ശ്ലോകം 1001 : കൂട്ടക്കാരനുരച്ച...

കൂട്ടക്കാരനുരച്ച നേരമുടനേ തന്മിത്രശത്രുപ്പട--
ക്കൂട്ടത്തിന്റെ നടുക്കു പൊന്നണിമണിത്തേര്‍നിര്‍ത്തിനിന്നൂര്‍ജ്ജസാ
കോട്ടം വിട്ടൊരു കൌരവേന്ദ്രഭടര്‍തന്നായുസ്സിനെക്കേവലം
നോട്ടത്താലെ ഹരിച്ച പാര്‍ത്ഥസഖനില്‍ പ്രേമം ഭവിക്കാവു മേ!

കവി : പ്രേംജി, കൃതി : നാല്‍ക്കാലികള്‍

കാളും മോദേന കറ്റച്ചിടയനുമചലക്കുഞ്ഞുമൊന്നിച്ചൊരുന്നാള്‍
മേളിച്ചുംകൊണ്ടിരിക്കുന്നളവരികിലണഞ്ഞിട്ടു ശാഠ്യം പിടിച്ച്‌
ചീളെന്നച്ഛന്റെ മെച്ചം തടവിന ജടയില്‍ ചന്ദ്രനെക്കണ്ടു തേങ്ങാ--
പ്പൂളെന്നൊര്‍ത്തിട്ടു നീട്ടീടിന കരിവദനത്തുമ്പി ഭാഗ്യം തരട്ടേ!

കവി : പെരട്ടഴിയം വലിയ രാമനിളയത്‌

ചതുര്‍ഭുജേ ചന്ദ്രകലാവതംസേ
കുചോന്നതേ കുങ്കുമരാഗശോണേ
പുണ്ഡ്രേഷുപാശാങ്കുശപുഷ്പബാണ--
ഹസ്തേ നമസ്തേ ജഗദേകമാതഃ

കവി : കാളിദാസന്‍, കൃതി : ശ്യാമളാദണ്ഡകം

പാര്‍ത്ഥന്‍ തുടങ്ങി നരനായകരെത്ര സ്വര്‍ഗ്ഗ--
മെത്തിത്തിരിച്ചു ധരതേടി മടങ്ങിയെത്തി
ധൂര്‍ത്താര്‍ന്നൊരാവഴിയൊരിക്കലൊരെത്തിനോട്ടം
മാത്രം നടത്തി ഹരി; കേവലയോഗമല്ല.

കവി : ബാലേന്ദു

ധനാധിപന്‍ കാത്തൊരു ദിക്കിനര്‍ക്കന്‍
മര്യാദ വിട്ടേച്ചു ഗമിച്ചനേരം
സമീരണന്‍ ദക്ഷിണയായ ദിക്കിന്‍
മുഖത്തുദിച്ചൂ നെടുവീര്‍പ്പിനൊപ്പം.

കവി : എ.ആര്‍. രാജരാജവര്‍മ്മ, കൃതി : കുമാരസംഭവം തര്‍ജമ (3:25)

സ്ത്രീവര്‍ഗ്ഗത്തിലെവള്‍ക്കുമാണൊരു തുണയ്ക്കായ്‌ വേണമാരാകിലും
തൈവല്ലിക്കു പടര്‍ന്നിടാനൊരു മരം വേണം മുരിക്കാകിലും
ഏവം പ്രാകൃത ബോധവൈകൃതവശാലന്നേ വെറും ഭാര്യയായ്‌--
പ്പാവം പെണ്ണു, പുമാനഹംകൃതധിയാ മത്താര്‍ന്ന ഭര്‍ത്താവുമായ്‌

കവി : പ്രേംജി, കൃതി : നാല്‍ക്കാലികള്‍

എങ്ങൂ മച്ചിത്തകാമ്പാമഗതി സുവദനേ? പണ്ടു നിന്‍ മെയ്‌ തിരക്കീ--
ട്ടെങ്ങാനും പോയ്‌മറഞ്ഞോ? ശിവശിവ! പലനാളായി കണ്ടീല ഞാനോ;
കണ്‍കാണാഞ്ഞോ വലഞ്ഞൂ കുചഭരതിമിരേ? നാഭിപദ്മത്തില്‍ മുങ്ങി--
പ്പൊങ്ങാഞ്ഞോ ഹന്ത! പീനസ്തനഗിരിതടതോ വീണു കൈകാലൊടിഞ്ഞോ?

കവി : ചേലപ്പറമ്പു നമ്പൂതിരി

കണ്ടിട്ടുള്ള ദിനം മറന്നു, കുശലോദന്തങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ച്ചെവി--
ക്കൊണ്ടിട്ടിപ്പോളിരുണ്ടുനീണ്ടൊരിരുപന്തീരാണ്ടു തീരാറുമായ്‌
ഉണ്ടിന്നും പ്രിയതോഴി മത്‌സ്മരണയില്‍ പൊന്നിന്‍കിനാവായിരം
ചെണ്ടിട്ടീടിന രണ്ടിളം കരളുചേര്‍ന്നൊന്നായൊരന്നാളുകള്‍.

കവി : പ്രേംജി, കൃതി : നാല്‍ക്കാലികള്‍

ഉച്ചത്തില്‍പ്പറയുന്നു ഞാന്‍, സരസനാം പട്ടത്തു കുഞ്ഞുണ്ണിയെ--
ന്നൊച്ചപ്പെട്ടു വസിച്ചിടും കവിവരന്‍ കേടറ്റ നേന്ത്രപ്പഴം,
അച്ഛന്‍ വെണ്മണി ചിങ്ങനാണു, പുതുവാളമ്പാടി പൂവമ്പഴം,
അച്ചങ്കണ്ട, നറച്ചിടുന്നിരുമുടിക്കുന്നന്റെ മാണിപ്പഴം.

കവി : അച്ചങ്കണ്ടത്തു നമ്പിയാര്‍, വെണ്മണി അച്ഛന്‍, അമ്പാടി

ആദ്യം വന്നതു കാലബോധ, മതിനോടൊപ്പം പദാര്‍ത്ഥാദിസ--
മ്പാദ്യം, ഹൃത്തിനു തെല്ലൊരാര്‍ദ്രത, വെളിച്ചത്തോടവിദ്വേഷവും
ഉദ്യത്‌പത്രകരോപനീതമുകുളശ്ലോകം നിവേദ്യങ്ങളായ്‌
പ്രദ്യോതാര്‍പ്പണമാക്കിടാമിവിടെ നാ, മുദ്യാനവിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍!

കവി : മധുരാജ്‌

ഊക്കില്‍പ്പെരുത്ത നൃപസല്‍കൃതിയാം ബിലാത്തി--
ത്തീക്കപ്പലോടു കിടനോക്കുവതിന്നിദാനീം
ഈക്കെല്‍പ്പെഴാത്ത മമ ദുഷ്കൃതിയാകുമോടി--
യേല്‍ക്കില്‍ പരുന്തൊടിനിയീച്ച പടയ്ക്കൊരുങ്ങും.

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : ഒരു പദ്യലേഖനം

ഇതര പാപഫലാനി യഥേച്ഛയാ
വിലിഖിതാനി സഹേ ചതുരാനന
അരസികേഷു കവിത്വ നിവേദനം
ശിരസി മാ ലിഖ മാ ലിഖ മാ ലിഖ!

കവി : കാളിദാസന്‍

ആയാസത്താല്‍ വിയര്‍പ്പിന്‍ കണികകളണിയും നെറ്റിമേല്‍ പാതിയോളം
മായും സിന്ദൂരഗോപിക്കുറിയു, മുടലിലക്കാട്ടുചെമ്മണ്ണുമേന്തി
സായംകാലം പുണര്‍ന്നീടിന ഘനശകലംപോലെ, മാടിന്റെ പിന്നില്‍
കായാമ്പൂവര്‍ണ്ണനെത്തും നയനമധുരമം ചിത്രമോര്‍ക്കട്ടെ ചിത്തം.

കവി : വി. കെ. ജി.

സാശയാ വിധുതപാശയാ വിധൃതപാശയാ സരജനീശയാ
ശോശയാനപതപാശയാ കുചവികോശയാ വിനുതമേശയാ
സേനയാ സുമഥനാശയാ ഹൃതഹരാശയാ ദമിതനാശയാ
ഹേലയാദൃതസുകോശയാ ദിവി വിമോചയേ വിമതനാശയാ.

കവി : ശ്രീനാരായണഗുരു, കൃതി : ദേവീപ്രണാമദേവ്യഷ്ടകം

സൂരിവ്രജത്തൊടിടപെട്ടിതരാനുബന്ധം
ദൂരെ ത്യജിച്ചു ദുരഹങ്കൃതിയുള്ളതെല്ലാം
തീരെക്കളഞ്ഞു തിരുനാമപദം ജപിച്ചാല്‍
തീരും നമുക്കു ജനനീജഠരപ്രവേശം

കവി : ശീവൊള്ളി

തന്‍ പാപങ്ങളൊരുത്തിയശ്രുനദിയായ്‌പ്പാദത്തിലര്‍പ്പിക്കവേ
നിന്‍ പേര്‍ചൊല്ലി ജനങ്ങളൂര്‍ജ്ജതയൊടന്നോശാന പാടീടവേ
നിന്‍ പാദങ്ങള്‍ കരങ്ങള്‍ പേശികളഹോ ക്രൂശില്‍പ്പിടഞ്ഞീടവേ
നീ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചതു ലോകനന്മ വരുവാന്‍ കാരുണ്യമുണ്ടാകുവാന്‍!

കവി : ബാലേന്ദു, കൃതി : ശ്രീയേശുനവകം

നില്‍ക്കാ ഭൂമിയിലൊന്നുമെങ്ങുമൊരുപോലെന്നും വെളുപ്പോളവും
കക്കാനൊക്കുകയില്ലൊരാള്‍ക്കു -- "പലനാള്‍ കട്ടാലൊരുന്നാള്‍ പെടും"
ഇക്കാണുന്നൊരു കൂരിരുള്‍ക്കുഴിയില്‍നിന്നൊന്നാകെയിന്നാടിനെ--
പ്പൊക്കാന്‍ നല്ലൊരു നാളെ വന്നുപുലരും കേഴായ്ക, നാടേ ഭവാന്‍!

കവി : പ്രേംജി, കൃതി : നാല്‍ക്കാലികള്‍

ഇല്ലാ വിസ്മയമേകനായ്‌ ജലനിധിശ്യാമാങ്കസീമാങ്കഭൂ--
വെല്ലാടം നഗരാര്‍ഗ്ഗളോച്ചഭുജനീ രാജാവു പാലിപ്പതില്‍;
നല്ലാരാസുരബദ്ധവൈരകള്‍ ജയം നേരുന്നു വിണ്‍നാട്ടുകാ--
രെല്ലാം വില്ലനിവന്റെ വില്‍ക്കൊടിയിലും, ശക്രന്റെ വജ്രത്തിലും.

കവി : കാലടി രാമന്‍ നമ്പ്യാര്‍ / കാളിദാസന്‍, കൃതി : ശാകുന്തളം തര്‍ജ്ജമ (കേളീശാകുന്തളം)

നിര്‍മ്മര്യാദങ്ങളിമ്മാണികളിരുവരുമായ്ച്ചെയ്തതെല്ലാം പൊറുക്കാം;
കര്‍മ്മം പൊന്നീടിലോ ചെറ്റതിനു പകരവും വീണ്ടുകൊള്ളാമൊരുന്നാള്‍;
ധമ്മില്ലം കൊണ്ടു മെല്ലെപ്പിഹിതവദനമയ്യോ! തദാനീം ചിരിച്ചാ--
ളമ്മല്ലാര്‍വേണി; ചൊല്ലാമതു മനസി പൊറായുന്നിതെല്ലായിലും മേ.

കവി : പുനം നമ്പൂതിരി, കൃതി : രാമായണം ചമ്പു

ധൂളീധൂഷിതമായ്‌ പുകക്കറപിടിച്ചംബോധരോല്‍ഘട്ടനം
മൂലം പാടുകള്‍ വീണ വിഷ്ണുപദമെമ്പാടും പുതുക്കീടുവാന്‍
നീലച്ചായമുണക്കി വെച്ച നിലയില്‍ കൂമ്പാരമായ്‌ക്കാണുമീ--
ശ്ശെയിലത്തിന്‍ വനനീലകോമളിമയാലിന്നാടു ചേതോഹരം!

കവി : വി.കെ.ജി

നാലുംകൂട്ടി മുറുക്കിടുന്നതു രസം! താംബൂലസാരം നുണ--
ഞ്ഞേലും തൂലഹരീവിലാസമൊരുമട്ടാനന്ദസന്ദായകം,
ചാലേ ചുണ്ടു ചുമന്നുകിട്ടു, മിനിയും തുപ്പുന്ന മട്ടില്‍ കുറെ--
ച്ചേലു, ണ്ടായതു ദൂരെവേണ, മധികം താംബൂലമാപത്‌കരം.

കവി : ഏവൂര്‍ പരമേശ്വരന്‍

ചിന്തൂരം തൊട്ടു, ചിന്തും പ്രഭയുടയ മണിക്കോപ്പണി, ഞ്ഞാളിമാരോ--
ടെന്തോ ചെന്താമരക്കണ്മുന ചെറുതു ചെരിച്ചുച്ചരിച്ചും, ചിരിച്ചും
ചെന്താരമ്പന്‍ ചെറുക്കുന്നതിനു ചെറുതിരച്ചില്ലി ചിന്നിച്ചു, മത്തന്‍--
ചന്തിക്കെട്ടും ചലിപ്പിച്ചൊരു തരുണി വരും പിട്ടു നേരിട്ടു കണ്ടേന്‍.

