരനിമിഷം കൊണ്ടു കൊന്നാന്‍, ത്രിലോകേ
മാലാകെത്തീര്‍ത്തു മായാവിയെ മയസുതനെക്കൊന്നതും കൈതൊഴുന്നേന്‍.

കവി : പൂന്താനം, കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണകര്‍ണാമൃതം

ബാലന്മാര്‍ക്കു വിനോദമായ്‌, യുവജനശ്രേണിയ്ക്കൊരുത്സാഹമായ്‌
ചാലേ പ്രൌഢതതിയ്ക്കു വാശിയധികം തങ്കുന്ന നര്‍മ്മാങ്കമായ്‌
കാലത്തില്‍ ചുളിവാര്‍ന്ന വൃദ്ധവദനം ശ്രീയാളിടും മേളമായ്‌,
വേലാതീത വിലാസിനീ, ജയതു നീ ശ്രീയക്ഷരശ്ലോകമേ!

കവി : എം. എസ്‌. കുമാരന്‍ നായര്‍, കൃതി : കൈരളിയുടെ ഓടക്കുഴല്‍

കെയിലാസ ശെയിലേ കനകാഭിഷേകം
കഴിച്ചു നിന്നീടിന കര്‍മ്മസാക്ഷി
കാണാവതല്ലിത്തൊഴിലെന്നകാണ്ഡേ
കാര്‍കൊണ്ടലിന്‍ മൂടലിലായ്‌ മുഹൂര്‍ത്തം.

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ശിഷ്യനും മകനും

കന്നാലിക്കലുവാസമം, മടല്‍ ശരിപ്പൂട്ടാണുകൂഞ്ഞാകെ,യ--
ന്നൊന്നൊം ക്ലാസ്‌ ബിരിയാണിയാണു ചകിണിക്കൂട്ടം, പഴുത്തീടുകില്‍
നന്നാണാച്ചുളതിന്നുവാന്‍, കുരുകറിയ്ക്കാകാം, മുളഞ്ഞോപശ,--
യ്ക്കൊന്നും കൊള്ളരുതാത്തതില്ല, രസികന്‍, ചക്കേ, വരിക്കേ സലാം!

കവി : ഡി. വി. മണയത്താറ്റ്‌, രാമമംഗലം, കൃതി : ചക്കേ സലാം

നാട്ടാരെല്ലാം വിഷൂചീലഹളയിലുതിരും കാല, മദ്ദീനമായ്‌ത്തന്‍
കൂട്ടാളയ്യോ കഴിഞ്ഞീടിന കഥ, വലുതായുള്ള വര്‍ഷാനിശീഥം,
കേട്ടാലാരും ഭയംകൊണ്ടിളകിമറിയുമീ വേളയില്‍ക്കഷ്ടമായാള്‍
നീട്ടാനുംകൂടിവയ്യാതെരിയുമൊരു വിളക്കിന്റെ നേരിട്ടിരുന്നു

കവി : വി. സി. ബാലകൃഷ്ണപണിക്കര്‍, കൃതി : ഒരു വിലാപം

കൊട്ടത്തേങ്ങാഭിരപ്പൈരവില്‍ വിതറിയതൈഃ നന്മലര്‍ഭിഃ പഴാഢ്യൈ-
രെട്ടൊമ്പ്തൈഃ പക്വചക്കാമുറിഭിരപി പെരുമ്പ്രീതനായ്‌ പ്രാതലുണ്ട്വാ
കുട്ടിക്കുമ്പാം തുളുമ്പ്യന്‍ തെളിവിനൊടു യദാ വിഘ്നമുണ്ടാവ്യതേക--
ണ്ണിട്വാപ്പോള്‍ക്കാക്കയിത്വാതരതു മമ മഹാമാനമൊ, ന്നാനമോന്തഃ

കവി : ശീവൊള്ളി, കൃതി : ദുസ്പര്‍ശാനാടകം

കരാളദോര്‍ദ്ധൃതകരവാളകേ, മനോ--
ഹരാളകേ, മമ നൃപവംശപാലകേ,
ഒരാളുമില്ലൊരുതുണ ഹേ കൃപാസരോ--
മരാളികേ കനിയുക ഭദ്രകാളികേ!

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : ഉമാകേരളം

ഒറ്റക്കാല്‍ പിറകൂന്നി, യൂര്‍മ്മികകളാല്‍ മിന്നും വലംകയ്യതില്‍--
ച്ചെറ്റമ്മൃത്യുകയേന്തി വാക്യമെഴുതിക്കാണിച്ചുനില്‍ക്കുന്നതും,
അറ്റം തെല്ലു ചുരുട്ടിയായിടതുകൈ പിന്‍ ചേര്‍ത്തു വിശ്രാന്തനായ്‌
കറ്റക്കാര്‍ശിഖ പിന്‍പൊതുക്കി മറുകൈത്താര്‍ വീശി ലാത്തുന്നതും

കവി : കുമാരനാശാന്‍, കൃതി : പ്രരോദനം

അക്കൊമ്പു ചെമ്മണ്ണടിയില്‍ കിളിര്‍ന്ന
കേെലാസശൃംഗങ്ങളിലൊന്നിനൊപ്പം
കടയ്ക്കു രക്താംഗിതമായി വീഴ്കെ
ബ്രഹ്മാണ്ഡമൊട്ടുക്കൊരു ഞെട്ടല്‍ ഞെട്ടി.

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ശിഷ്യനും മകനും

കരയാ, തൊരു നാളിനിയും വരുമീ
നിരയാര്‍ന്നൊരു വേദനകള്‍ക്കൊടുവില്‍
വിരഹാതുരയാം സഖി! നിന്‍ നിലയാ
കരുണാമയനെക്കരയിച്ചിടുമേ

കവി : സിദ്ധാര്‍ത്ഥന്‍

വാളേ തെളിഞ്ഞിടുക നിന്‍പണി തീര്‍ന്നതില്ല
നാളേക്കു നീട്ടിടുക നിന്റെയുറക്കമെല്ലാം
ആളെറെയുണ്ടിത പടക്കുവരുന്നു, തേന്‍ചൊ--
ല്ലാളേ നിനക്കിനിയുമിന്നൊരു കാഴ്ച കാണാം.

കവി : കുണ്ടൂര്‍ നാരായണ മേനോന്‍

ആലക്ഷ്യ ദന്തമുകുളാനനിമിത്തഹാസൈ--
രവ്യക്തവര്‍ണ്ണരമണീയവചഃപ്രവൃത്തീന്‍
അങ്കാശ്രയപ്രണയിനസ്തനയാന്‍ വഹന്തേ
ധന്യാസ്തദംഗരജസാ മലിനീഭവന്തി

കവി : കാളിദാസന്‍, കൃതി : ശാകുന്തളം

അതുലദ്യുതി നിന്‍ മണല്‍പ്പുറം ഹാ--
ചതുരം ശാരഭവാനിനോടെതിര്‍പ്പാന്‍
ഇതു കണ്‍കുളിരെത്ര നല്‍കിടുന്നൂ
പുതു കര്‍പ്പൂര സമുച്ചയം കണക്കേ

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ഭാരതപ്പുഴ

ഇന്നെന്തോ കവിതാംഗനയ്ക്കൊരുതരം ശാഠ്യം പലേമട്ടിലായ്‌,
പ്രീണിപ്പിക്കിലുമെന്നൊടൊത്തവള്‍ രമിച്ചീടാന്‍ മടിച്ചീടവേ,
നിന്നേന്‍ ഞാനുമകന്നു തെല്ലു ചെറുതാം കോപം നടിച്ചും, മുഖം
വീര്‍പ്പിച്ചും, സ്ഥിതിമാറിയില്ല, സുഖമല്ലല്ലോ ബലാല്‍ക്കാരവും

കവി : കെ. പി. പ്രഭാകരമേനോന്‍, തിരുവനന്തപുരം, കൃതി : പിണക്കം

നാഭീബിലാന്തരവിനിര്‍ഗ്ഗിതപന്നഗീയം
സമ്പ്രസ്ഥിതാ നയനഖഞ്ജനഭക്ഷണായ
നാസാമുദീക്ഷ്യ ഗരുഡഭ്രമമുദ്വഹന്തീ
ഗുപ്തേവ പീനകുചപര്‍വ്വതയോരധസ്താത്‌

നേന്ത്രപ്പഴക്കുലകള്‍ മാമ്പഴമെന്നുവേണ്ട
പൂന്തിണ്ണതന്നിലണയാത്ത പഴങ്ങളില്ലാ
ഉണ്ടായിരുന്നു മയിലും കുയിലും പിറാവു--
മുണ്ടായിരുന്നു മലപോലൊരു സഹ്യപുത്രന്‍

കവി : വൈക്കം വിശ്വനാഥന്‍ നായര്‍, കൃതി : തറവാട്‌

ഉരഗശയനനായ്‌ ജഗന്മലത്തെ--
പ്പരമൊഴിവാക്കിടുമങ്ങതിന്നുതന്നെ
ഉരഗയുതമലച്ചുവട്ടിലാശാ--
ഭരമലമാര്‍ന്നൊരു കൂര്‍മ്മമായതില്ലേ?

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : ഉമാകേരളം

ഉണ്ടായീ കേരളത്തില്‍പ്പുകള്‍പെരിയ ചെറുപ്പുള്ളശേരിപ്രദേശേ
തണ്ടാര്‍ബാണന്നു വേണ്ടും തരുണജനജയത്തിന്നൊരമ്പെന്നപോലെ
വണ്ടാര്‍പൂഞ്ചായലാളാം വരതനു രുചിരാപാംഗി പാട്ടുണ്ണിനാമ്‌നാ
രണ്ടാംതണ്ടാരില്‍ മാതെന്നൊരു നിനവുളവാം കാണുകില്‍ക്കാമുകാനാം.

കൃതി : പാട്ടുണ്ണി ചരിതം

വാത്സല്യം കളിയാടിടും ഭവതി തന്‍ വക്ത്രാരവിന്ദത്തിലോ
വാണീ കന്നിനിലാവുതന്നഴകെഴും നിന്‍ മന്ദഹാസത്തിലോ
പാപം നീക്കിയനുഗ്രഹങ്ങളരുളും ഹസ്തത്തിലോ ചെന്തളിര്‍--
പ്പാദം കൂപ്പിടുമെന്‍ തമസ്സിനെയകേറ്റെടുന്ന വിദ്യാധനം?

കവി : പ്രൊഫ. പി. എം. ജി. നമ്പീശന്‍, കൊല്‍ക്കത്ത, കൃതി : സരസ്വതീ വന്ദനം (മുക്തകം)

പ്രീതം ഗാഢനിവീതപീതവസനവ്യാസംഗികാഞ്ചീകലാ--
പാദീപ്രാപ്രപദീനനീവിനിഭൃതാപീനോരുമാരാധ്നുമഃ
ആസീദല്‍സനകാദൃതം പദയുഗോപാസീനധാത്രീരമാ--
ദാസീചാരിതചാമരം വയമിമേ ത്വാം സംഗമാധീശ്വര!

കവി : ഉണ്ണായി വാര്യര്‍, കൃതി : രാമപഞ്ചശതി

അധികേരളമഗ്ര്യഗിരഃ കവയഃ
കവയന്തു വയം തു ന താന്‍ വിനുമഃ
പുളകോദ്ഗമകാരി വചഃപ്രസരം
പുനമേവ പുനഃ പുനരാസ്തുമഹേ

കവി : ഉദ്ദണ്ഡശാസ്ത്രികള്‍

പരിണതരുചി പൂണ്ടനന്തതല്‍പോ--
പരി വിധു ശാരദപര്‍വരാത്രിയില്‍പ്പോല്‍
പരിചൊടു ഫണരത്നതാരജാലം
പരിസരമാര്‍ന്നു പരം ലസിച്ചിരുന്നു

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : ഉമാകേരളം

പുല്ലാണെനിക്കു പടയാളികള്‍, നിന്‍ കടക്കണ്‍--
തല്ലാണു തേന്മൊഴി തടുത്തിടുവാന്‍ ഞെരുക്കം
തെല്ലാകയാല്‍ തെളിവിയന്നു തുണയ്ക്കണം നീ;
അല്ലായ്കിലാങ്ങളകള്‍ തന്‍ പണി പെങ്ങള്‍ ചെയ്യും

കവി : കുണ്ടൂര്‍ നാരയണ മേനോന്‍ , കൃതി : കോമപ്പന്‍

തസ്മിന്‍ മഘോനസ്ത്രിദശാന്‍ വിഹായ
സഹസ്രമക്ഷ്ണാം യുഗപത്‌ പപാത
പ്രയോജനാപേക്ഷിതയാ പ്രഭൂണാം
പ്രായശ്ചലം ഗൌരവമാശ്രിതേഷു

കവി : കാളിദാസന്‍, കൃതി : കുമാരസംഭവം

പീലിക്കണ്ണിമയില്‍ സ്ഫുരിപ്പതു സുഖക്കാര്‍ വില്ലണിത്തൂമയ,--
ല്ലാധിക്കൂരിരുള്‍ കട്ടചേര്‍ത്ത കരിമേഘത്തിന്‍ മഴക്കോളുതാന്‍;
ഭാസിക്കുന്നതു ചുണ്ടില്‍ മോദമയമായീടും പ്രസൂനങ്ങള--
ല്ലാകെക്കൂര്‍ത്തുപരുത്ത മുള്ളുകള്‍; നിനക്കെന്തീ വിഷാദം പ്രിയേ?

കവി : ഡി. ശ്രീമാന്‍ നമ്പൂതിരി

ഭാഷാവാദം, മതപ്പോര്‍വിനകള്‍, ജനമനസ്സെന്നുമസ്വസ്ഥ,മേറ്റം
ദ്വേഷാഖേടങ്ങള്‍, നാടൊക്കെയുമടവു പയറ്റുന്ന രാഷ്ട്രീയയുദ്ധം,
പോഷാഹാരങ്ങളാണീ വകകളിവിടെയിന്നാത്മശാന്ത്യൌഷധം, സ--
ന്തോഷാര്‍ത്ഥം സജ്ജനൈക്യപ്പിറവിയരുളുമൊന്നായതയ്യപ്പനാമം

കവി : ചെങ്ങമനാട്‌ ദാമോദരന്‍ നമ്പ്യാര്‍, കൃതി : സ്വാമിയേ ശരണം

പ്രസന്നദിക്‌ പാംസുവിമുക്തവാതം
ശംഖസ്വനാനന്തരപുഷ്പവൃഷ്ടി
ശരീരിണാം സ്ഥാവരജംഗമാനാം
സുഖായ തജ്ജന്മദിനം ബഭൂവ

കവി : കാളിദാസന്‍, കൃതി : കുമാരസംഭവം

ശ്രേയഃ സ്രുതിം ഭക്തിമുദസ്യ തേ വിഭോ!
ക്ലിശ്യന്തി യേ കേവലബോധലബ്ധയേ
തേഷാമസൌ ക്ലേശല ഏവ ശിഷ്യതേ
നാന്യദ്യഥാ സ്ഥൂലതുഷാവഘാതിനാം

കവി : വ്യാസന്‍, കൃതി : ഭാഗവതം

തസ്മിന്നദ്രൌ കതിചിദബലാവിപ്രയുക്തഃ സ കാമീ
നീത്വാ മാസാന്‍ കനകവലയഭ്രംശരിക്തപ്രകോഷ്ഠഃ
ആഷാഢസ്യ പ്രഥമദിവസേ മേഘമാശ്ലിഷ്ടസാനും
വപ്രക്രീഡാപരിണതഗജപ്രേക്ഷണീയം ദദര്‍ശ