കവി : ശീവൊള്ളി, കൃതി : ഒരു കഥ

ചേലായാല്‍ മതി പെണ്‍കുളിക്കടവിലെച്ചേലങ്ങള്‍ കക്കും, മുല--
പ്പാലായാല്‍ മതിയാസ്വദിക്കണമലം ഹാലാഹലം ചേരിലും,
നീലാറ്റിന്‍ കരയാകിലും മതി രതിക്രീഡയ്ക്കു, കാട്ടോട തന്‍
കോലായാല്‍ മതി പാടുവാന്‍ - ചതുരനോ തെമ്മാടിയോ നീ ഹരേ!

കവി : വി. കെ. ജി.

നീലക്കാര്‍കാന്തികോലും പുരികുഴല്‍നിരതന്‍ മേന്മ നന്‍മ്മെയിലുകള്‍ക്കും
നീളെത്തൂകും മധൂളീമധുരകളവചോഭങ്ഗി പെണ്‍കുയ്‌ലുകള്‍ക്കും
ലീലാചാതുര്യമോരോന്നഭിനവലതകള്‍ക്കും കടം നല്‍കി മെല്ലേ
നീലക്കണ്ണാള്‍ തപസ്സിന്നുചിതത തടവീടുന്ന വേഷം ധരിച്ചാള്‍.

കവി : ലക്ഷ്മീപുരത്തു രവിവര്‍മ്മത്തമ്പുരാന്‍, കൃതി : ഗൌരീപരിണയം

ലോകാനാമേകനാഥം, പദതളിരില്‍ വണങ്ങും ജനാനാമശേഷാ-
മാകാംക്ഷാം പൂരയന്തം, നയനശിഖിശിഖാലീഢചൂതായുധാംഗം,
ഏകീഭാവായ കുന്നിന്‍മകളെ നിജശരീരാര്‍ദ്ധമായ്‌ ചേര്‍ത്തു, പേര്‍ത്തും
ഭോഗോന്മേഷം വളര്‍ക്കും വിബുധപരിവൃഢം ചന്ദ്രചൂഡം ഭജേഥാഃ.

എന്നോമലിങ്ങുവരികെന്നു യശോദ മെല്ലെ--
ച്ചൊന്നാള്‍ മകന്നു പുതുവെണ്ണ കൊടുപ്പതിന്നായ്‌
അന്നേരമാര്‍ത്തിയൊടെയോടി വിയര്‍ത്തുവീണ
കണ്ണന്റെ കാതരത കാണ്മതു കൌതുകം മേ

കവി : പൂന്താനം, കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണ കര്‍ണാമൃതം

അമ്മേരു തന്നുപരിഭാഗമതില്‍ക്കരേറാം
ചെമ്മേ രസാതലമതിന്നടിയില്‍ഗ്ഗമിക്കാം
ഇമ്മെയ്യൊടാഴിയതിനപ്പുറവും കടക്കാം
അമ്മേ! മഹാവിഷമമാണു കുടുംബഭാരം!

ഇതെന്തൊരാനന്ദമിതെന്തു കൌതുകം
സ്വതന്ത്രമായ്‌ സുന്ദരമിപ്രഭാകണം
ഇതാ പറന്നെത്തിയടുത്തു ഹാ! പറ--
ന്നിതാ തൊടും മുന്‍പിതു വിണ്ണിലായിതേ

കവി : കുമാരനാശാന്‍, കൃതി : മിന്നാമിനുങ്ങ്‌

ഇന്ദീവരേണ നയനം, മുഖമംബുജേന
കുണ്ടേന ദന്ത, മധരം നവ പല്ലവേന
അംഗാനി ചമ്പകദളൈശ്ച വിധായ വേധാഃ
കാന്തേ കഥം രചിതവാനുപലേന ചേതഃ

കവി : കാളിദാസന്‍, കൃതി : ശൃംഗാരതിലകം

ആക്രാമന്‍ ദിവി ദക്ഷിണാപരഹരിത്കോണൈകദേശം ക്ഷണം
വൈമാനശ്ചലരശ്മിജാലജടിലോ ഗോളോऽയമുജ്ജാഗരഃ
ലംബംലംബമുപാരിരംസുരധുനാ സായാഹ്നിവഹ്നിദ്യുതിര്‍--
ദ്വൈതീയീകദിനേശമണ്ഡലതുലാലിസ്പുഃ സമുത്പ്രക്ഷ്യതേ.

കവി : എ.ആര്‍. രാജരാജവര്‍മ്മ, കൃതി : വിമാനാഷ്ടകം

ലാവണ്യം കൊണ്ടിണങ്ങും പുതുമ, കവിതകൊണ്ടുള്ള സത്‌കീര്‍ത്തി, വിദ്വദ്‌--
ഭാവം കൊണ്ടുള്ള മാന്യസ്ഥിതി, രണപടുതാമൂലമാം വന്‍ പ്രതാപം
ഈവണ്ണം വര്‍ണനീയം ഗുണമഖിലമൊരേ വാതിലില്‍ തട്ടിമുട്ടി--
ജ്ജീവത്താമാദിമൂലപ്രകൃതിയിലൊടുവില്‍ ചെന്നുചേരുന്നുവല്ലോ.

കവി : വി.സി.ബാലകൃഷ്ണപ്പണിക്കര്‍, കൃതി : ഒരു വിലാപം

ഇതിനളഗിരാ യാതേ ഹംസേ വിദര്‍ഭപുരീം ഗതേ
തദുപവനദേശാന്തേ ശാന്തേ നിഷീദതി കുത്രചിത്‌
ശ്രുതനളഗുണാ ഭൈമീ കാമാതിഗുഹനനിസ്സഹാ
വനമുപഗതാ നീതാ ജാതാദരാഭിരഥാളിഭി.

കവി : ഉണ്ണായി വാര്യര്‍, കൃതി : നളചരിതം ആട്ടക്കഥ

ശ്രീമാമുനീന്ദ്രമണി `പുറ്റുമകന്‍' ചമച്ച--
രാമായണം സരളകോമളമാദികാവ്യം
ഹേ മാന്യ! സാഹസവശാലടിയന്‍ കടന്നു
സാമാന്യമൊക്കെയൊരു തര്‍ജ്ജമ ചെയ്തുതീര്‍ത്തേന്‍!

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : (ഡയറി)

ഹൃച്ചഞ്ചലിപ്പു, നെടുവീര്‍പ്പു, വിനിദ്രഭാവം,
വിച്ഛിന്നചിന്തകള്‍, വിനോദവിരക്തി, ഭക്തി
ഇച്ചൊന്നതപ്പടി സതീര്‍ത്ഥ്യരിലേറ്റിടും നി--
ന്നച്ഛാങ്ഗഭങ്ഗി, കമലാക്ഷി, പരീക്ഷ തന്നെ!

കവി : വി. കെ.ജി

ഇല്ലസ്പഷ്ടഗുണത്വമങ്ങയില്‍, മഹാരാജത്വവും; പിന്നെയി--
ല്ലല്ലോ മാഗധസൂതവന്ദിനിലയീയുള്ളോനിലും വല്ലതും;
ചൊല്ലാനുള്ളതുമിന്നു നൂറുശതമാനത്തോളവും സത്യമാം;
മള്‍ള്യൂരേ, തടയായ്ക താങ്കള്‍ പൃഥുപോ, ലീവാഗ്വിസര്‍ഗാഞ്ജലി.

കവി : ടി. എം. വി.

ചിലമ്പുമക്കാഞ്ചന കാഞ്ചിയോടും
ചിലമ്പുതന്‍ മഞ്ജുളനാദമോടും
ചലല്‍പ്പദം ഖേലനലാലസന്മാ--
രലങ്കരിച്ചാരഥ ഗോപവാടം

കവി : കുഞ്ചന്‍ നമ്പ്യാര്‍, കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണചരിതം മണിപ്രവാളം

"ചോറ്റാനിക്കര വാഴുമംബ, ഭവദീയാജ്ഞയ്ക്കു മദ്ദേഹവും
വിട്ടോടീ ചിരബാധയായൊരുമഹാഗന്ധര്‍വ്വനമ്മേ തൊഴാം"
"ചെറ്റില്ലായതിലെന്റെ മേന്മ, യടിയന്ത്രത്തിന്റെ നാഗസ്വരം
കേട്ടാ ബാധയൊഴിഞ്ഞു, നിത്യമിവിടെക്കാണുന്നതാണീവിധം."

കവി : ബാലേന്ദു, കൃതി :

ചാടിന്‍ ചട്ടം ചവിട്ടിച്ചിതറിയതില്‍ മുതിര്‍ന്നോരോമനക്കാലു പൊക്കി--
ച്ചാടുമ്പോള്‍ ചന്തി കുത്തിച്ചതുപുതയഥ വീണേറെ മേല്‍ച്ചേറണിഞ്ഞും
ചാടുന്തിപ്പിച്ചവയ്ക്കും ചതിയുടയ ചലല്‍ക്കണ്ണനാം കണ്ണനെച്ചാ--
ഞ്ചാടിച്ചാരത്തു ചാരുസ്മിതരുചി ചിതറിക്കൊണ്ടു കണ്ടീടണം മേ!

കവി : വെണ്മണി മഹന്‍, കൃതി : (സമസ്യാപൂരണം)

ചാരം, വെള്ളം, കരിത്തോല്‍, മഴു, വെരു - തിവയു, ണ്ടെപ്പൊഴും ഭൂതജാലം
ചാരത്തു, ണ്ടീ നിലയ്ക്കുള്ളൊരു പടുമലയന്‍ കെട്ടിയോളായ തായേ!
സ്വൈരം ത്രെയിലോക്യവിത്താം തിരുമിഴിയെ വിത, ച്ചെന്‍ മനസ്സാം നിലത്തി--
ന്നേരം ഭക്തിക്കൃഷിക്കായ്ത്തുടരു, കിതതിനിജ്ജന്മി ചാര്‍ത്തിത്തരുന്നൂ!

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ദേവീസ്തവം

സകലാസു കലാസു നൈപുണം കൊ--
ണ്ടഖിലാനന്ദവിധായിധന്യശീല!
ചകലാസു പുതച്ചു സൌഖ്യമേല്‍പ്പാ--
നഭിലാഷം വളരുന്നു സത്യമത്രേ

കവി : അനന്തപുരത്തു രാജരാജവര്‍മ്മ മൂത്തകോയിത്തമ്പുരാന്‍

ചിന്തുന്നു ചോര സിര തന്‍ മുറിവായില്‍ നിന്നു-;
മെന്‍ ദേഹമിപ്പൊഴുമിറച്ചി നിറഞ്ഞതത്രേ;
സംതൃപ്തി കിട്ടിയതുമില്ല നിനക്കു; മെന്നി--
ട്ടെന്തിന്നു ഹേ ഗരുഡ, ഭക്ഷണമങ്ങു നിര്‍ത്തി?

കവി : ഉമേഷ്‌ നായര്‍, കൃതി : (നാഗാനന്ദത്തിലെ ഒരു ശ്ലോകത്തിന്റെ തര്‍ജ്ജമ)

സൌധങ്ങള്‍ മേല്‍പ്പൊട്ടു വളര്‍ന്നു നമ്മെ--
ബ്ബാധിക്കുമെന്നുള്ളൊരു സംശയത്താല്‍
ധാതാവു പണ്ടേ നിജലോകവാസം
സാധിച്ചതല്ലീ സകലത്തിനും മേല്‍?

കവി : അഴകത്തു പദ്മനാഭക്കുറുപ്പ്‌, കൃതി : രാമചന്ദ്രവിലാസം

ധരാതലത്തില്‍ ധനപുഷ്ടിയൊത്തു--
ണ്ടൊരാര്യദേശം നിഷധാഭിധാനം
ചിരാല്‍ വിളങ്ങുന്നു കുബേരദിക്കാം
വരാംഗിയാള്‍ തൊട്ടൊരു പൊട്ടു പോലെ.

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ചിത്രയോഗം

ച്യുതഭാഗ്യനായ്‌ പരിണമിക്കുകയാല്‍
നിതരാം നൃശംസനവനാദിമുതല്‍;
ഋതമില്ല തെല്ലവനിലായതിനാല്‍
ഗതമായവന്നു നിലനില്‍പുമതില്‍.

കവി : കട്ടക്കയം, കൃതി : ശ്രീയേശു വിജയം

ഋഷിദേവഗണസ്വധാഭുജാം
ശ്രുതയാഗപ്രസവൈഃ സ പാര്‍ത്ഥിവഃ
അനൃണത്വമുപേയിവാന്‍ ബഭൌ
പരിധേര്‍മുക്തയിവോഷ്ണദീധിതിഃ

കവി : കാളിദാസന്‍, കൃതി : രഘുവംശം

അടങ്ങാതന്തിയ്ക്കങ്ങലര്‍ശരരിപുസ്വാമി നടനം
തുടങ്ങുമ്പോള്‍ നോക്കിസ്സരസമഥ കൊണ്ടാടുമവനെ
മുടങ്ങാതെപ്പോഴും നവരസമൊലിയ്ക്കുന്ന മിഴിയാല്‍
കൊടുങ്ങല്ലൂരമ്മേ! കുശലമടിയങ്ങള്‍ക്കു തരണേ!