കവി : കാളിദാസന്‍, കൃതി : മേഖസന്ദേശം

ആരോമല്‍ച്ചണ്ഡി, നിന്‍ മെയ്‌ ചില ലതികകളില്‍, ഭ്രൂവിലാസങ്ങളാറ്റിന്‍--
നീരോളത്തിന്നനക്കങ്ങളില്‍, നിറ മയിലിന്‍ പീലിയില്‍ കേശപാശം,
വാരോലും നിന്‍ കടാക്ഷം ചകിത ഹരിണിയില്‍, തിങ്കളില്‍ ഗണ്ഡ, മീ മ--
ട്ടോരൊന്നുണ്ടങ്ങുമിങ്ങും, ബത സകലമിണങ്ങുന്നതൊന്നില്ല കാണ്മാന്‍

കവി : ജി. ശങ്കരക്കുറുപ്പു്‌ / കാളിദാസന്‍, കൃതി : മേഘസന്ദേശം പരിഭാഷ

വാളായ്‌ തൂലികയേന്തിവന്നു വയലാര്‍ ഗര്‍ജ്ജിച്ചിടുമ്പോള്‍, വച--
സ്സോളം തള്ളിവരുന്ന ഗാനമുണരും പൊന്‍വീണ മീട്ടുമ്പൊഴും,
ഓമല്‍പ്പിഞ്ഛികനീര്‍ത്തി നര്‍ത്തനമുതിര്‍ത്തീടും മയൂരോപമം
നീ മന്ദസ്മിതലാസ്യയായി നടനം ചെയ്യുന്നിതെന്നുള്ളിലും

കവി : പി. പി. പട്ടശ്ശേരി, കൃതി : കാവ്യപൂജ

ഓരോ ജീവകണത്തിനുള്ളിലുമുണര്‍ന്നുദ്ദീപ്തമായ്‌, ധര്‍മ്മസം--
സ്കാരോപാസനശക്തിയായ്‌, ചിരതപസ്സങ്കല്‍പ്പസങ്കേതമായ്‌,
ഓരോ മാസ്മരലോകമുണ്ടതിലെനിക്കെന്നന്നന്തരാത്മാവിനെ--
ത്തേരോടിക്കണമെന്റെകാവ്യകലയെക്കൊണ്ടാകുവോളം വരെ!

കവി : വയലാര്‍ രാമവര്‍മ്മ, കൃതി : സര്‍ഗ്ഗസംഗീതം

ഓരാത്തപേക്ഷയിതുകേട്ടളവുള്‍ത്തടത്തി--
ലാ രാജകീയപുരുഷന്നൊരു മിന്നല്‍ പാഞ്ഞു.
ചേരാത്തൊഴില്‍ക്കു നൃപദണ്ഡിതനാം യുവാവായ്‌--
ച്ചേരാന്‍ സ്വയം വിടുകയോ നൃപപുത്രിയാളെ?

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ബന്ധനസ്ഥനായ അനിരുദ്ധന്‍

ചെമ്പിച്ചഗ്രം ചുവന്നുള്ളൊരു കചഭരവും, ചെമ്പരത്തിപ്രസൂനം
കുമ്പിട്ടീടുന്ന കണ്ണും, കലുഷത കലരും കയ്യിലക്കാലദണ്ഡും,
വമ്പിച്ചീടുന്ന നാസാപുടവു, മുടലു, മദംഷ്ട്രയെന്നല്ല, മീശ--
ക്കൊമ്പും, ഗംഭീരസിംഹധ്വനിയൊടുമധികം വങ്കരാം കിങ്കരന്മാര്‍

കവി : വെണ്മണി

വീരാഗ്ര്യനും ഭുവി കുലീനനുമാണു താനെ--
ന്നാ രാജമാന്യചരിതന്‍ തെളിയിച്ചുവല്ലോ.
നാരായണാത്മജസുതന്നൊരു ദാസിയായി--
ത്തീരാനുമേതു നൃപകന്യ കൊതിയ്ക്കയില്ല?

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ബന്ധനസ്ഥനായ അനിരുദ്ധന്‍

നില്ലാഞ്ഞ കോപഭരമൊന്നൊഴിയട്ടെയച്ചെ--
ന്നെല്ലാം യഥേഷ്ടമറിയിച്ചു ശരിപ്പെടുത്താം
തെല്ലാശ്വസിക്ക തവസത്സഖിചിത്രലേഖേ,
വല്ലായ്മ കൂടിടരുതെന്നെഴുന്നേറ്റു വൃദ്ധന്‍

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ബന്ധനസ്ഥനായ അനിരുദ്ധന്‍

തരുണിയുടെ ബലം വിശുദ്ധി, വേ--
റൊരു പൊരുളല്ലബലയ്ക്കതേ ബലം,
പരമതിനിഹ ഭംഗമേകുവാന്‍
കരുതിയൊരെന്‍ വിധിയെത്ര ഘോരനാം !

കവി : കുമാരനാശാന്‍, കൃതി : ലീല

പ്രിയ രാഘവ! വന്ദനം ഭവാ--
നുയരുന്നൂ ഭുജശാഖ വിട്ടു ഞാന്‍
ഭയമറ്റു പറന്നുപോയിടാം
സ്വയമിദ്യോവിലൊരാശ്രയം വിനാ.

കവി : കുമാരനാശാന്‍, കൃതി : ചിന്താവിഷ്ടയായ സീത

ഭോഗീന്ദ്രഭോഗശയനം ഭുവനൈകനാഥം
യോഗീന്ദ്രമാനസസരോജവിഹാരിഹംസം
വാഗീശമുഖ്യവിബുധേന്ദ്രനതാംഘൃപദ്മം
വന്ദേ മഹാപുരുഷമംബുജനാഭമീശം.

വാടിത്തളര്‍ന്ന പകലിന്‍ വളര്‍മേനി താങ്ങാ--
നോടിക്കിതച്ചു രജനീമണിയെത്തിടുമ്പോള്‍,
മോടിക്കുചേര്‍ന്നപടി നീ മൃദുഹാസലേശ--
മോടിക്ഷമാംബികയെ നോക്കിരസിച്ചിടുന്നു!

കവി : ചങ്ങമ്പുഴ, കൃതി : പ്രഥമതാരം (ഗീതാഞ്ജലി)

മുഷിഞ്ഞ വസ്ത്രാല്‍ പൃഥുകം പിടിച്ച--
ങ്ങഴിച്ചു ഭക്ഷിച്ചിതു വാസുദേവന്‍
രണ്ടാമതും മുഷ്ടി പിടിച്ച നേരം
തണ്ടാരില്‍മാതാശു കരം പിടിച്ചാള്‍

കവി : കുഞ്ചന്‍ നമ്പ്യാര്‍, കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണചരിതം മണിപ്രവാളം

രവി പോയി മറഞ്ഞതും സ്വയം
ഭുവനം ചന്ദൃകയാല്‍ നിറഞ്ഞതും
അവനീശ്വരിയോര്‍ത്തതില്ല പോ--
ന്നവിടെത്താന്‍ തനിയേയിരിപ്പതും.

കവി : കുഞ്ചന്‍ നമ്പ്യാര്‍, കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണചരിതം മണിപ്രവാളം

അവികലവിമലാനുഭൂതിയുള്‍ക്കൊ--
ണ്ടവിരളകോമളഗാനധാരതൂകി,
ഛവിയിളകുമസീമകാവ്യപുഷ്പാ--
ടവിയി, ലയേ, കളകണ്ഠ, നീ ലസിപ്പൂ!