കവി : കുഞ്ഞിക്കുട്ടന്‍ തമ്പുരാന്‍

മാതാവേ, നിത്യകന്യേ, നിരവധി കരുണാധാമമേ, സന്മനസ്സിന്‍
ദാതാവേ, സൌമ്യശീലേ, ജഗദഘഹരനാമീശപുത്രന്നു തായേ,
ശ്രീതാവും നിന്റെ നേത്രം പതിയണമിവനില്‍, ക്കേവലം പ്രീതിയോടേ
ഭ്രാതവായ്‌ത്തോന്നണം മേ സകലരുമതിനായ്‌ ഭക്തിപൂര്‍വ്വം നമിപ്പേന്‍!

കവി : ബാലേന്ദു

ശബ്ദബ്രഹ്മേതി കര്‍മ്മേത്യണുരിതി ഭഗവന്‍, കാല ഇത്യാലപന്തി
ത്വാമേകം വിശ്വഹേതും സകലമയതയാ സര്‍വഥാ കല്‍പ്യമാനം
വേദാന്തൈര്‍ യത്തു ഗീതം പുരുഷപരചിദാത്മാഭിധം തത്തു തത്ത്വം
പ്രേക്ഷാമാത്രേണ മൂലപ്രകൃതിവികൃതികൃത്‌ കൃഷ്ണ, തസ്മൈ നമസ്തേ!

കവി : മേല്‍പ്പത്തൂര്‍, കൃതി : നാരായണീയം(98:5)

വെണ്ണീറും, വെള്ളെലിമ്പും, വിഷധരവിലസത്‌പാമ്പുമാപാദചൂഡം,
തണ്ണീരെപ്പോഴുമോലും, തലയിലെരികനല്‍ക്കട്ട പൊട്ടിന്റ കണ്ണും,
എണ്ണേറും ഭൂതയൂഥങ്ങളൊടൊരു കളിയും കണ്ടു നിന്നോടിണങ്ങും
പെണ്ണോളം ധൈര്യമുള്ളോരുലകിലൊരുവര്‍ മറ്റില്ല, ചെല്ലൂര്‍പിരാനേ!

എസ്കേപ്പിസ്റ്റുകളുണ്ടു, രണ്ടു തരമാണക്കൂട്ടരെന്‍ തോഴരേ!
സെക്സും വിസ്ക്കിയുമിസ്ക്കി,യസ്ക്യതയുണര്‍ത്തീടും കഥാകൃത്തുകള്‍;
ദുഃഖത്തിന്‍ നിഴലാ, യരണ്ട മുകിലായ്‌, ഹോസ്പിറ്റലായ്‌, സ്വപ്നമായ്‌
ദിക്കെല്ലാമലയുന്ന കാവ്യകല തന്‍ വേതാളരൂപങ്ങളും.

കവി : ഏവൂര്‍ പരമേശ്വരന്‍

ദുര്‍മ്മന്ത്രാന്നൃപതിര്‍വിനശ്യതി, യതിഃ സംഗാത്‌, സുതോ ലാളനാത്‌,
വിപ്രോऽനദ്ധ്യയനാത്‌, കുലം കുതനയാ, ച്ഛീലം ഖലോപാസനാത്‌,
മൈത്രീ ചാപ്രണയാത്‌, സമൃദ്ധിരനയാത്‌, സ്നേഹഃ പ്രവാസാശ്രയാത്‌,
സ്ത്രീ ഗര്‍വ്വാ, ദനപേക്ഷണാദപി കൃഷിഃ ത്യാഗാത്‌, പ്രമോദാദ്ധനം.

കവി : വിഷ്ണുശര്‍മ്മ, കൃതി : പഞ്ചതന്ത്രം

മാഴക്കണ്ണാള്‍ക്കൊരു മയിലുമുണ്ടങ്ങു പിന്‍കാലൊളം പോയ്‌--
ത്താഴെച്ചെല്ലും പുരികുഴലഴിച്ചോമല്‍ നില്‍പ്പോരുനേരം
ഊഴത്തം കൊണ്ടിരുള്‍മുകിലിതെന്റഞ്ചിതം പീലിജാലം
ചൂഴച്ചിന്തിച്ചുവയൊടുടനേ പാടിയാടീടുവോന്റു്‌

കൃതി : ഉണ്ണുനീലിസന്ദേശം

ഉള്‍ക്കാമ്പിനേറീടിന ബാധ നല്‍കും
ചിക്കെന്നു ശയ്യയ്ക്കതിദോഷമേകും
തീര്‍ക്കായ്കില്‍ വേഗത്തില്‍ വളര്‍ന്നുകൂടും
ദുഷ്കാവ്യവും മൂട്ടയുമൊന്നുപോലെ.

കവി : കെ. സി. കേശവപിള്ള, കൃതി : (സമസ്യാപൂരണം)

തോട്ടത്തിലിപ്പോള്‍ ഗൃഹസാര്‍വഭൌമ--
നതാതു സസ്യങ്ങളെയങ്ങുമിങ്ങും
ഗംഭീരമായോരു വിലോകനത്താല്‍
സംഭാവനം ചെയ്തു നടന്നിടുന്നു.

കവി : കുറ്റിപ്പുറത്തു കേശവന്‍ നായര്‍, കൃതി : ഗ്രാമീണകന്യക

ഗണിച്ചിടാതേ മുനിയായൊരെന്നെ നീ
നിനച്ചിടുന്നേവനെയേകതാനയായ്‌
സ്മരിച്ചിടാ നിന്നെയവന്‍, കഥിക്കിലും
ഭ്രമിച്ചവന്‍ പൂര്‍വ്വകൃതാം കഥാമിവ.

കവി : കേരളവര്‍മ്മ വലിയകോയിത്തമ്പുരാന്‍, കൃതി : ശാകുന്തളം തര്‍ജ്ജമ

സമക്ഷമായ്ക്കാണുകിലെന്നപോലെ ഞാന്‍
സമാധിമൂലം സുഖമാര്‍ന്നിരിക്കവേ
ഭ്രമം കളഞ്ഞെന്തിനു ചിത്രമാക്കി നീ
ചമച്ചു വീണ്ടും കമലായതാക്ഷിയെ?

കവി : എ.ആര്‍. , കൃതി : ശാകുന്തളം

ഭൂരിപൂക്കള്‍ വിടരുന്ന പൊയ്കയും
തീരവും വഴികളും തരുക്കളും
ചാരുപുല്‍ത്തറയുമോര്‍ത്തിടുന്നതിന്‍--
ചാരെ നാമെഴുമെഴുത്തുപള്ളിയും.

കവി : കുമാരനാശാന്‍, കൃതി : നളിനി

ചിന്തിച്ചിടുന്നെളിമ കണ്ടു ചവിട്ടിയാഴ്ത്താന്‍
ചന്തത്തിനായ്‌ സഭകളില്‍പ്പറയുന്നു ഞായം
എന്തോര്‍ക്കിലും കപടവൈഭവമാര്‍ന്ന ലോകം
പൊന്തുന്നു, സാധുനിര താണു വശം കെടുന്നു

കവി : കുമാരനാശാന്‍ , കൃതി : ഒരു തീയക്കുട്ടിയുടെ വിചാരം

എന്നല്ലയാംഗലകലാലയ ക്ല്പ്തവിദ്യ--
യൊന്നെന്നിയുന്നതി വരാനിഹ മാര്‍ഗ്ഗമില്ല;
എന്നാല്‍ പഠിക്കവതിനോ ധനമേറെവേണ--
മിന്നോര്‍ക്കില്‍ നിസ്വരിഹ നമ്മുടെ കൂട്ടരെല്ലാം.

കവി : കുമാരനാശാന്‍, കൃതി : ഒരു തീയക്കുട്ടിയുടെ വിചാരം

ഏറെക്കൌതുകമുള്ളൊരേണമിഴിയാള്‍ താംബൂല ഗര്‍ഭാസ്യയായ്‌
കാറൊക്കും കുഴല്‍ പിന്‍പുറത്തഴകിലിട്ടമ്പോടെഴും പോലവേ
പാരം ബാലദിനേശ ഗര്‍ഭമുഖിയായ്‌ ശോണാധരത്തോടു നല്‍--
സ്വൈരം പ്രാചി വിളങ്ങിടുന്നു തിമിരക്കൂട്ടങ്ങള്‍ കാട്ടാതഹോ!

കവി : വെണ്മണി മഹന്‍ , കൃതി : കാമതിലകം ബാണം

പ്രദോഷദീപാവലി കണ്ടുകൊണ്ടു
പാശ്ചാത്യഭൂഭാഗമണഞ്ഞ സൂര്യന്‍
പ്രഭാതദീപാവലി കണ്ടുകൊണ്ടു
പൌരസ്ത്യദേശത്തെയണഞ്ഞു വീണ്ടും.

കവി : കുറ്റിപ്പുറത്തു കേശവന്‍ നായര്‍, കൃതി : ഗ്രാമീണകന്യക

പ്രണിഹിതമണിനൂപുരാങ്ഘൃപദ്മാ--
മനുപമകാന്തിഝരീപരീതഗാത്രീം
ജനനയനസുധാം, ത്രപാനുരാഗ--
ക്ഷണനതമുഗ്‌ദ്‌ധമുഖീം, ദദര്‍ശ സീതാം.

കവി : പുനം നമ്പൂതിരി, കൃതി : രാമായണം ചമ്പു

ജന്തൂനാം നരജന്മ ദുര്‍ലഭ, മതഃ പുംസ്ത്വം, തതോ വിപ്രതാ,
തസ്മാദ്‌ വൈദികധര്‍മമാര്‍ഗപരതാ, വിദ്വത്ത്വമസ്മാത്‌പരം,
ആത്മാനാത്മവിവേചനം സ്വനുഭവോ ബ്രഹ്മാത്മനാ സംസ്ഥിതിര്‍--
മുക്തിര്‍നോ ശതകോടി ജന്മസുകൃതൈഃ പുണ്യൈര്‍ വിനാ ലഭ്യതേ

കവി : ശങ്കരാചാര്യര്‍, കൃതി : വിവേകചൂഡാമണി

ആദൌ ദേവകിദിവ്യഗര്‍ഭജനനം, ഗോപീഗൃഹേ വര്‍ത്തനം,
മായാപൂതന ജീവിതാപഹരണം, ഗോവര്‍ദ്ധനോദ്ധാരണം,
കംസശ്ചേദിപകൌരവാദിനിധനം, കുന്തീസുതാപാലനം,
ഏവം ഭാഗവതം പുരാണകഥിതം ശ്രീകൃഷ്ണലീലാമൃതം.

കണ്ട പണ്ടമഖിലം കലര്‍ന്നഴിയുമിങ്ങുകണ്ണിലതില്‍നിന്നുതാ--
നണ്ഡപിണ്ഡമഖിലം വിരിഞ്ഞുവരുമെന്നുമൊന്നുമറിയാതഹോ!
പണ്ടുപണ്ടുപരി ചെയ്ത പാപനിരപറ്റിനിന്നു പതറിക്കുമി--
ക്കണ്ടകശ്ശനിയൊഴിച്ചു നീ സപദി കാത്തുകൊള്‍ക പരദൈവമേ!

കവി : കുമാരനാശാന്‍, കൃതി : ശാംകരശതകം

പീലി ചാര്‍ത്തിയൊരു കുന്തളം, വടിവിലാടിടും മകരകുണ്ഡലം,
ചാലില്‍ മുത്തിഴകള്‍, വന്യമാല, കളഭാദി ചേര്‍ന്ന പുതുസൌരഭം,
കാലില്‍ നല്‍ത്തളകള്‍, പൊന്നിടഞ്ഞ തുകില്‍, പിന്നെ മീതെയരഞ്ഞാണുമീ-
ച്ചേലില്‍ രാസനടനം തുടര്‍ന്ന തവ മൂര്‍ത്തി പേര്‍ത്തുമിവനോര്‍ത്തിടാം

കവി : സി. വി. വാസുദേവഭട്ടതിരി, കൃതി : നാരായണീയം തര്‍ജ്ജമ (69:1)

കേശപാശധൃതപിഞ്ഛികാവിതതി സഞ്ചലന്മകരകുണ്ഡലം
ഹാരജാല വനമാലികാലുളിതമംഗരാഗ ഘനസൌരഭം
പീതചേലധൃതകാഞ്ചികാഞ്ചിദമുദഞ്ചദംശു മണിനൂപുരം
രാസകേളി പരിഭൂഷിതം തവ ഹി രൂപമീശ കലയാമഹേ!

കവി : മേല്‍പ്പത്തൂര്‍, കൃതി : നാരായണീയം (69:1)

പിച്ചനെല്ലവിലിടിച്ചുകെട്ടിയ പഴന്തുണിക്കിഴിയുമേന്തിയ--
ന്നച്യുതന്റെ തിരുമുന്‍പില്‍ വന്നവനിരന്നതില്ല ധനമെങ്കിലും
അച്ഛസൌഹൃദമുറച്ച ഭക്തിയിലണച്ചു വേണ്ടവിഭവങ്ങള്‍ നി--
ന്നിച്ഛ തുച്ഛതരമര്‍ഹനെങ്കിലരുളാത്തതില്ല കരുണാകരന്‍

കവി : വി.കെ.ജി

ആഴി തന്നിലുരഗേശനായ മണിമെത്തമേലഴകിനോടു ചേര്‍--
ന്നേഴുരണ്ടുലകമന്‍പില്‍ നേത്രമുന കൊണ്ടു കാത്തു കലിതാദരം
ചൂഴുമുള്ള മുനിദേവജാതി പുകഴുന്നതും പരിചിനോടു കേ--
ട്ടാഴിമാതിനൊടു കൂടിയുള്ള കളി കോലുമീശ്വരമുപാസ്മഹേ!

കവി : പൂന്താനം, കൃതി : പാര്‍ത്ഥസാരഥീസ്തവം

ചെമ്പരുത്തിനിറം വഹിക്കുമഹര്‍മ്മുഖത്തെയടുത്തു ക--
ണ്ടമ്പരന്നതുപോലെ പാഞ്ഞൊഴിയുന്നു കൂരിരുള്‍ ദൂരവേ;
വമ്പനാം തവ രോഷരൂഷിതമായ്ച്ചമഞ്ഞ മുഖത്തെയുള്‍--
ക്കമ്പമേറിടുമാറു കാണുമരാതിസേനകണക്കിനേ.

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ചിത്രയോഗം

വേണുനാദകൃതതാനഗാനകളഗാനരാഗഗതിയോജനാ-
ലോഭനീയമൃദുപാദപാതകൃതതാളമേളനമനോഹരം
പാണിസംക്വണിതകങ്കണം ച മുഹുരംസലംബിതകരാംബുജം
ശ്രോണിബിംബചലദംബരം ഭജത രാസകേളിരസഡംബരം

കവി : മേല്‍പ്പത്തൂര്‍, കൃതി : നാരായണീയം (69:4)

"പുണ്യമായ ഭഗവത്‌കഥാമൃതമൊഴിഞ്ഞിനിക്കലിയുഗത്തിലീ
മന്നിടത്തിലുടലാര്‍ന്നവര്‍ക്കു വഴിയില്ല മോക്ഷപദമേറുവാന്‍.
അന്നു ഭാഗവതവും നരന്നു ഹിതമാകയില്ല രതിയെന്നിയേ"
യെന്നു ഗോപികളെ വെന്ന കണ്ണനരുളട്ടെയിന്നിവനു വാഗ്മിത.

കവി : രാജേഷ്‌ വര്‍മ്മ

ആരിതിന്നൊരുവനര്‍ത്ഥി? യെന്തു പകരം തനിക്കൊരുപകാരവും
വാരിദങ്ങള്‍ മഴപെയ്തഥാപി സുഖമേകിടുന്നിഹ ശരീരിണാം
"മാരി പെയ്യു"മൊരു ഗീരിവണ്ണമുരചെയ്കയാല്‍ ഗണകനേകനി--
പ്പാരിനേ വില കൊടുത്തു വാങ്ങിയതു പോല്‍ നിനപ്പതതിദുസ്സഹം!

കവി : കേരളവര്‍മ്മ വലിയകോയിത്തമ്പുരാന്‍, കൃതി : അന്യാപദേശശതകം തര്‍ജ്ജമ

മുത്തണിഞ്ഞകുട ചാമരം തഴ നിറം കലര്‍ന്നു, പല വാദ്യവും
പത്തുനൂറു യുവസുന്ദരാംഗികള്‍ വിളക്കെടുത്തു പുറകേ മുദാ
ഭക്തിപൂണ്ടു പദപങ്കജം തൊഴുതു ലോകര്‍ തിങ്ങിയുടനെങ്ങുമേ
ചിത്രമേ തിരുവനന്തനല്‍പ്പുരമമര്‍ന്ന ശീവെലിമഹോത്സവം.

കവി : കുഞ്ചന്‍ നമ്പ്യാര്‍

ഭൂഷണേഷു കില ഹേമവ, ജ്ജഗതി മൃത്തികാവദഥവാ ഘടേ,
തന്തുജാലവദഹോ പടേഷ്വപി ച, രാജിതാദ്വയരസാത്മകം
സര്‍വ്വസത്ത്വഹൃദയൈകസാക്ഷിണ, മിഹാതിമായനിജവൈഭവം,
ഭാവയാമി ഹൃദയേ ഭവന്തമിഹ പദ്മനാഭ പരിപാഹി മാം.

കവി : സ്വാതി തിരുനാള്‍

സോമകോടിസമധാമകഞ്ചുകിലലാമമഞ്ചതലമാസ്ഥിതം
ശ്യാമതാമരസദാമകോമളരമാദൃഗഞ്ചിതകരാഞ്ചലം
കാമദായകമമോഘമേഘകുലകാമനീയകഹരം പരം
സാമജാമയഹരം ഹരിം സ മുനിരാനനാമ വനമാലിനം.

കവി : അശ്വതി തിരുനാള്‍, കൃതി : പൌണ്ഡ്രകവധം

കുന്തളാവലി വിയര്‍ത്ത പൂങ്കവിളില്‍ മിന്നിയും, കുളുര്‍മുലക്കുടം
ചന്തമോടു നടമാടിയും, പൃഥുനിതംബമണ്ഡലമുലഞ്ഞുമേ,
ചെന്തളിര്‍ത്തനു തളര്‍ന്നിടും പടി, സലീലമദൃജ നിജാന്തികേ
പന്തടിക്കെ, നിടിലാക്ഷനാര്‍ന്ന പുളകം നമുക്കരുള്‍ക മംഗളം!

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : വിലാസലതിക (വന്ദനശ്ലോകം)

ചാഞ്ഞിങ്ങു നീര്‍ തൊട്ടു കിടന്നിടുന്ന
വന്‍പാറമേല്‍ ശാന്തസരിത്പ്രവാഹം
ആ മന്ദ്രശബ്ദത്തൊടു ചെന്നലയ്ക്കെ
ചിന്നുന്നു നീര്‍ത്തുള്ളി പളുങ്കുപോലെ

കവി : വള്ളത്തോള്‍

അന്തിച്ചുകപ്പംബരമാം വനത്തില്‍--
ച്ചെന്തീപടര്‍ന്നുള്ളതുപോലെ കാണായ്‌
ജഗത്തശേഷം ചരമാര്‍ക്കകാന്തി--
പ്രദീപ്തിയാല്‍ ഭാസുരമായ്‌ വിളങ്ങി

ജോലിക്കു വയ്ക്കുമവരൊക്കെ വിവാഹിതന്മാ--
രാവേണമെന്നൊരു നിബന്ധനയെന്തിനെന്നോ?
ചെറ്റൊച്ചവച്ചു പഴിചൊല്ലുവതെന്റെ ശീലം
കെട്ടാത്തവര്‍ക്കതു പൊറുക്കുക ശീലമാകാ.

കവി : ബാലേന്ദു

ചൂടേറ്റിട്ടൊട്ടു ഞെട്ടറ്റലര്‍നിരയെ മദിച്ചാന ഗണ്ഡങ്ങള്‍ തേച്ചി--
ട്ടാടുമ്പോഴാശു ഗോദാവരിയിലിഹ പൊഴിക്കുന്നു തീരദ്രുമങ്ങള്‍;
കൂടേറി പ്രാവു പൂങ്കോഴികള്‍ കരയുമിവറ്റിന്റെ തോലില്‍ ചരിക്കും
കീടത്തെച്ചെന്നു കൊത്തുന്നിതു നിഴലിലിരുന്നൂഴി മാന്തും ഖഗങ്ങള്‍.

കവി : ചാത്തുക്കുട്ടി മന്നാടിയാര്‍, കൃതി : ഉത്തരരാമചരിതം

കോഴി,യാടു മുതലായ ജന്തുനിരയെപ്പിടിച്ചു കൃപയെന്നിയേ
പാഴില്‍ വെട്ടുവതു കൊണ്ടു ദേവിയുടെ നല്‍പ്രസാദമുളവാകിലോ
ഊഴി തന്നില്‍ നിജപുത്രസന്തതിവധത്തിനാല്‍ ജനനിയായിടും
കേഴമാന്മിഴിയിലും ഭവിക്കുമതിയായ മോദമതു നിര്‍ണ്ണയം

കവി : കെ സി കേശവപിള്ള, കൃതി : സുഭാഷിതരത്നാകരം

ഉദയതി ശശിബിംബം കാന്തമന്തിച്ചുവപ്പില്‍;
പരമപി രവിബിംബം ചെന്റിതസ്തം പ്രയാതി;
ഉഭയമിതമുരുമ്മിക്കൂടുകില്‍ക്കുങ്കുമാര്‍ദ്രം
കുചയുഗമുപമിക്കാം നൂനമച്ചീസുതായാഃ.

, കൃതി : ചെറിയച്ചീവര്‍ണനം

ഉദ്യോഗസ്ഥകരത്തിലാണു ഭരണം സര്‍വ്വം നിയന്ത്രിക്കുമാ
കേമന്‍ മന്ത്രിവശംഗതന്‍, മഹിതനാ നേതാവു കൂറുള്ളവന്‍
ഹാ! വമ്പെന്തിതിലേറെ വേണമിവിടെപ്പൂര്‍ണ്ണം ജനായത്തമെ--
ന്നേവം കണ്ണുമടച്ചിരിപ്പു സതതം വോട്ടും കൊടുത്തിട്ടു നാം!

കവി : ബാലേന്ദു

ഹാ കഷ്ടം! നരജീവിതം ദുരിത, മീ ശോകം മറക്കാന്‍ സുഖോ-
ദ്രേകം ചീട്ടുകളിക്കയാം ചിലര്‍, ചിലര്‍ക്കാകണ്‌ഠപാനം പ്രിയം,
മൂകം മൂക്കിനു നേര്‍ക്കു കാണ്മു ചിലരിന്നേകം ശിവം സുന്ദരം,
ശ്ലോകം ചൊല്ലിയിരിപ്പു ഞങ്ങള്‍ ചില, രീ ലോകം വിഭിന്നോത്സവം !

കവി : വെയിലോപ്പിള്ളി

മായാരണത്തില്‍ വളരെബ്‌ഭടര്‍ ചേര്‍ന്നു തീവ്ര--
വ്യായാമനാകുമനിരുദ്ധനെ വെന്നശേഷം
ധീയാര്‍ന്ന ബാണസചിവേന്ദ്രനുഷാഗൃഹത്തില്‍--
പ്പോയാന്‍, തദീയസഖി ചെന്നറിയിക്ക മൂലം.

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ബന്ധനസ്ഥനായ അനിരുദ്ധന്‍

ധിക്‌ പാണ്ഡുപുത്രചരിതം സ്ഥവിരപ്രമാണം
ബാലപ്രമാണമപി കഷ്ടമഹോ വിനഷ്ടം!
രേ, ധര്‍മ്മജ! ദ്രുപദജാമപി പൃച്ഛ കാര്യം;
നാരീപ്രമാണമപി തേऽസ്ത്വിഹ രാജ്യതന്ത്രം!

കവി : മേല്‍പ്പത്തൂര്‍, കൃതി : രാജസൂയം ചമ്പു

രോമാഞ്ചയന്‍ ഗോഭിരഹോ സചേതസഃ
പുരശ്ച പശ്ചാച്ഛ സമന്തതോ ജനാന്‍
ഗീതാഞ്ജലേര്‍ഗായക ഏഷ ദൃശ്യതേ
സചക്ഷുഷഃ സ്മഃ സശരല്‍സഖോ രവിഃ.

കവി : കുമാരനാശന്‍, കൃതി : സ്വാഗതപഞ്ചകം

ഗതം തിരശ്ചീനമനൂരുസാരഥേഃ
പ്രസിദ്ധമൂര്‍ദ്ധ്വജ്വലനം ഹവിര്‍ഭുജഃ
പതത്യധോ ധാമ വിസാരി സര്‍വ്വതഃ
കിമേതദിത്യാകുലമീക്ഷിതം ജനൈഃ

കവി : മാഘന്‍, കൃതി : ശിശുപാലവധം (മാഘം) (1:2)

പ്രീഡിഗ്രി കൊണ്ടു ഗുണമില്ലിനി ബീയെയായാല്‍
ബീയെഡ്ഡു വേണ, മിനിയെംഫിലതെമ്മെയായാല്‍,
ക്ലാസോടു കൂടി വിജയിക്കിലുമിന്നു വേണം
ലേശം ധനം പകിടിയോ പിഴയോ കൊടുക്കാന്‍.

കവി : ഏവൂര്‍ പരമേശ്വരന്‍

കണ്ഠേ വിഷം ഭഗവതോ മമ തോഴ, ചിത്തേ
ചിന്താവിഷം നിഹിത, മെങ്ങളിലേഷ ഭേദഃ;
കന്ദര്‍പ്പനോടു പകയാം, കുളുര്‍തിങ്കള്‍ ചൂടാം,
അപ്പാച്ചിയെപ്പിരികില്‍ ഞാന്‍ പരമേശതുല്യഃ

കൃതി : ലീലാതിലകം

കണ്ണിമയ്പിലഴിയും പ്രപഞ്ചമിതു കണ്ടു കണ്ടു മുഷിയുന്നൊര--
ക്കണ്ണില്‍നിന്നു കരകേറി വന്നു കഴലേറി നിന്നു കളിയാടുവാന്‍
കണ്ണുവച്ചു കരയുന്നു വന്നു കലിവേടനാടലിടചേരുമ--
ക്കണ്ണിവച്ചു പിടിപെട്ടു തിന്നുകളയാതെ കാത്തരുള്‍ക ദൈവമേ!

കവി : കുമാരനാശാന്‍, കൃതി : ശാംകരശതകം

കദാചന വ്രജശിശുഭിഃ സമം ഭവാന്‍
വനാശനേ വിഹിതമതിഃ പ്രഗേതരാം
സമാവൃതോ ബഹുതരവത്സമണ്ഡലൈഃ
സതേമനൈര്‍നിരഗമദീശ, ജേമനൈഃ.