കവി : ചങ്ങമ്പുഴ, കൃതി : സ്പന്ദിക്കുന്ന അസ്ഥിമാടം

ഛിദ്രംവിട്ടു ഗുണങ്ങള്‍ തിങ്ങിവിലസും ശ്രീമൂലഭൂപാലകോ--
ന്നിദ്രശ്രീയുതഭാഗ്യവാന്‍ കടലിനെപ്പൊക്കാന്‍ ചൊരിയ്ക്കും സദാ
സദ്രക്ഷാനിപുണങ്ങളാം മൃദുകടാക്ഷത്തിന്‍ തരംഗങ്ങളാല്‍
ഭദ്രം പാല്‍ക്കടല്‍മേല്‍ശയിച്ചുപരിശോഭിയ്ക്കും കൃപത്തേന്‍കടല്‍

കവി : ആശാന്‍, കൃതി : മംഗളാശംസ

സ്പഷ്ടം ന്‌ലാവങ്ങു നീങ്ങീ ദിനകരനുദയം ചെയ്തു ചന്ദ്രന്‍ മറഞ്ഞൂ
തട്ടിത്തട്ടിപ്പെരുക്കിപ്പെരുവെളിയതിലാക്കീടുവാന്‍ പിന്നെയാട്ടേ,
കഷ്‌ടം ദീനം പിടിച്ചോ മദിരയതുകുടിച്ചോ കിടക്കുന്ന ലോകര്‍--
ക്കുത്തിഷ്ഠോത്തിഷ്ഠ ശീഘ്രം, നദിയില്‍ മുഴുകുവാന്‍ കാലമായ്‌ വന്നിതിപ്പോള്‍

കവി : ശ്രീനാരായണ ഗുരു, കൃതി : സുബ്രഹ്‌മണ്യ കീര്‍ത്തനം

കൂട്ടാം ബസ്ച്ചാര്‍ജ്ജു, പക്ഷേ, യിളവുകള്‍ നിലനിര്‍ത്തീടണം, നിര്‍ത്തിടേണം
ചട്ടം ലംഘിച്ചു കുത്തിത്തിരുകിയമിതവേഗത്തിലിന്നുള്ളൊരോട്ടം;
ഓട്ടോറിക്ഷേലു മൂന്നില്‍ക്കവിയരുതിതികല്‍പിച്ചിടും ചട്ടമേ, യീ
നാട്ടില്‍ബ്ബസ്സിന്നുമാത്രം പെരിയൊരിളവു നല്‍കുന്നതേറ്റം വിചിത്രം!

കവി : രാജന്‍ മുള്ളൂര്‍ക്കര, കൃതി : ബസ്‌ ചര്‍ജ്‌ വര്‍ദ്ധന

ഓരോ കാലത്തുമോരോ നിലയിലുദിതനായ്‌, ധര്‍മ്മരക്ഷാര്‍ത്ഥമായി--
ട്ടോരോ മാര്‍ഗ്ഗം നയിക്കുന്നിതു നിഖില ജഗത്തിന്നുമാധാരഭൂതന്‍
നെരോടിക്കാലമക്കാരണമരിക, കുറൂരുത്ഭവിച്ചോരു സാക്ഷാല്‍--
പ്പേരോലും സൂരി ദാമോദരഗുരുചരണം നന്മ നമ്മള്‍ക്കു നല്‍ക!

ഒരാളെയായ്‌ തന്‍ മടിയില്‍ കരേറ്റാന്‍
കൈനീട്ടിയീ ഞങ്ങളെ മാറിമാറി
ശാഠ്യം പിടിപ്പിക്കുകയാണു തായ--
മാര്‍ക്കന്നു വാത്സല്യപരം വിനോദം

ശരീരം കളത്രം സുതം ബന്ധുവര്‍ഗ്ഗം
വയസ്യം ധനം സദ്മ ഭൃത്യം ധനം ച
സമസ്തം പരിത്യജ്യ ഹാ കഷ്ടമേകോ
ഗമിഷ്യാമി ദുഃഖേന ദൂരം കിലാഹം

കവി : ശ്രീ ശങ്കരാചാര്യര്‍, കൃതി : വിഷ്ണുഭുജംഗാസ്തോത്രം

സത്യം ലംഖിചു സത്യാധിപതി, യൊരു ശിരസ്സപ്പൊഴേ നഷ്ടമായ്‌, ത്തന്‍--
കൃത്യം പാലിച മൃത്യുഞ്ജയനതുമുതലേ ബ്രഹ്മഹന്താവുമായി,
പ്രത്യക്ഷം തന്റെ കൃത്യപ്പിഴ മുരമഥനന്‍ മാറിലേ പേറിടുന്നൂ
നിത്യം, ലോകാധിപത്യം വിധിഹരഹരിമാര്‍ക്കല്ല, കര്‍മ്മത്തിനത്രേ!

പളുങ്കിന്‍ കുടം പോലതീതാനുഭൂതി
പ്രപഞ്ചം തകര്‍ന്നും മിനുങ്ങുന്നു; പക്ഷെ
പ്രലുബ്ധാന്തരംഗത്തെയുന്തുന്നു വീണ്ടും
പ്രവൃത്തിപ്രവാഹം "മറക്കൂ മറക്കൂ"

കവി : ബാലാമണിയമ്മ, കൃതി : മറക്കൂ മറക്കൂ

പിറന്നോരു നെരം പിതാക്കള്‍ക്കു നേത്രം
തുറപ്പിച്ചടപ്പിച്ച വിശ്വേശരൂപം
ഉറങ്ങും മിഴിക്കണ്‍ തുറന്നൊന്നു കണ്ടാല്‍
മറക്കാ മറക്കാതലിന്‍ ദിവ്യരൂപം.

ഉത്തുംഗ കാന്തി കലരും ശരറാന്തലൊന്നു
കത്തുന്നു നിന്നു കതിരോന്റെ പകര്‍പ്പു പോലെ,
മെത്തുന്ന താപവുമമര്‍ഷവുമുള്‍ത്തടത്തെ--
ക്കൊത്തുന്നു രണ്ടു പകയേറിന പാമ്പു പോലെ.

മെയ്‌ കാന്തിയാല്‍ മിഴിതെളിഞ്ഞു കുമാരിമാരെ--
യേകാന്‍ തുടങ്ങുകിലൊടുക്കമബദ്ധമാകും
ഭൂകാന്തരില്‍ ഭുജപരാക്രമമാണുമുഖ്യം
ഹേ കാന്തവിഗ്രഹ, ഭവാനതറിഞ്ഞുകൂടേ?

കവി : ഒടുവില്‍ കുഞ്ഞികൃഷ്ണ മേനോന്‍, കൃതി : വിനോദിനി

ഭക്തന്മാരേ, ഭവാന്മാര്‍ പലവിധമുലകില്‍ച്ചെയ്തിടും ദുഷ്കൃതത്താല്‍
രക്തം ചിന്തുന്ന യുദ്ധക്കളമിഹയുയരാന്‍ പോരു,മെന്നാലുമാകാ
മുക്തിയ്ക്കായിപ്പൊഴോരോ തിരുനടകയറിച്ചെന്നു പാപങ്ങള്‍ പോക്കാന്‍
ശക്തിയ്ക്കൊക്കും വിധം പിന്നതിനുമുപരിയായ്‌ ചെയ്യുമര്‍ത്ഥാര്‍പ്പണങ്ങള്‍!

കവി : സി. ഉണ്ണിക്കൃഷ്ണന്‍, ഡൊംബിവിലി, കൃതി : കപടഭക്തര്‍ക്ക്‌ (മുക്തകം)

മാലോകര്‍ക്കുമതിപ്രമോദമരുളും ശ്രീമന്‍ മഹാഭാരതം,
ചേലോലും തദുപജ്ഞ്യമായി വിലസും ശാകുന്തളം നാടകം
ഈ ലോകോത്തരസൃഷ്ടി രണ്ടുമതുലം ചേലൊത്തവാലത്തിത--
ന്നാലോലാമലനീലനീരദമിഴിത്തുമ്പിന്റെ വന്‍പല്ലയോ!

ഇക്കല്യഭര്‍ത്തൃമൊഴി കേട്ടെഴുനേറ്റുനിന്നു
നല്‍ക്കഞ്ജമൊട്ടിനെതിരാം തൊഴുകയ്യുമായി
ഉല്‍ക്കമ്പമാര്‍ന്നു കരളാവതുപോലുറപ്പി--
ച്ചക്കമ്രഭാഷിണി കനിഞ്ഞറിയിച്ചിതേവം.

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ബന്ധനസ്ഥനായ അനിരുദ്ധന്‍

ഊക്കീടെഴും നൃപനെ നാമിഹ ബന്ധനസ്ഥ--
നാക്കീ പരന്ന നിജസൈന്യമിതാ പറന്നൂ
നോക്കീടുമീ വിജയലക്ഷ്മിയെയാദരിപ്പിന്‍
താക്കീടുവിന്‍ പടഹമിപ്പട നമ്മള്‍ നേടീ

കവി : ഒടുവില്‍ കുഞ്ഞികൃഷ്ണ മേനോന്‍, കൃതി : വിനോദിനി

നീലാകാശത്തിലേറും പറവകളമലം, മാരിവില്ലപ്രമേയം,
ബാലാദിത്യപ്രകാശം പ്രതിനവസുഖദം, വര്‍ഷമാകര്‍ഷണീയം,
ജാലം ലോലംബജാലം, മലരൊളിമധുരം, മാതൃസംശുദ്ധശിക്ഷാ--
ലോലം, ഹാ ബാല്യകാലം! മതിവരെ നുകരാന്‍ കാത്തുനിന്നീല കാലം!

കവി : ശ്രീ കൈയ്തക്കില്‍ ജാതവേദന്‍

ജലേശ്വരന്‍ തന്നുടെ രാജധാനിയില്‍--
ബലത്തിനായ്‌ തീര്‍ത്തൊരു കോട്ടതാനിതോ
അതിങ്കലീസന്ധ്യയുമര്‍ക്കമൂര്‍ത്തിയാല്‍
പതിച്ചിടുന്നോ പുതുതാഴികക്കുടം

കവി : എ. ആര്‍. രാജരാജവര്‍മ്മ, കൃതി : മലയവിലാസം

ആകാശത്തിലെയഭ്രപാളികളിലൂടാമന്ദസഞ്ചാരിയായ്‌
പോകാനുത്സുകനാം ദിവാകരവിഭോ കാണുന്നതില്ലാ ഭവാന്‍
ഏകാന്തത്തില്‍ വിരിഞ്ഞു ലോകജനതയ്ക്കേറെസ്സുഗന്ധം കൊടു--
ത്താഘാതത്തിലടിഞ്ഞു മണ്ണിലലിയാന്‍ പോകുന്നിരിപ്പൂവിനെ

കവി : പ്രൊഫ. പി. എം. ജി. നമ്പീശന്‍, കൊല്‍ക്കത്ത, കൃതി : സൂര്യനോട്‌ (മുക്തകം)

ഏകാര്‍ദ്ധം വിശ്വദാഹദ്യുതിയെയു, മപരാര്‍ദ്ധം കൃപാശ്രുക്കളെയും
തൊോക്ക്‌, ത്തമ്മില്‍ക്കലര്‍ന്നിട്ടവ ചിലുചിലനെച്ചീറിടും ഫാലനേത്രം.
ഏകാന്തൈകസ്തനശ്രീപുതുമകുടമതിക്കീറഹിപ്പൂണുനൂലി--
ത്യാകാരം പൂണ്ട ദേവന്‍ തരിക ശുഭമിവര്‍ക്കര്‍ദ്ധനാരീസ്വരൂപന്‍!

ഏകാന്തരൂഢമിഹ നിന്നനഘാനുരാഗം
സ്വീകാര്യകോടിയിലിരിപ്പതു തന്നെ, പക്ഷെ
ഹേ, കാര്യവേദിനി, യശോധനനാം നൃപന്നു
ലോകാപവാദമഖിലോപരി ഗണ്യമല്ലീ?

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ബന്ധനസ്ഥനായ അനിരുദ്ധന്‍

ഹര്‍ത്താലെന്നും നടത്താം, സുഖമൊടു വഴിയോരത്തു കുന്തിച്ചിരിയ്ക്കാം
നിര്‍ത്താതന്യന്റെ ദോഷം പലവിധമുരചെയ്തങ്ങു പൊട്ടിച്ചിരിയ്ക്കാം
ഗാത്രം നന്നായ്‌ വിയര്‍ക്കും പണികളൊരുവനും ചെയ്തിടേണ്ടന്യ നാട്ടില്‍--
പാര്‍ത്തീടുന്നോരയയ്ക്കും പണമനവധിയണെന്റെ നാടെത്ര കേമം!

കവി : വൈരശ്ശേരി കെ. എം. നമ്പൂതിരി, കൃതി : കേരളം ഇന്ന്‌

ഗരുഡരഥഗളത്തിലുല്ലസിക്കു--
ന്നൊരുതുളസീദളമാലയോടുരുമ്മി
പൊരുളുടയൊരു പേരിയന്നു മോദം
പെരുകിന ഗന്ധവഹന്‍ കളിച്ചിരുന്നു.

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : ഉമാകേരളം

പൊട്ടശ്ലോകങ്ങള്‍ കെട്ടും കവികള്‍ തുലയുവാന്‍ തേങ്ങ ഭൂതേശനെന്നും
പൊട്ടിച്ചിട്ടെന്തുകാര്യം? പെരുകി വളരെയിക്കൂട്ടരീ നാട്ടിലിപ്പോള്‍;
ദുഷ്ടത്വം വാച്ചനേര്‍ച്ചക്കവികരിനിടിലം തച്ചുടയ്ക്കാന്‍ ഭവാനി--
ന്നൊട്ടും കൂസാതിറങ്ങീടുക പുതുകവിതക്കാട്ടില്‍ ഹര്യക്ഷവര്യ!

കവി : എന്‍. കെ. ദേശം, കൃതി : വെണ്മണിസ്മരണ

ദിവാപി നിഷ്ഠ്യൂതമരീചിഭാജാ
ബാലാദനാവിഷ്കൃത ലാഞ്ഛനേന
ചന്ദ്രേന നിത്യം പ്രതിഭിന്നമൌലേ--
ശ്ചൂഡാമണേ കിം ഗ്രഹണം ഹരസ്യ.

കവി : കാളിദാസന്‍, കൃതി : കുമാരസംഭവം

ചാരത്തു ചന്ദ്രനണവാന്‍ പതിവില്‍ക്കുറച്ചു--
നേരം കവിഞ്ഞതു നിനച്ചു കയര്‍ത്തു പാരം
ദാരങ്ങളാം രജനിയാശു വലിച്ചെറിഞ്ഞ
ഹാരം തകര്‍ന്നു ചിതറുന്നു നഭസ്ഥലത്തില്‍

കവി : ജി., കൃതി : സാഹിത്യകൌതുകം

ദിവ്യസ്തോത്രഗണം രചിച്ചു ദിവിഷല്‍ ശ്രോത്രോല്‍സവം ചേര്‍ത്തു നല്‍--
ഭവ്യശ്രീകലരും നവീനമുനിയാമിക്ഷത്രിയശ്രോത്രിയന്‍
സുവ്യക്തം തനദംഗമിന്നു ബലിയായ്‌ നല്‍കുന്നതിമ്മട്ടെഴും
ഹവ്യം ഭൂമിയിലില്ലഹോ, ഹുതവഹസ്വാമിന്‍ പ്രസാദിക്ക നീ!