കവി : മേല്‍പ്പത്തൂര്‍, കൃതി : നാരായണീയം (51:1)

സ്വര്‍ഗ്ഗാതിര്‍ത്തിയതിക്രമിച്ച യമനെപ്പാകാരി ശാസിച്ചു പോല്‍,
"നില്‍ക്കൂ നിര്‍ത്തു പരാക്രമം തവകൃതം, കേസാക്കുമല്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍";
ചീര്‍ക്കും തന്‍ ചിരിയൊട്ടൊതുക്കി യമനൊന്നാരാഞ്ഞു, "വാദിക്കുവാന്‍
വക്കീലെങ്ങു തവാന്തികേ, സകലരും വന്നുള്ളതിങ്ങോട്ടു താന്‍!"

കവി : ബാലേന്ദു

ചേതോഭുവശ്ചാപലതാപ്രസംഗേ
കാ വാ കഥാ മാനുഷലോകഭാജാം?
യദ്ദാഹശീലസ്യ പുരാം വിടേതു--
സ്തഥാവിധം പൌരുഷമര്‍ദ്ധമാസീത്‌.

കവി : കാളിദാസന്‍

യാദവര്‍ക്കു കുരു പാണ്ഡവാദിയില്‍
ഭേദമെന്തു നിരുപിച്ചു കാണുകില്‍
മോദമോടിവിടെയാരു മുമ്പില്‍വ--
ന്നാദരിക്കുമവരോടു ചേരണം

കവി : നടുവത്തച്ഛന്‍, കൃതി : ഭഗവദ്ദൂതു്‌

മരങ്ങള്‍ തന്മേല്‍ ചില കൂരിയാറ്റ--
ക്കൂടുണ്ടു ചന്തത്തൊടു തൂങ്ങി നില്‍പ്പൂ
ശിരസ്സു കീഴായ്‌ നിലകൊള്ളുമുഗ്ര--
തപസ്വിമാര്‍ തന്‍ ജടയെന്നപോലെ

കവി : വള്ളത്തോള്‍

ശിശുക്കള്‍ തന്‍ പുഞ്ചിരി പോലെനിക്കു
ചിത്തം കുളിര്‍പ്പിപ്പൊരു കൊച്ചു പൂവേ!
വെണ്‍തിങ്കള്‍ രാകും പൊടികൊണ്ടു തീര്‍ത്തൂ
വേധസ്സു നിന്മെ, യ്യതിനില്ല വാദം.

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : തുമ്പപ്പൂവ്‌

വാല്‌മീകിയ്ക്കു നിഷാദബാണമിണയെപ്പൊള്ളിച്ച ദുഃഖാഗ്നിയായ്‌
വ്യാസന്നന്ത്യരണാങ്കണത്തിലിളയെപ്പാലിച്ച ധര്‍മ്മോക്തിയായ്‌,
ദാസന്നാത്മസുഗന്ധമായ കലയെക്കാണിച്ചവാഗ്രൂപമായ്‌
ഭാസിയ്ക്കുന്ന വരിഷ്ഠവൃത്തരുചിരശ്ലോകങ്ങളേ വാഴുക!

കവി : പി. എന്‍. വിജയന്‍ , കൃതി : ശ്ലോക സ്തോത്രപഞ്ചകം

ദാനം ചെയ്തിട്ടു വീണ്ടും സുകൃതഫലമിരട്ടിച്ച കര്‍ണ്ണന്റെ യാത്രാ--
ദാനം വാങ്ങിച്ച വൃദ്ധദ്വിജനമിതരസം പൂണ്ടു തുള്ളിത്തുടങ്ങീ
താനമ്പോ മട്ടുമാറി, ച്ചെറുതിടയൊഴിവായ്ക്കണ്ട പാര്‍ഥന്റെ സൂത--
സ്ഥാനം ചാടിക്കരേറീ, പടനടുവിലുടന്‍ പാഞ്ചജന്യം മുഴങ്ങീ

കവി : വി. കെ. ജി.

തുഞ്ചത്താചാര്യഭാഷാകളമൊഴി, മലയാളാംബികേ കുമ്പിടുന്നേന്‍
കുഞ്ചന്‍ നമ്പ്യാര്‍ക്കു നര്‍മ്മോജ്വലകവനകരീ കൈരളീ കൈതൊഴുന്നേന്‍
നിന്‍ ചന്തം ചിന്തിടും വാങ്മയതനുവനിശം നെഞ്ചിലെന്‍ പിഞ്ചുഹൃത്താം
മഞ്ചം തഞ്ചത്തിലേറിസ്സരസകളകളം കൊഞ്ചിടാന്‍ കെഞ്ചിടുന്നേന്‍.

കവി: കൃഷ്ണന്‍ കുത്തുള്ളി, കൃതി : നാല്‍ക്കാലിപ്രേമം

ന ചോരഹാര്യം ന ച രാജഹാര്യം
ന ഭ്രാതൃഭാജ്യം ന ച ഭാരകാരീ
വ്യയേ കൃതേ വര്‍ധത ഏവ നിത്യം
വിദ്യാധനം സര്‍വധനാത്‌ പ്രധാനം

കവി : ഭാമിനി, കൃതി : സഭാതരംഗിണി

വിഡ്ഢിത്തമേതുമൊരു പെണ്ണിനു പറ്റുകില്ലെ--
ന്നൊട്ടും ധരിച്ചുമിവനൊട്ടു കഥിച്ചുമില്ല;
കട്ടായമിങ്ങു പുരുഷന്നു ശരിക്കിണങ്ങും
മട്ടാണു ദൈവമവളെപ്പണിചെയ്തു മുന്നം.

കവി : ബാലേന്ദു

കഷ്ടിച്ചൊട്ടറിയാന്‍ തുടങ്ങിയ മുതല്‍ക്കുണ്ടായി ക്ലേശങ്ങളും
കഷ്ടപ്പാടുകളും സഹിച്ചൊരുവിധം മുമ്പോട്ടു നീങ്ങീടവേ
കഷ്ടം, ഹാ തകിടം മറിഞ്ഞൊരധികപ്പറ്റായി പിന്നീടു ഞാ--
നൊട്ടും മേ കരുതാത്തതാണു വിധിതാന്‍ തെറ്റല്ല പറ്റിച്ചതും.

കവി : പി. എന്‍. എസ്‌. നമ്പൂതിരി , കൃതി : നീക്കിയിരിപ്പു്‌

കണ്ടീ വിപത്തഹഹ! കല്ലലിയുന്നിതാടല്‍--
കൊണ്ടാശു ദിങ്മുഖവുമിങ്ങനെ മങ്ങിടുന്നു
തണ്ടാര്‍സഖന്‍ ഗിരിതടത്തില്‍ വിവര്‍ണ്ണനായ്‌ നി--
ന്നിണ്ടല്‍പ്പെടുന്നു, പവനന്‍ നെടുവീര്‍പ്പിടുന്നു.

കവി : കുമാരനാശാന്‍, കൃതി : വീണപൂവ്‌

തായംകാവില്‍ കരിങ്കല്‍പ്പടിയിലിവനിടം കയ്യടിച്ചും, വലങ്കൈ--
ത്താളം തെറ്റാതുരുട്ടാനനവധിദിവസം മുട്ടിവേറിട്ടടിച്ചും
മേളക്കയ്യാലരങ്ങത്തൊരുദിനമിവനും കൊട്ടവേ ചെറ്റുമില്ലാ--
തായീതായം പകച്ചോരിവനെയനുദിനം ചെണ്ടകൊട്ടിയ്ക്കയല്ലോ!

കവി : വടക്കുമ്പാട്‌ നാരായണന്‍ , കൃതി : ചെണ്ട

മേല്‍പ്പറ്റിടും പൊടിയഴുക്കു മെഴുക്കുനാറ്റം
വേര്‍പ്പെന്നു തൊട്ടവകളഞ്ഞതിശുദ്ധയാക്കി
വായ്പ്പേറിടും തനുസുഖം മനുജര്‍ക്കുചേര്‍പ്പാന്‍
സോപ്പേ നിനക്കു ശരി വാസനയേതിനുള്ളു?

വന്‍ പോരതില്‍ക്കൊടിയ ദാരികഹത്യ ചെയ്തി--
ട്ടന്‍പോടു പാട്ടുപുര തന്നിലമര്‍ന്ന ദേവീ!
വന്‍ പാപമാര്‍ത്തി ദുരിതാദികളൊക്കെ നീങ്ങാന്‍
നിന്‍പാദഭക്തി തുണയിന്നുലകത്തിലമ്മേ.

കവി : ബാലേന്ദു

വാനാറ്റിന്‍മട്ടുവായ്ക്കും ജലഗുണമുടയോരേതൊരാറ്റില്‍ക്കുളിയ്ക്കാന്‍
നാനാരാജ്യത്തുനിന്നും പലനരര്‍ പതിവായിട്ടു വന്നെത്തി മേവും
ഞാനാ നല്ലാലുവായില്‍ പുഴയുടെയരികത്താണു പാര്‍പ്പെങ്കിലും മേ
സ്നാനാര്‍ത്ഥം കാഞ്ഞവെള്ളം വിഹിതമിതിനുമേലെന്തു നിര്‍ഭാഗ്യമുള്ളൂ?

കവി : വള്ളത്തോള്‍ , കൃതി : ഡയറി

ഞെട്ടറ്റു നീ മുകളില്‍ നിന്നു നിശാന്തവായു
തട്ടിപ്പതിപ്പളവുണര്‍ന്നവര്‍ താരമെന്നോ
തിട്ടം നിനച്ചു മലരേ ബത! ദിവ്യഭോഗം
വിട്ടാശു ഭൂവിലടിയുന്നൊരു ജീവനെന്നോ.

കവി : കുമാരനാശാന്‍ , കൃതി : വീണപൂവു്‌

തന്ത്രിക്കേറ്റമടുത്തുപാസന നടത്താം, നിന്നെ വന്ദിക്കുവാന്‍
മന്ത്രിക്കിത്തിരി മാറിനില്‍ക്കണ,മയാള്‍ തന്ത്രജ്ഞനാണെങ്കിലും
മന്ത്രിക്കുന്നു മനം കുറുംകവിത ദൂരാല്‍ക്കൂപ്പുമീയെന്നിലെ--
ത്തന്ത്രിക്കമ്പനമെന്റെ കൃഷ്ണ! ഗുരുവായൂരപ്പ! നീയാകണേ!

കവി : കരിമ്പുഴ രാമചന്ദ്രന്‍ , കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണ വാങ്മയം

മെച്ചം കൂടുന്ന കച്ചേരികളുടെ നടുവില്‍ചെന്നു കാല്‍ വച്ചു കാല്‍ മേല്‍
പച്ചപ്പേക്കൂത്തു കാട്ടിച്ചിലതു കശപിശെപ്പേശിയാല്‍തന്നെ പോരാ
പിച്ചക്കാരന്നുമീയുള്ളവനടിമപെടാനുള്ളവന്‍തന്നെയെന്നോര്‍-
ത്തുച്ചത്തില്‍ കൃത്യവര്‍ഗ്ഗങ്ങളെയുടനുടനേ തീര്‍ക്കണം തര്‍ക്കമെന്ന്യേ

കവി : പന്തളം കേരളവര്‍മ്മ

പ്രാസത്തിന്നു പദങ്ങളെപ്പലതരം ക്രൂശിച്ചുകൊണ്ടുള്ള വി--
ന്യാസത്തോടെ വലിക്കുനീട്ടിയ വൃഥാസ്ഥൂലപ്രബന്ധോദ്യമം
ഹാ! സദ്യയ്ക്കു വിളിച്ചു പാഴ്ക്കറി വിളമ്പുമ്പോലെ പാരം പരീ--
ഹാസം; പോര വിരുന്നുകാരെയപമാനിക്കുന്നതായും വരാം.

കവി : കൃഷ്ണന്‍ കുത്തുള്ളി

"ഹാ ധിക്‌ കഷ്ടം കുമാരൌ സുലളിതവപുഷൌ മല്ലവീരൌ കഠോരൌ
ന ദ്രക്ഷ്യാമോ, വ്രജാമസ്ത്വരിത"മിതി ജനേ ഭാഷമാണേ തദാനീം
ചാണൂരം തം കരോദ്‌ഭ്രാമണവിഗളദസും പോഥയാമാസിതോര്‍വ്യാം,
ഭൂന്മുഷ്ടികോ}പി ദ്രുതമഥ ഹലിനാ നഷ്ടശിഷ്ടൈര്‍ദധാവേ

കവി : മേല്‍പ്പത്തൂര്‍, കൃതി : നാരായണീയം (75:7)

ചേലൊത്ത പുഷ്പമൊരു ചെന്തളിരില്‍ പതിച്ചാ--
ലല്ലെങ്കില്‍ മുത്തുമണി നല്‍പവിഴത്തില്‍വെച്ചാല്‍,
തൊണ്ടിപ്പഴത്തിനെതിരാം മദിരാക്ഷി തന്റെ
ചുണ്ടില്‍പ്പരക്കുമൊരു പുഞ്ചിരിയോടെതിര്‍ക്കും.

കവി : എ. ആര്‍. രാജരാജവര്‍മ്മ, കൃതി : കുമാരസംഭവം തര്‍ജമ

തക്കാളിസൂപ്പിലഥ തൈരുമറിഞ്ഞുവീണാല്‍
പക്കാവടയ്ക്കുപരി വെണ്ണ പരത്തി വച്ചാല്‍
ലിപ്സ്റ്റിക്കു തേച്ചമിതശോണിമയാര്‍ന്നിളിച്ച
ചുണ്ടില്‍പ്പരക്കുമവശം ചിരിയോടു നേര്‍ക്കും

കവി : ബാലേന്ദു, കഴിഞ്ഞ ശ്ലോകത്തിന്റെ ഹാസ്യാനുകരണം.

ലീലാലോലേ കദാചിത്ത്വയി ഫലകുലസംചോരണാത്യന്തകുപ്യദ്‌--
ബാലോക്തത്വന്മൃദാശശ്രവണകുപിതയാ പ്രോചിഷേ ത്വം ജനന്യാ
വത്സേഹാത്യന്തകുത്സ്യം ജഗതി മൃദശനം കിം കൃതം ദുര്‍വിനീത
ശ്രുത്വാ തദ്വാചമാസ്യം വികചകമലദേശ്യം ത്വയാശു വ്യദാരി

കവി : മാനവേദരാജ, കൃതി : കൃഷ്ണഗീതി

വൈരിവൃന്ദമലിവററുടനേ മുന്‍--
പൂരിവച്ച മിശിഹായുടെ വസ്ത്രം
താരിലും മിനുസമാം തിരുമെയ്യില്‍
ഭൂരിമാലുയരുമറണിയിച്ചു.

കവി : കട്ടക്കയം ചെറിയാന്‍ മാപ്പിള, കൃതി : ശ്രീയേശുവിജയം

താതന്‍ ജയിച്ചങ്ങൊരു മന്ത്രിയാകും
പുത്രന്‍ തുടങ്ങും പല ഗൂഢ തന്ത്രം;
അതാണു നാട്ടില്‍ പതിവായ്‌ നടക്കും
ആദര്‍ശമച്ഛന്നു മകന്‍ മഹീയാന്‍.

കവി : ബാലേന്ദു

"ആരാ?", "ഞ്ഞാന്‍ ബലഭദ്രസോദര, നിതെന്‍വീടെന്നു തെറ്റിദ്ധരി--
ച്ചാണെ കേറിയ", "തെങ്കില്‍, നെയ്‌ഭരണിയില്‍കയ്യിട്ടതെന്തിന്നു നീ?"
"കാണാതായൊരു കന്നിനെത്തിരയുവാനാ"ണെന്നു കോപിച്ചൊര--
ഗ്ഗോപിക്കേകിയൊരുത്തരം ഹരി! ഹരിച്ചീടട്ടെയെന്‍മൌഢ്യവും.

കവി : മധുരാജ്‌

കണ്ടോരുണ്ടോ? തപശ്ശാന്തത നിറയുമകക്കാമ്പിലേക്കെത്തിനോക്കാ--
റുണ്ടത്രേ, ഗോപിമാര്‍തന്‍സ്മരമഥിതമനസ്സിങ്കലും തങ്ങുമത്രേ;
ഉണ്ടത്രേ നാമമോരായിര, മുപനിഷദുക്തിക്കെഴും യുക്തിയേയും
തിണ്ടാടിപ്പിച്ച മായാവിയെ, യൊരുകുറി കാണിക്കുമോ കാണിനേരം?

കവി : വി. കെ. ജി.

ഉന്മേഷത്തൊടു താന്‍ മുറുക്കിയരികത്തല്‍പ്പം മുറുക്കാനുമായ്‌
ചുമ്മാതേ മണിപത്തടിപ്പതുവരേ മൂടിപ്പുതച്ചങ്ങനെ
ബ്രഹ്മസ്വം മഠമായതിന്റെ പടിയില്‍ പൂര്‍ണ്ണാനുമോദം പര--
ബ്രഹ്മം കണ്ടരുളുന്ന വെണ്മണി മഹന്‍ നമ്പൂരിയെക്കണ്ടു ഞാന്‍

കവി : കുഞ്ഞിക്കുട്ടന്‍ തമ്പുരാന്‍

ബാലാലലാമമണിതന്നലസേക്ഷണങ്ങള്‍
നീലാരവിന്ദയുഗളീനിഗളപ്രദങ്ങള്‍;
വേലാതിവര്‍ത്തിരുചിയാമധരോഷ്ഠബിംബം
ലീലാനിരാകൃതജപാകുസുമാവലേപം.

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : ശിവഗീത

വിണ്ണില്‍ക്കണ്ണു പതിച്ചു നില്‍പ്പു ചില, രെന്നാണോ ഫലം കിട്ടുവാന്‍?
മന്നിന്‍ ഭോഗസുഖങ്ങളില്‍ മുഴുകിയും വാഴുന്നു വേറേ ചിലര്‍;
ഇന്നീക്കയ്യിലിരിപ്പതെന്തതിനെ നീ സൂക്ഷിക്ക, ലാഭം കള-
ഞ്ഞെന്നാലെ? ന്തകലത്തിലുള്ള പടഹധ്വാനങ്ങളും കേള്‍ക്കൊലാ!

കവി : ഉമേഷ്‌ നായര്‍. ഉമര്‍ ഖയ്യാമിന്റെ ഒരു ചതുഷ്പദിയുടെ പരിഭാഷ.

ഇനരശ്മികളേറ്റു വാടിയും
മണവും മാദ്ധ്വിയുമറ്റുമന്തിയില്‍
ഒരു പൂ വിലപിച്ചതീ വിധം
മരുദാന്ദോളനജാതമര്‍മ്മരം:

കവി : ഇ. നാരായണന്‍

ഒരു മുട്ടയുമില്ല ബാക്കിയായ്‌
വരുമോരോന്നതു വന്നപോലെ പോം
തിരയുന്നു മനുഷ്യ; രൊന്നുമേ
വിരിയാ, ശോകരഹസ്യമായതും

കവി : ബാലേന്ദു, കൃതി : ചിന്താവിഷ്ടയായ കോഴി

താരഹാര, മിരുളാം കുചം, വിധു-
സ്മേരവക്‌ത്രമിവപൂണ്ട രാത്രിയെ
പാരമംബരമൊഴിഞ്ഞു കാണ്‍കയാല്‍
കൈരവങ്ങള്‍ മിഴിപൊത്തി ലജ്ജയാല്‍.

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : ഉമാകേരളം

പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചിടാം ഞാനവിടത്തിലെത്തി
പ്രഭോ! മദുര്‍വിക്കു പരാര്‍ദ്‌ധ്യഭവ്യം;
ഭവാനു യോജിച്ച കൃതാന്തദണ്ഡം;
പരാസുവിന്‍ ജീവനു നിത്യശാന്തി.

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : രാമശാസ്ത്രി

ഭര്‍ത്താവുള്ളൊരബല സതിയായീടിലും ബന്ധുഗേഹേ
നിത്യം പാര്‍ത്താല്‍ ജനമിഹ മറിച്ചോര്‍ക്കുമെന്നുള്ള മൂലം
അസ്തസ്നേഹം സ്വപതി പെരുമാറീടിലും തത്സമീപേ
വര്‍ത്തിക്കേണം വനിത - യതിനാം ബാന്ധവര്‍ക്കുള്ളില്‍ മോഹം

കവി : ആറ്റൂര്‍ കൃഷ്ണപ്പിഷാരടി, കൃതി : ശാകുന്തളം തര്‍ജ്ജമ

ആരാധിപ്പാ, നരുണപദമാ, രന്‍പരൊ, ത്താരമാണ്ടോ,-
രാരായേണ്ടോരരയൊ, ടടിപെട്ടാരവാര്‍കൊങ്കവായ്പ്പാല്‍,
ആരാജശ്രീമുഖവു, മലസാ, ക്ഷ്യഭ്രകേശങ്ങളും ചേര്‍,-
ന്നാരാല്‍ക്കാണാ, മബലകളെയ, ങ്ങാലവട്ടങ്ങളോടും.

കവി : മഠം പരമേശ്വരന്‍ നമ്പൂതിരി, കൃതി : ശുകസന്ദേശം തര്‍ജ്ജമ

അര്‍ത്ഥോ നരാണാം പതിരംഗനാനാം
വര്‍ഷാ നദീനാ, മൃതുരാട്‌ തരൂണാം
സ്വധര്‍മ്മചാരീ നൃപതിര്‍പ്രജാനാം
ഗതം ഗതം യൌവനമാനയന്തി

കവി : വിഷ്ണുശര്‍മ്മ, കൃതി : പഞ്ചതന്ത്രം

സ്വാരാട്ടെന്നെയൊരിക്കല്‍ മുന്‍പു ശകലം മാനിക്കുവാന്‍ വൈകവേ
പാരാതാപ്പുരുഷന്നു ഞാനരുളിടും ശാപം ശമിച്ചീടുവാന്‍
ഹാ! രാവും പകലും കിടന്നു പലനാള്‍ പാഥോധി ദേവാസുര-
ന്മാരാകെക്കടയേണ്ടിവന്ന കഥ നീയുള്‍ക്കാമ്പിലോര്‍ക്കുന്നുവോ?

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : അംബരീഷശതകം

ഹന്ത! ക്രീഡയിലിക്കരം കടപറിച്ചിട്ടോരു വെള്ളാന തന്‍
ദന്തത്താല്‍, മഘവോപലക്കുമിളയും വെച്ചെന്‍ പ്രസാദാര്‍ത്ഥമായ്‌
വിണ്‍തച്ചന്‍ വിരചിച്ച പാദുകകളെ സ്വൈരം ത്രിലോകീമലര്‍-
പ്പെണ്‍തയ്യത്ര തലോടുമെന്നടികളില്‍ ചേര്‍ക്കുന്നു ചേടീജനം!

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : രാവണന്റെ അന്തഃപുരഗമനം

വല, ചൂണ്ട, ലിവറ്റ കൊണ്ടുചെന്നാ-
ണരയര്‍ക്കീയുലകത്തില്‍ മീന്‍പിടുത്തം;
വല പൂങ്കുഴല്‍, ചൂണ്ടല്‍ ചോരിവായീ-
യരയപ്പെണ്ണിനു, ചക്രവര്‍ത്തി മത്സ്യം.

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : സത്യവതി

വാചം ന മിശ്രയതി യദ്യപി മദ്‌വചോഭിഃ
കര്‍ണ്ണം ദദാത്യഭിമുഖം മയി ഭാഷമാണേ
കാമം ന തിഷ്ഠതി മദാനനസമ്മുഖീനാ
ഭൂയിഷ്ഠമന്യവിഷയാ ന തു ദൃഷ്ടിരസ്യാഃ

കവി : കാളിദാസന്‍, കൃതി : അഭിജ്ഞാനശാകുന്തളം

കുട്ടിക്കുരംഗമിഴിയാമുമതന്റെ ചട്ട
പൊട്ടിക്കുരുത്തിളകുമക്കുളുര്‍കൊങ്ക രണ്ടും
മുട്ടിക്കുടിക്കുമൊരു കുംഭിമുഖത്തൊടൊത്ത
കുട്ടിയ്ക്കു ഞാന്‍ കുതുകമോടിത കൈതൊഴുന്നേന്‍!

കവി : വെണ്മണി മഹന്‍

മലയപവനനാലും മങ്കമാര്‍ തന്‍ കടാക്ഷാ-
മലതരസുധയാലും മന്ദഹാസത്തിനാലും
മലര്‍മടുമൊഴിയാലും മാന്യയോധര്‍ക്കു മന്ദം
മലയൊളിമുലയാലും മാറി മാലാകമാനം.

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : ഉമാകേരളം

മാണിക്യം, മാറ്റു കൂടും മരതകമിതുമട്ടുള്ള രത്നം പതിച്ചാ-
വാനിന്‍ തച്ചന്‍ കുറെത്തച്ചുകള്‍ പണിതുരകൊള്ളിച്ച പല്ലക്കു താങ്ങി
ക്ഷീണിച്ചീടാത്ത കാല്‍വെപ്പൊടു കുതി തുടരാന്‍ വ്യാസവാല്മീകിഭാസ-
ശ്രേണിയ്ക്കെന്‍ വാണി, നീ തൂകിയ കരുണ പൊഴിക്കൊന്നിവന്മേലുമല്‍പം.

കവി : ടി. എം. വി.

കൊള്ളാമിപ്പാളയത്തില്‍പ്പട, ഭരതമഹീപാലര്‍ ദുഷ്ക്കാലവഹ്നി-
യ്ക്കുള്ളായ്‌ ത്താനേ ദഹിപ്പോരവസരമിതിലേക്കാറ്റു തൂറ്റാന്‍ വിശേഷം
എല്ലാരും പോരിനായിട്ടുടനടി നടകൊണ്ടീടുവിന്‍ വീടു കാക്കാ-
നള്ളാവുണ്ടിങ്ങു കയ്ക്കൊള്ളുക ഝടിതി ജയശ്രീയെയോ ഹൌറിയേയോ.

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : സുജാതോദ്വാഹം

എന്നും മറ്റും നിനച്ചും, ഹൃദി ഭയമൊഴിവാനേറെ മദ്യം കഴിച്ചും,
മുന്നും പിന്നും മറന്നും, മുഴുമതിയെ ഹഠാല്‍ പോര്‍ക്കു നേര്‍ക്കായ്‌ വിളിച്ചും,
ചിന്നും ഹാസം കലര്‍ന്നും, ചില പൊഴുതിള മേല്‍ വീണു, മപ്പാപി പിന്നീ-
ടന്നുന്മത്തന്‍ കണക്കെസ്സുതരൊടുമൊരുമിച്ചാത്മഗേഹം ഗമിച്ചാന്‍.