കവി : കുമാരനാശാന്‍, കൃതി : പ്രരോദനം

സത്യസന്ധത വെടിഞ്ഞു നീചമാം
കൃത്യമേതുമിഹചെയ്യുവാന്‍ പരം
നിത്യവും വഴികളോര്‍ത്തു പാര്‍ത്തിടും
മര്‍ത്ത്യരുണ്ടുലകില്‍ വേണ്ടുവോളവും

കവി : കെ. എസ്‌. നായര്‍, വെളപ്പായ

നീലമേഘനിറമാണ്ടവന്‍, രുചിരപീലിയാര്‍ന്നമുടിയാണ്ടവന്‍,
കാലിമേപ്പതിനു ലീലയാ കുറിയ കോലിയന്ന കരമാണ്ടവന്‍,
കാളിയന്റെ ഗരളം കവര്‍ന്ന ഫണമേറിയാരചിത താണ്ഡവന്‍
മാലകറ്റുക നിരന്തരം കരുണ പൂണ്ടവന്‍ നമിതപാണ്ഡവന്‍.

കാരുണ്യം കാളകണ്ഠപ്പകുതി! തവ കടക്കണ്ണു കൈകാര്യമേറി--
ത്തീരെദ്ദീവാളിവച്ചോ തിരുമിഴിയിലതോ ചണ്ഡി! ചെങ്കണ്ണു വന്നോ?
നേരേ നോക്കാത്തതെന്താ, ണടിയനടിയിണത്താമരത്താര്‍ വണങ്ങി--
പ്പോരുന്നോനാണതോര്‍ത്താലതിനിവനു മുറയ്ക്കുണ്ടു മുഖ്യാവകാശം.

കവി : ശീവൊള്ളി

നാരായണന്നു സഖിയാകിയ പാണ്ഡവന്നു
പാരിച്ച ദുര്‍മദമടക്കി വരം കൊടുപ്പാന്‍
കൈരാത വേഷധരനാകിയ ചന്ദ്രചൂഡന്‍
കാരുണ്യമെങ്കലരുളീടുക സര്‍വ്വകാലം

കവി : ഇരട്ടക്കുളങ്ങര രാമവാര്യര്‍, കൃതി : കിരാതം ആട്ടക്കഥ

കാലന്‍ വരുന്ന സമയം ഭയമോടുടന്‍ ശ്രീ--
കോലില്‍ക്കടന്നു ശിശു വീണു നമിച്ച മൂലം
ശൂലേന കാലനുടെ കാലമഹോ കഴിച്ച
കാലന്റെ കാലനുടെ കാലിണ കൈതൊഴുന്നേന്‍.

ശരി നയനപഥത്തില്‍ നിന്നിടുന്നു--
ണ്ടൊരു നിമിഷം പിരിയാതെയെന്‍ പ്രിയന്‍ നീ
പരമതു നിഴല്‍ പോലെയിന്ദൃ യങ്ങള്‍--
ക്കരതിദദര്‍ശനമായി-- ഞാന്‍ വലഞ്ഞു

കവി : കുമാരനാശാന്‍, കൃതി : ലീല

പരിചൊടു ചരണാബ്ജം സംശ്രയിപ്പോര്‍ക്കു നിത്യം
പെരുകിന പരിതാപം തീര്‍ത്തുകാത്തീടുവോളേ
സുരര്‍ സപദി നമിയ്ക്കും കാല്‍ക്കല്‍ ഞാന്‍ കുമ്പിടുന്നേന്‍
തരണമൊരഭയം മേ, ലോകനാര്‍ക്കാവിലമ്മേ

കവി : കടത്തനാട്ട്‌ കെ. പദ്മനാഭ വാരിയര്‍, കൃതി : ലോകനാര്‍ക്കാവിലമ്മ

സുരുചിരത കലര്‍ന്ന വില്ലുമമ്പും
കരയുഗസന്നിധിയില്‍ പതിച്ചിരുന്നു
കസവൊളിതിരളുന്ന തൊപ്പിയൂരി--
ത്തലയോടു ചേര്‍ന്നരികില്‍ക്കിടന്നിരുന്നു

കവി: കെ. സി. കേശവപിള്ള, കൃതി: കേശവീയം

കന്നിയ്ക്കുപിന്നെ മകരത്തിനു കൊയ്തു കൂട്ടും
പൊന്നെല്ലുകൊണ്ടറനിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞിടുമ്പോള്‍
തോന്നയ്ക്കല്‍ നിന്നു കൊടിപാറിയ കോടി ലിംഗ--
ത്തുന്നും കടന്നു വരവായ്‌ കറവപ്പശുക്കള്‍

കവി : വൈക്കം വിശ്വനാഥന്‍ നായര്‍, കൃതി : തറവാട്‌

തരുമനുമതി താത,നിങ്ങു കാലം
വരുമതിനെന്നിവള്‍ നാഥ,കാത്തിരുന്നേന്‍,
ഗുരുജനഭയപഞ്ജരസ്ഥ കഷ്ടം!
പരനഥ പൈങ്കിളിപോലെ,ദത്തയായേന്‍

ഗാത്രം ചുക്കിച്ചുളിഞ്ഞും, ഗമനമിടറിയും, ദന്തമെല്ലാം കൊഴിഞ്ഞും,
വക്ത്രം ലാലാക്തമായും, ബധിരത വലുതായ്‌, കാഴ്ചയറ്റും, പറഞ്ഞാല്‍
ഉറ്റോര്‍ കേള്‍ക്കതെയായും, പരിചരണമഹോ ഭാര്യ ചെയ്യാതെയായും,
കഷ്ടം! വാര്‍ദ്ധക്യ,മോര്‍ത്താലൊരുവനു മകനും ശത്രുവായ്ത്തീര്‍ന്നിടുന്നു!

കവി : ഗോവിന്ദന്‍ മാസ്റ്റര്‍, പയ്യന്നൂര്‍ (വിവ:), കൃതി : സുഭാഷിതങ്ങള്‍

ഉടുക്കും പുലിത്തോലുടുക്കൊട്ടടിക്കും
കടിക്കും ഫണിച്ചാര്‍ത്തിടയ്ക്കും തലയ്ക്കും
കുടിക്കുന്നതയ്യോ കടുക്കും വിഷം നീ--
നടിക്കുന്ന കണ്ടാല്‍ നടുക്കം പുരാനേ!

കടുനിണമൊഴുകിപ്പടര്‍ന്നു ചുറ്റും
കഠിനതപ്പൂണ്ടു കറുത്തു നിന്നിരുന്നു
സ്ഫുടരുചിതടവും വിശാലവക്ഷ--
സ്തടമവഗാഢതരം പിളര്‍ന്നിരുന്നു

സ്ഫുരിയ്ക്കുമീ നിന്നുടലിന്‍ പദാര്‍ത്ഥമെ--
ന്തുരയ്ക്ക മിന്നല്‍പിണരിന്‍ സ്ഫുലിംഗമോ?
വിരിഞ്ഞുപോം താരഗണങ്ങള്‍ തമ്മിലാ--
ഞ്ഞുരഞ്ഞു പാറും പൊടിയോ, നിലാവതോ?

കവി : ആശാന്‍, കൃതി : മിന്നാമിനുങ്ങ്‌

വാനോര്‍വാരാശി,വാസ്തോഷ്പതി,ദനുജകുലം,മന്ദരം,വാസുകിപ്പാ--
മ്പാനന്ദാലിപ്പറഞ്ഞുള്ളവര്‍ തവ തനു കണ്ടെങ്കിലും കണ്ടതില്ല
താനാരാണെന്നു ചിന്തിച്ചതിനുടെ പരമാര്‍ത്ഥംവരെക്കണ്ട വിദ്വാന്‍--
താനാകുന്നൂ ജഗത്തില്‍ ജനനി, ഭവതിയെക്കണ്ടവന്‍ കര്‍മ്മവേധി.