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : ഉമാകേരളം

ചരിതാര്‍ത്ഥതയാര്‍ന്ന ദേഹിയില്‍
തിരിയെശ്ശോഭനമല്ല ജീവിതം
പിരിയേണമരങ്ങില്‍ നിന്നുടന്‍
ശരിയായിക്കളി തീര്‍ന്ന നട്ടുവന്‍

കവി : കുമാരനാശാന്‍, കൃതി : ചിന്താവിഷ്ടയായ സീത

പ്രോദ്രേകാദ്രീതരൂപേ വിമലവരഗിരാ പൂര്‍വഗീതേഗുരൂരോ
ഭാര്‍ഗ്ഗശ്രീഗൌരിഗുപ്താഖിലപുരഗഗുരു പ്രേര്യഖേര്യാഗതാഗാഃ
ഖേലേഷ്ടാഭ്രാഢ്യരാഗോത്തരപടുഭിരുരു വ്യാപ്രമൈവാഖിലാപ്തൈഃ
പ്രേഡ്യാവിപ്രപ്രവര്യൈരുരുരയമതിഭീ രൂപിണീമേഗ്രഗാസ്താല്‍.

കവി : മേല്‍പ്പത്തൂര്‍, കൃതി : ഋഗ്വേദസൂക്തം

ഖഗങ്ങളേ മൃഗങ്ങളേ വിശാലഭൂരുഹങ്ങളേ,
ദൃഗഞ്ചലേന മഞ്ജുനോക്കുമേണ ശാബകങ്ങളേ,
നഗങ്ങളേ, ഗജങ്ങളേ, മനോജ്ഞവണ്ടിനങ്ങളേ,
സുഖേന നിങ്ങള്‍ കണ്ടിതോ ഘനേ വനേ നളം നൃപം?

കവി : മഴമങ്ഗലം , കൃതി : ഭാഷാനൈഷധചമ്പു

നന്ദി; യങ്ങതിഖരം വിഴുങ്ങിയി--
ട്ടന്യനേകിയതു നല്ലൊരക്ഷരം
നഞ്ഞശിച്ചുലകിനന്നു മങ്ഗളം
തന്നൊരാ സ്മരഹരം സ്മരിപ്പു ഞാന്‍!

കവി : മധുരാജ്‌

നല്ല ഹൈമവതഭൂവില്‍ -- ഏറെയായ്‌--
ക്കൊല്ലം -- അങ്ങൊരു വിഭാതവേളയില്‍
ഉല്ലസിച്ചു യുവയോഗിയേകനുത്‌--
ഫുല്ലബാലരവിപോലെ കാന്തിമാന്‍

കവി : കുമാരനാശാന്‍, കൃതി : നളിനി

ഉണ്ടാഗ്ഗിരിക്കരികില്‍ മേക്കു വശത്തൊളിപ്പൂ--
ച്ചെണ്ടായ്‌ ശിവാദൃയുടെ തെക്കളകാപുരംപോല്‍
തണ്ടാരില്‍ മാതിനുടെ കൂത്തുവെളിക്കുനിന്നു
കൊണ്ടാടുമാഴിയതിരാം മലയാളരാജ്യം.

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : ഉമാകേരളം

തയ്യാറായ്‌ ചിത്രഗുപ്തന്‍ സുകൃതദുരിതസമ്പാദ്യമെണ്ണിത്തിരിയ്ക്കാന്‍
കൊയ്യാറായ്‌ വിത്തിറക്കീടിന വിധി, യരിവാള്‍ മൂര്‍ച്ചകൂട്ടിത്തുടങ്ങീ
നെയ്യാറായീ പുതപ്പിപ്പതിനൊരു മരണക്കോടി, യൂക്കുള്ളുലയ്ക്ക--
ക്കയ്യന്‍ തന്‍ കാട്ടുപോത്തിന്‍ കയറൊടു കയറാറായി കെയിലാസവാസിന്‍!

കവി : വി.കെ.ജി

നിഷ്കമ്പം ഞാന്‍ ത്യജിക്കേ, സ്വജനമനുഗമിച്ചീടുവാനുദ്യമിക്കേ,
"നില്‍ക്കെ"ന്നായിട്ടുറക്കെഗ്ഗുരുസമഗുരുശിഷ്യാഗ്രനോതിത്തടുക്കേ,
അക്കണ്ണീറ്റില്‍ക്കുളിക്കേ, കലുഷിതമിഴിയായ്‌ ക്രൂരനാമെങ്കല്‍ വിട്ടോ--
രക്കോണ്‍നോട്ടം വിഷം തേച്ചൊരു ശരമതുപോലെന്നെ നീറ്റുന്നിതേറ്റം.

കവി : കാലടി രാമന്‍ നമ്പ്യാര്‍ / കാളിദാസന്‍, കൃതി : ശാകുന്തളം തര്‍ജ്ജമ (കേളീശാകുന്തളം)

അതല്‍പം നിദ്രാലുഃ രജനിഷു കുവാഗ്‌ ദുര്‍ഗതതമഃ
മഹാകാതര്യാധ്യോ മനസി വിധുതപ്രോജ്വലയശാഃ
വധാന്മാംസാദാനാം ബഹുവിമതലാഭോ ജനകജേ
കഥം ശ്ലാഘ്യോ രാമഃ ഖലതമസകൃന്മാ സ്പൃഷ ഗിരാ.

കവി : കാമരാജനഗര്‍ രാമശാസ്ത്രി, കൃതി : സീതാരാവണസംവാദഝരി

വേദാന്തേഷു യമാഹുരേകപുരുഷം, വ്യാപ്യസ്ഥിതം രോദസീ
യസ്മിന്നീശ്വര ഇത്യനന്യവിഷയഃ ശബ്ദോ യഥാര്‍ത്ഥാക്ഷരഃ
അന്തര്യശ്ച മുമുക്ഷുഭിര്‍ നിയമിതപ്രാണാദിഭിര്‍ മൃഗ്യതേ
സ സ്ഥാണുഃ സ്ഥിരഭക്തിയോഗസുലഭോ നിഃശ്രേയസായാസ്തു വഃ

കവി : കാളിദാസന്‍, കൃതി : വിക്രമോര്‍വ്വശീയം

അന്തിക്കൂട്ടിലണഞ്ഞിരുന്നു കുറുകും പ്രാവിന്‍ സ്വരം, ചോലയില്‍--
ച്ചന്തം നോക്കിയിരുന്നുപോയ കിളിതന്‍ കാണാത്ത സംഗീതവും
സ്വന്തം പൂക്കളിലുഷ്ണമാര്‍ന്നു നിശയെക്കാക്കുന്ന പൂക്കൈതയും
എന്‍ താളത്തിലലിഞ്ഞൊരര്‍ത്‌ഥമറിയാത്തര്‍ത്‌ഥങ്ങളായ്ക്കണ്ടു ഞാന്‍!

കവി : വി. മധുസൂദനന്‍ നായര്‍, കൃതി : ഏഴു ചുവടുകള്‍

സരസിജമനുവിദ്ധം ശൈവലേനാപിരമ്യം
മലിനമപി ഹിമാംശോര്‍ലക്ഷ്മ ലക്ഷ്മീം തനോതി
ഇയമധികമനോജ്ഞാ വല്‌ക്കലേനാപി തന്വീ
കിമിവ ഹി മധുരാണാം മണ്ഡനം നാകൃതീനാം

കവി : കാളിദാസന്‍, കൃതി : അഭിജ്ഞാനശാകുന്തളം

ഇപ്പോള്‍ കേരളകല്‍പ്പകദ്രുമസമാജക്കാര്‍ നിയോഗിക്കയാല്‍
താല്‍പര്യത്തൊടു താഴ്മപൂണ്ടെടമരം വിക്ടര്‍ വിമുക്താമയം
ചൊല്‍പൊങ്ങും മിശിഹാചരിത്രമിതു നല്‍പ്പാട്ടായി നിര്‍മ്മിച്ചതി--
ന്നെപ്പേരും പിഴതീര്‍ത്തനുഗ്രഹമെനിക്കേകേണമെല്ലാവരും.

കവി : എടമരത്ത്‌ വിക്ടര്‍, കൃതി : മിശിഹാചരിത്രം

ചിന്താസുന്ദരകാവ്യവും, ലഘുതരം ഭോജ്യങ്ങളും, ചെന്നിറം
ചിന്തിപ്പൂനുര പൊന്തി വീഞ്ഞു നിറയും സുസ്ഫാടികക്കിണ്ണവും,
കാന്തേ, യെന്നരികത്തിളം തണലില്‍ നീ പാടാനുമുണ്ടെങ്കിലോ
കാന്താരസ്ഥലി പോലുമിന്നിവനു ഹാ സ്വര്‍ല്ലോകമാണോമനേ!

കവി : എം. പി. അപ്പന്‍ , കൃതി : ജീവിതോത്സവം (ഉമര്‍ ഖയാമിന്റെ റുബായിയാത്തിന്റെ പരിഭാഷ.)

കുടഞ്ഞും കമിഴ്ന്നും പണിപ്പെട്ടിഴഞ്ഞും
കളിക്കോപ്പു ചുണ്ടത്തണച്ചും മറിഞ്ഞും
കഴല്‍പ്പിഞ്ചുവച്ചും കുടുങ്ങിച്ചിരിച്ചും
കുരുന്നായ്ക്കളിക്കുന്ന ഭാഗ്യം കൊഴിഞ്ഞു.

കവി : വി. മധുസൂദനന്‍ നായര്‍, കൃതി : നമുക്കിനി മറക്കാം

കമ്പം കൈവിട്ടുണരുക, നിശാവേദിയില്‍ നിന്നുമായ്ത്തന്‍--
മുമ്പില്‍ക്കാണായിടുമൊരുഡുവൃന്ദത്തെയോടി, ച്ചതിന്‍ തന്‍
പിമ്പേ പായിച്ചിരവിനെയുമാ വിണ്ണില്‍ നിന്നും, കരത്താ--
ലമ്പെയ്യുന്നൂ നൃപഭവനശൃംഗത്തിലാദിത്യദേവന്‍.

കവി : ഉമേഷ്‌ നായര്‍ / ഉമര്‍ ഖയ്യാം, കൃതി : ഉമര്‍ ഖയ്യാമിന്റെ ചതുഷ്പദികള്‍ (ആദ്യശ്ലോകം)

പാലംഭോരാശിമദ്ധ്യേ ശശധരധവളേ ശേഷഭോഗേ ശയാനം,
മേളം കോലും കളായദ്യുതിയൊടു പടതല്ലുന്ന കാന്തിപ്രവാഹം,
നാളന്നേറിത്തുളുമ്പും നിരുപമകരുണാഭാരതിമ്യല്‍കടാക്ഷം
നാളീകത്താരില്‍മാതിന്‍ കുളുര്‍മുലയുഗളീഭാഗധേയം ഭജേഥാഃ.

കവി : മഴമങ്ഗലം, കൃതി : നൈഷധം ചമ്പു

നാലാമ്‌നായൈകമൂലം, നതജനദിവിഷത്‌പാദപം, നേത്രവഹ്നി--
ജ്വാലാനിര്‍ദ്ദഗ്ദ്ധമീനദ്ധ്വജ, മചലസുതാരൂഢവാമാങ്കഭാഗം,
കാലാരാതിം, കപര്‍ദ്ദോദരകബളിതമന്ദാകിനീമാനനീയം,
കെയിലാസാവാസലോലം, കനിവൊടു മനമേ ചന്ദ്രചൂഡം ഭജേഥാ!

കുത്തില്‍ച്ചത്തതു മൂന്നു പേര്‍, ടെററിസം കൊണ്ടെട്ടുപത്താളുകള്‍,
വൈദ്യം തെറ്റിയൊരമ്പതു, ണ്ടപകടം പറ്റിത്തികച്ചെണ്‍പതും;
യുദ്ധത്തില്‍പ്പല ശസ്ത്രമേറ്റു മരണം നൂറോളമെന്റീശ്വരാ,
പത്തഞ്ഞൂറു ഭവാന്റെ പേരിലുളവാം നാനാ മതപ്പോരിലും.

കവി : ബാലേന്ദു

യദി ഹൃത്കമലേ മധുപാനരതോ
വരദോ മുരളീധര ഭൃങ്ഗവരഃ
സുമഗന്ധ സുഭക്തിരസേ സരസഃ
ക്വ സഖേ തരുണീ കബരീ വിപിനം?

കവി : മധുരാജ്‌

സുവിശാലമഗാധമുല്‍ബണം
ലഘു സന്തീര്യ കരേണ വാരിധിം
ബത! പാരതടാവലംബന--
ക്ഷണമാത്രേ സ്ഖലിതോऽസ്മി കാ ഗതിഃ.

കവി : എ. ആര്‍, കൃതി : ഭങ്ഗവിലാപഃ

ബാല്യം താരുണ്യമായും, തരുണിമ ജരയേകുന്ന വാര്‍ദ്ധക്യമായും,
കാല്യം മധ്യാഹ്നമായും, കൊടുവെയിലിരുളേകുന്ന സായാഹ്നമായും,
മൂല്യം വിട്ടസ്തമിയ്ക്കുന്നതു,സഹജ; മതില്‍ ഖേദിയാ, യ്കിജ്ജഗത്താം
മാല്യം പൊട്ടിച്ചുടയ്ക്കും പ്രകൃതിയുടെ വിലാസങ്ങള്‍ വിശ്വോത്തരങ്ങള്‍!