താരങ്ങള്‍ നിന്‍ പതനമോര്‍ത്തു തപിച്ചഹോ ക--
ണ്ണീരായിതാ ഹിമകണങ്ങള്‍ പൊഴിഞ്ഞിടുന്നു;
നേരായി നീഡതരുവിട്ടു നിലത്തു നിന്റെ
ചാരത്തു വീണു ചടകങ്ങള്‍ പുലമ്പിടുന്നു

കവി : എന്‍. കുമാരനാശന്‍, കൃതി : വീണപൂവ്‌

നാനാതരം കല്‍മഷമേറിജന്മ--
നാശം വരുത്തും കലിബാധ നീങ്ങാന്‍
നാമിന്നു ചെയ്യും ജപയജ്ഞമെല്ലാം
നാരായണന്നര്‍പ്പണമായ്‌ വരട്ടേ!

കവി : കെ. ആര്‍. തങ്കമണി, പെരുംതുരുത്ത, കൃതി : (സമസ്യാപൂരണം)

നേരാമിതെല്ലാ,മിതി തേറിടുന്നോ
രാരോഗമാര്‍ന്നുള്ളൊരു ചിന്തയെല്ലാം
നേരല്ല,തെന്നോതി ഗുണം വരുത്തും
നാരായണന്നര്‍പ്പണമായ്‌ വരട്ടേ!

കവി : സിദ്ധാര്‍ത്ഥന്‍, കൃതി : (സമസ്യാപൂരണം)

നെന്മേനിവാകമലര്‍മേനി വെടിഞ്ഞുവാഴ്‌ ത്തും
തന്മേനി കണ്ടു മലര്‍വില്ലനെ വെന്ന വമ്പന്‍
തന്മേനി നേര്‍പകുതി താനെഴുമൂരകത്തു--
ള്ളമ്മേ! നിനക്കുടയ കാലിണ കൈതൊഴുന്നേന്‍

കവി : കുണ്ടൂര്‍ നാരയണമേനോന്‍, കൃതി : കോമപ്പന്‍

തങ്കല്‍ത്തിളങ്ങുമൊളികൊണ്ടുതനിത്തകിട്ടു
തങ്കത്തിനുള്ള തല താഴ്ത്തിയ തമ്പുരാട്ടി
വങ്കത്തമേറുമടിയന്നകതാരില്‍ വായ്ക്കും
വന്‍ കത്തലാറ്റിടുക വല്ല കണക്കിലും നീ.

വിവാഹമീരെട്ടു സഹസ്രമെട്ടും
വിധിയ്ക്കു ചേരും പടി ചെയ്തവന്‍ പോല്‍
അവര്‍ക്ക്‌ വേണ്ടുന്ന വിഭൂതിയെല്ലാം
അവന്‍ കൊടുക്കുന്നു നിരന്തരം പോല്‍

ആരാണു പോകുവതടുത്ത പറമ്പിലൂടെ--
യാരാമസീമ്‌നി വനദേവതയെന്നപോലെ
ആ രാമയാളൊരരിവട്ടിയിടത്തുകയ്യി--
ന്നാരാല്‍ മലര്‍ന്ന കരതാരില്‍ വഹിച്ചിരുന്നു

കവി : വള്ളത്തോള്‍ നാരായണമേനോന്‍, കൃതി : സാഹിത്യമഞ്ജരി

അടിക്കടിക്കടിയനിലാധിവീചി വ--
ന്നടിക്കുമാറരുളുമജന്റെ ശാസനം
അടിക്കു തൊട്ടൊഴിയണമായതിന്നു നി--
ന്നടിക്കു താണയി, ജഗദംബ കൂപ്പുവന്‍

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : ഉമാകേരളം

ആലസ്യമാണ്ട മുഖമൊട്ടു കുനിച്ചു, വേര്‍ത്ത--
ഫാലസ്ഥലം മൃദുകരത്തളിര്‍കൊണ്ടുതാങ്ങി
ചേലഞ്ചി മിന്നുമൊരു വെണ്‍കുളിര്‍കല്‍ത്തറയ്ക്കു--
മേലങ്ങു ചാരുമുഖി ചാരിയിരുന്നിടുന്നു

കവി : വള്ളത്തോള്‍ നാരായണമേനോന്‍, കൃതി : ബന്ധനസ്ഥനായ അനിരുദ്ധന്‍

ചിത്രാംശുവെന്നു പുകളേറിയ ചിത്രകാരന്‍
മുന്‍പെക്കുറിച്ച ഘനചിത്രപടത്തെയെല്ലാം
ആകാശഭിത്തിയിലെടുത്തു നിവര്‍ത്തി നേരേ--
ചായം കൊടുത്തു മിഴിവേകി മിനുക്കിടുന്നോ!

കവി : വി. സി. ബാലകൃഷ്ണപ്പണിക്കര്‍, കൃതി : വിശ്വരൂപം

ആഹാ, രചിച്ചു ചെറുലൂതകളാശു നിന്റെ
ദേഹത്തിനേകി ചരമാവരണം ദുകൂലം
സ്നേഹാര്‍ദ്രയായുടനുഷസ്സുമണിഞ്ഞു നിന്മേല്‍
നീഹാരശീകരമനോഹരമന്ത്യഹാരം

കവി : കുമാരനാശന്‍, കൃതി : വീണപൂവ്‌

സേനാധിപന്റെ തല കൊയ്യുവതിന്നു കാശീ--
ഭൂനാഥനോങ്ങിയൊരു വജ്രസമാനഖഡ്ഗം
സേനാനിയൊത്തൊരു മനോഹരനാഞ്ഞു തട്ടി
വാനാണ്ട വാളിനു സമാനമദൃശ്യമാക്കി

കവി : ഒടുവില്‍ കുഞ്ഞിക്കൃഷ്ണമേനോന്‍, കൃതി : വിനോദിനി

സത്യം കൊണ്ടിന്നിമേലില്‍ ധരണിയിലധികം കാലാമാവില്ല വാഴാന്‍
പാര്‍ത്തട്ടാഴുന്നു മദ്യക്കടലില്‍ വെളിവശേഷം നശിയ്ക്കുന്നു കഷ്ടം
പേര്‍ത്തും ചീറ്റുന്നു കൊല്ലും കൊലയുമനുദിനം കേളികൊട്ടുന്നിതെങ്ങും
ചിത്തം മങ്ങുന്നു, കൂവും സഭയിലിനിയുമീ വേഷമാടേണമെന്നോ?

കവി : പ്രദ്യുമ്നന്‍ നായര്‍, കുറിച്ചിത്താനം, കൃതി : (സമസ്യാപൂരണം)

പൊന്നാനിയില്‍ ചെന്നു നദീവതംസ--
പ്പൊന്നായ സാക്ഷാല്‍ നിളയൊടിണങ്ങീ
ഈയുപ്പുവെള്ളപ്പുഴ വിശ്രമാര്‍ത്ഥം
പൂകുന്നു പൂര്‍വേതരസാഗരത്തില്‍

ഈറ്റക്കാടിന്നകത്തായ്‌ വലിയ ബഹളമാണൊന്നു ഞാനെത്തിനോക്കീ
മാറ്റിത്തം കണ്ണുപൊത്തീ ഹരനുമുമയുമുണ്ടാനയായിക്കളിപ്പൂ
ഊറ്റത്തില്‍ കണ്ടു പിന്നീടവരുടെ മടിയില്‍ കേറി വാഴുന്നു സാക്ഷാല്‍
തീറ്റക്കാരന്‍ മഹാപണ്ഡിതനവനുടെ സാമര്‍ത്ഥ്യമേ വെല്‍വുതാക!

കവി : പാലൂര്‍, കൃതി : അര്‍ദ്ധനാരീശ്വരന്‍

ഉണ്ടായിത്താമ്രകാരാദ്‌, രജകനെയുമണ, ഞ്ഞാര്‍ന്നു പൌരാണികൌഘം
കൊണ്ടാടി, ക്കണ്ടു കായസ്ഥരെ, നുണയരെയെല്ലാം പുണര്‍, ന്നക്കവീന്ദ്രാന്‍
വേണ്ടും വണ്ണം വണങ്ങി, ഗ്ഗണികകളൊടു നന്നായിണങ്ങീട്ടു വാസം
പൂണ്ടേറ്റം വാണിജന്മാരൊടു കളവു സുഖിക്കുന്നു തട്ടാന്റെ വീട്ടില്‍.

കവി : കേ. സി. കേശവപിള്ള

വാണീദേവീകടാക്ഷാഞ്ചലമധുപകുലാരാമമായ്‌ സര്‍വ്വശാസ്ത്ര--
ശ്രേണീസങ്കേതമായും സകലബുധജനാരാദ്ധ്യസല്‍ക്ഷേത്രമായും,
നാണീയസ്സാം യശസ്സാര്‍ന്നൊരു സകലകലാശാലയാം കോടിലിംഗ--
ക്ഷോണീനാഥാലയം ഹാ മധുപനിലയമായ്‌! കാണ്‍കെടോ കാലഭേദം!

നടിച്ചിടാം സീരിയല്‍ തന്നിലെന്ന
കടുത്തമോഹത്തോടു പെണ്‍കിടാങ്ങള്‍
മടിച്ചിടാതങ്ങു കടന്നുചെന്നി--
ട്ടൊടുക്കമോ വന്‍ചതിയില്‍പ്പതിപ്പൂ

കവി : കെ. എസ്‌. നായര്‍, വെളപ്പായ, കൃതി : മുക്തകങ്ങള്‍

മൃതിവശഗതനായ്‌ പ്രസേനവീരന്‍
കുതിരയോടൊത്തവിടെക്കിടന്നിരുന്നു
വിധിമഹിമയലംഘനീയമാണെ--
ന്നതിദയനീയമുരച്ചിടുന്ന വണ്ണം

കവി : കെ. സി. കേശവപിള്ള, കൃതി : കേശവീയം

`വര്‍ക്കി'യ്ക്കുണ്ടു `ടൊയോട്ട', `യുമ്മനു' പലേ തോട്ടങ്ങ, ബംഗ്ലാവു, മ--
`മ്മര്‍ക്കോച്ച'ന്നു സുരാജിതം പലതരം `ഹോട്ടേലു' കച്ചോടവും;
കാല്‍ക്കാശും കരതാരിലില്ല, ബിരുദം നേടീ പലേതെങ്കിലും;
വില്‍ക്കാശിന്നു ഭരിച്ചിടുന്നു, ബിരുദം ഹാ! പിച്ചതെണ്ടീടവേ!

കവി : നാലാങ്കല്‍ കൃഷ്ണപ്പിള്ള, കൃതി : ലാഭനഷ്ടങ്ങള്‍

കാര്‍ കുന്നിക്കുകയാല്‍ കറുത്ത നിശയില്‍ കാന്തന്റെ വീട്ടില്‍ സ്വയം
പോകും പെണ്‍കൊടിമാര്‍ക്കകമ്പടിയതായ്‌ ചെല്ലുന്ന മുല്ലായുധന്‍
ആകും വണ്ണമിടയ്ക്കു മിന്നി വെളിവായ്‌ കാട്ടുന്ന ചൂട്ടാണിതെ----
ന്നേകും സംശയമേവനും വിലസുമിത്തൂമിന്നലിന്നോമലേ!

കവി: വള്ളത്തോള്‍, കൃതി: ഋതുവിലാസം

അരിവമ്പടയും പടയും
പരിചിനൊടിടിനാദമൊക്കെ വെടിയും വെടിയും
മുകില്‍ നടുകൊടിയും കൊടിയും
പരിപശ്യ സുരേന്ദ്രദൃഷ്ടി പൊടിയും പൊടിയും.

മേയുന്ന പുല്ലും മറിമാന്‍ മറന്നൂ
ചെയ്യുന്ന നൃത്തം മയിലും നിറുത്തി
പായുന്ന കണ്ണീര്‍ക്കണമെന്ന പോലെ
പെയ്യുന്നിതേ വെള്ളില വള്ളിതോറും

കവി : എ. ആര്‍. രാജരാജവര്‍മ്മ / കാളിദാസന്‍, കൃതി : ശാകുന്തളം പരിഭാഷ

പൂന്തേനാം പല കാവ്യവും ഗുരുപുരാധീശന്നു നേദിച്ചൊര--
പ്പൂന്താനത്തിനു മുന്നില്‍ വന്നു മുകുളം തീര്‍ക്കുന്നു നീ കൈകളാല്‍
കണ്ണന്‍ തന്‍ കഥ ഗാഥയായതിരസാല്‍ ചൊല്ലും ചെറുശ്ശേരി ത--
ന്നുള്ളില്‍ ഭക്തിരസം നുകര്‍ന്നു പുളകപ്പൂചൂടി നില്‍ക്കുന്നു നീ

കവി : പി. പി. പട്ടശ്ശേരി, കൃതി : കാവ്യപൂജ

കാളീകായകളായകാളിയകളിന്ദാപത്യ കസ്തൂരികാ--
കാന്താകുന്തളകാളികാകരിഖടാ കാലാരികണ്ഠോപമൈഃ
സാന്ദ്രൈഃ സന്തമസൈഃ സമം സമുദിതാഃ സന്ധ്യാവസാനേതത--
സ്താരാശ്ചാപിസമന്തതഃ സ്ഫുടതരം ബഭ്രാജിരേഭ്രാജിരേ

സുചേഷ്ടിതം കൊണ്ടു ജഗത്പ്രസിദ്ധന്‍
കുചേലനെന്നുള്ളൊരു ഭൂമിദേവന്‍
വശിത്വമുള്‍ക്കൊണ്ടു മഹാദരിദ്രന്‍
വസിച്ചു സാന്ദീപനിവാസദേശേ

കവി : കുഞ്ചന്‍ നമ്പ്യാര്‍, കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണചരിതം മണിപ്രവാളം

വണ്ടാറണിക്കുഴലിമാരൊരു കണ്ണു നോക്കി--
ക്കണ്ടാല്‍ മയങ്ങുമഴകാണ്ടവനെന്നുമല്ല
തിണ്ടാടി നേര്‍ക്കുമെതിരാളികളെത്ര കൂടി--
ക്കൊണ്ടാലുമാ മിടുമിടുക്കനു പുല്ലു പോലെ

കവി : കുണ്ടൂര്‍ നാരായണ മേനോന്‍, കൃതി : കോമപ്പന്‍

താരുണ്യാഭോഗഭാരത്തൊടു, മതിപൃഥുകാദിത്യബിംബത്തിനേക്കാ--
ളാരുണ്യം തേടുമംഗത്തൊടു, മുലകലിയും മന്ദഹാസങ്ങളോടും,
കാരുണ്യക്കൂത്തരങ്ങാകിയ കടമിഴിയാല്‍ കോഴവിട്ടേഴുമേഴും
പാരെണ്ണികാത്തുപോരും പശുപതിപകുതിദ്ദേഹമേ, ദേഹി സൌഖ്യം!

കള്ളിന്നോടു വിരക്തി, യെന്നുമിരുളും മുമ്പേ ഗൃഹം പൂകിടും,
തള്ളീടും വയറില്ല, നല്ല സരസന്‍, തല്ലില്ല, യെന്തേകിലും
കൊള്ളാമെന്നരുളും, പിശുക്കു മിതമായ്‌ മാത്രം, സ്വയം പൊക്കലി,
ല്ലെള്ളോളം പൊളിയില്ല, യോര്‍ക്കിലിതു നല്‍ ഭര്‍ത്താവുതന്‍ ലക്ഷണം!

കവി : സന്തോഷ്‌