കവി : ഡി. ശ്രീമാന്‍ നമ്പൂതിരി

മൂന്നാള്‍ മദ്ധ്യവയസ്കര്‍ വണ്ടിയിലരട്ടിക്കറ്റു ചോദിച്ചുപോല്‍
ചൊന്നാന്‍ പോലതിലുള്ളൊരാള്‍ വിശദമായ്‌ കണ്ടക്ടറോടിത്തരം,
"രാമന്‍ കുട്ടിയിയാളയാള്‍ക്കരികിലപ്പുക്കുട്ടിയാണുള്ളതും,
കൃഷ്ണന്‍ കുട്ടിയഹം, സദാ നിയമമോ കുട്ടിക്കരച്ചാര്‍ജ്ജു താന്‍"

കവി : ബാലേന്ദു

രുഷാ വിശിഖമുച്ഛിഖം ജഹതി രാഘവേ ലാഘവാ--
ദജായത രുജായത ശ്വസിതചക്രനക്രാര്‍ണ്ണവം
രസാതലവലത്തിമിസ്തിമിതകുംഭികുംഭീനസ--
പ്രവിഷ്ടഗിരികന്ദരം തരളമന്തരം വാരിധേഃ

കവി : ഭോജരാജാവു^, കൃതി : ചമ്പൂരാമായണം

രണ്ടാണെനിക്കു പശുവിന്നതു നാലുമെന്താ--
ണെന്നുള്ള ടീച്ചറുടെ ചോദ്യമതിന്നൊരുത്തന്‍
നെഞ്ചത്തു ദൃഷ്ടിയൊടെ തെല്ലു മടിച്ചുരച്ചാന്‍
തോന്നുന്നതുണ്ടു; പറയാനൊരു നാണമാണേ

കവി : ബാലേന്ദു

നാളീകാക്ഷന്റെ മാറത്തരുളിന രമ തന്‍ കയ്യിലാടുന്ന കേളീ--
നാളീകത്തിങ്കലെത്തേന്‍ ഹരിയുടെ തിരുനാഭിക്കകം വീണിടുമ്പോള്‍
നാളീകാവാസനാകും ശിശുവിനിവള്‍ ദരം കൊണ്ടു പാല്‍ നല്‍കിടുന്നെ--
ന്നാളീടുന്നാദരാല്‍ ദേവകള്‍ കരുതുമിതേകട്ടെ നമ്മള്‍ക്കു ശുദ്ധം.

കവി : കുഞ്ഞിക്കുട്ടന്‍ തമ്പുരാന്‍, . വിശ്വഗുണാദര്‍ശ ചമ്പുവിലെ ശ്രീരാജീവാക്ഷ എന്ന ശ്ലോകത്തിന്റെ പരിഭാശ.

നേരമ്പോ ക്കായി മാത്രം രതിയെ, മദിരയെ സ്വച്ഛമാം വെള്ളമായും
നാരിത്വത്തെച്ചരക്കായ്‌, സഹജ മനുജനെക്കേവലം കക്ഷിയായും
ധര്‍മ്മത്തെബ്ഭിക്ഷയായും കവനമൊരു വെറും കൌതുകം മാത്രമായും
നേരംപോല്‍ പാര്‍ത്തുകാണാന്‍ നിപുണത തികയും കൈരളീഭാഷ വെല്‍ക.

കവി : രാജേഷ്‌ വര്‍മ്മ

ധനത്തിനുള്ള ചൂഷണം, ജനത്തിനുള്ള ശോഷണം,
ധനിയ്ക്കു സര്‍വപോഷണം--ധാനാധിപത്യലക്ഷണം!
ധനപ്രധാനമാകണം ധനാധിപത്യ, മേതിനും
ധനം ധനം ധനം ധനം ധനം ധനം ധനം ധനം!.....

കവി : ഏവൂര്‍ പരമേശ്വരന്‍

ധാതാവാദൌ ചമച്ചോരുദക, മഥ ഹവിര്‍വാഹിയാം വീതിഹോത്രന്‍,
ഹോതാ താനും, ദിനേശന്‍, നിശയുടെ പതിയും, നാദലക്ഷ്യം നഭസ്സും,
ഭൂതാളിക്കാകെയേകപ്രകൃതി പൃഥിവിയും, പ്രാണദന്‍ മാരുതന്‍ താ,--
നേതാവദ്‌വ്യക്തമൂര്‍ത്യഷ്ടകനുലകുടയോന്‍ നിങ്ങളെക്കാത്തിടട്ടേ!

കവി : കേരളവര്‍മ്മ വലിയകോയിത്തമ്പുരാന്‍, കൃതി : ശാകുന്തളം തര്‍ജ്ജമ (മണിപ്രവാളശാകുന്തളം)

ഭഗവന്‍, തവ പുണ്യനാമജാലം
പകലും രാവുമുറക്കെ വാഴ്ത്തി മേവും
തവ ഭക്തരില്‍ നിന്നുമെന്നെ നിത്യം
ഭുവനാധീശ്വര, കാത്തു കൊള്ളണം നീ!

കവി : രാജേഷ്‌ വര്‍മ്മ

തണ്ടാര്‍ ചാന്നാരു രണ്ടിങ്കലുമിവിടൊരുപോലീ പ്രയോഗങ്ങള്‍ കാണ്മാ--
നുണ്ടല്ലോ ഹേ പണിക്കര്‍ക്കിടമസുലഭമായീടുവാനെന്തുബന്ധം?
പണ്ടത്തേപ്പാക്കനാരോടറിക പുലയനാരോടുമീ രേഫമൂന്നി--
ശ്ശണ്ഠയ്ക്കോരുന്നുവോ താന്‍ ഹൃദയമതിനിടുക്കേറുമെന്‍ സൂത്രധാരാ.

കവി : മൂലൂര്‍, കൃതി : ('പണിക്കര്‍' യുദ്‌ധം)

പോകാനില്ലയെനിക്കു മറ്റൊരിടമിപ്പാരിങ്കല്‍ ശ്ലോകങ്ങളെ--
ച്ചൊല്ലാനും ബത കേള്‍ക്കുവാനുമതിലെക്കുറ്റങ്ങള്‍ തീര്‍ക്കാനുമേ
എന്നാലും മുതിരുന്നിതങ്ങു വിടുവാന്‍ വൃത്തത്തിലൊക്കാത്തതാ--
മെന്നോടിന്നു പൊറുത്തിടട്ടെ ദയവായ്‌ കൂട്ടര്‍ക്കിതാ വന്ദനം!

കവി : ദിലേപ്‌ നമ്പോഥിരിപ്പാടു്‌

എല്ലാമീശ്വരലീല, `വൃത്ത'ഗതനായൊട്ടും വെളിച്ചത്തുടി--
പ്പില്ലാതാര്‍ത്തുഴലുമ്പൊഴാര്‍ദ്രഹൃദയന്‍ `ബാലേന്ദു'വെത്തുന്നതും,
പല്ലാല്‍ കോര്‍ത്തിടുവാനണഞ്ഞ വിധി തന്‍ `ശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം'
നല്ലാഹ്ലാദകമാക്കുവാന്‍ ഹൃദി ബലം `കര്‍ത്താവു' നല്‍കുന്നതും!

കവി : ഉമേഷ്‌ നായര്‍

പണ്ടേ പൂവായ്‌ വിരിഞ്ഞീടിന നിമിഷമിളംകുമ്പിളില്‍ തേന്‍ തുളുമ്പി--
ക്കൊണ്ടേ നിന്മുമ്പിലെത്താനനുമതി വിധിയേകീലെനിക്കെന്തുകൊണ്ടോ!
വണ്ടിന്‍ ചാര്‍ത്താര്‍ത്തണഞ്ഞീടിന ഹൃദയമലര്‍ച്ചെണ്ടിതാ വാടുമാറായ്‌;
കണ്ടേക്കാ, മൊട്ടുശിഷ്ടം മധു; വിതു മധുവൈരിന്‍, നിനക്കേകിയാലോ !

കവി : പി.പി.കേ.പൊതുവാള്‍, കൃതി : കിളിയുടെ നാവു്‌

വീണാപാണിനിയായി വാണി, മുരളീഗാനത്തിനാലിന്ദ്രനും,
താളം കൊട്ടി വിരിഞ്ചനും, മധുരമാം ഗീതത്തിനാല്‍ പൂമകള്‍,
മന്ദ്രം സാന്ദ്രമൃദങ്ഗമോടു ഹരിയും, ചൂഴുന്ന വാനോര്‍കളും,
സേവിയ്ക്കുന്നു പ്രദോഷവേളയിലിതാ കാര്‍ത്യായനീകാന്തനെ.

കവി : രാജേഷ്‌ വര്‍മ്മ

മേലത്രയും പുളകമാര്‍ന്നിടുമാ യുവാവെന്‍--
ചാരത്തുകൂടെ നടകൊള്ളുകില്‍ രണ്ടുപേര്‍ക്കും
കാലങ്ങുമിങ്ങുമിടറും, ഹൃദയം തുടിക്കും
ഫാലം വിയര്‍ക്കുമൊരു മിന്നലകത്തു പായും.

കവി : ജി. ശങ്കരക്കുറുപ്പ്‌, കൃതി : സുഭദ്ര

കരങ്ങളില്‍ വിളങ്ങിടും മുരളി, നില്‍പ്പു കാളിന്ദി തന്‍--
കരയ്ക്കൊരരയാല്‍ത്തറയ്ക്കുപരി നീലവണ്ടിന്‍ നിറം
അരയ്ക്കരിയ മഞ്ഞയാം തുകിലുടുപ്പു, മച്ചിത്തമേ
തിരിച്ചറിയുവാന്‍ പണിപ്പെടുക വേണ്ട ഗോവിന്ദനെ!

കവി : വി.കെ.ജി.

അളന്നു തെളിയിച്ചിടാം സുഗമ'മസ്തി'യും 'നാസ്തി'യും,
സഹായമിയലാതെ കാട്ടിടുവ'നുച്ച'വും 'നീച'വും,
സമര്‍ത്ഥനിതിനൊക്കെയെങ്കിലുമെനിക്കു സാധിച്ചതി--
ല്ലഗാധതയളന്നിടാന്‍, സുരയെ വിട്ടു മറ്റൊന്നിലും!

കവി : സര്‍ദാര്‍ കെ. എം. പണിക്കര്‍, കൃതി : രസികരസായനം (ഉമര്‍ ഖയ്യാം)

സൌജന്യാബ്ധേ, ഭവതു ഭവതേ സ്വാഗതം; വേഗതോ ഗാ--
മാഗാസ്സമ്പ്രത്യമരതരുണീനന്ദനാന്നന്ദനാന്നു,
ഉത്സങ്ഗാത്വാ കരപരിലസദ്വല്ലകീകോണവേല്ല--
ന്നീലക്ഷൌമാഞ്ചലപടലികാമുദൃതാദദൃജായാഃ?

കവി : ലക്ഷ്മീദാസന്‍, കൃതി : ശുകസന്ദേശം

ഉണ്ണീ, കേള്‍ക്കുക നീ : കൃഷിപ്പണി പഠിപ്പുള്ളോര്‍ക്കു നിന്ദാര്‍ഹമെ--
ന്നെണ്ണീടായ്ക, നരര്‍ക്കു ജീവനമതിന്നേകാശ്രയം കാര്‍ഷികം;
മണ്ണീ മട്ടു തഴച്ചു കാണ്മതു കൃഷിക്കാര്‍ തന്‍ ശ്രമോദര്‍ക്കമായ്‌
നണ്ണീടാം, ഭുവി സാര്‍വ്വഭൌതികസുഭിക്ഷാകര്‍ഷകന്‍ കര്‍ഷകന്‍!

കവി : ആര്‍. രാമചന്ദ്രന്‍ നായര്‍

മുദാ കരാത്തമോദകം, സദാ വിമുക്തി സാധകം,
കലാധരാവദംസകം, വിലാസി ലോക രക്ഷകം,
അനായകൈക നായകം, വിനാശിതൈഭദൈത്യകം,
നതാശുഭാശു നാശകം, നമാമി തം വിനായകം

കൃതി : ഗണേശപഞ്ചരത്നകീര്‍ത്തനം

അവിടെശ്ശിവനേ കഥിക്കുവാന്‍
പവിയോ നാവു? നിനയ്ക്കുവാന്‍ മനം
അവിതര്‍ക്കിതമല്ല പാറയോ?
കവിയും ഹന്ത മനുഷ്യനല്ലയോ?

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : ഉമാകേരളം

അടിയനിനിയുമുണ്ടാം വേലയെന്നാലതങ്ങാ
ഝടിതി ധനികനാക്കും ഗള്‍ഫിലാകട്ടെ ഷേയ്ക്കേ
അടിമുടി പവനാലേ മൂടണം വീട്ടുകാരേ--
യുടനടിയതു പറ്റില്ലിന്നുമെന്‍ കീശ കാലി

കവി : ബാലേന്ദു

അടിയനിനിയുമുണ്ടാം ജന്മമെന്നാലതെല്ലാ--
മടി മുതല്‍ മുടിയോളം നിന്നിലാകട്ടെ തായേ!
അടിമലരിണ വേണം താങ്ങുവാന്‍, മറ്റൊരേട--
ത്തടിയുവതു ഞെരുക്കം മുക്തി സിദ്ധിക്കുവോളം!

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : ഉമാകേരളം. കഴിഞ്ഞ ശ്ലോകം ഇതിന്റെ ഹാസ്യാനുകരണമാണു്‌.

അങ്ങോട്ടിങ്ങോട്ടുഴന്നും, വിപിനഭുവി തളര്‍ന്നും, വിചാരം കലര്‍ന്നും,
തുങ്ഗാതങ്കം വളര്‍ന്നും, തൃണതതിഷു കിടന്നും, സുരേന്ദ്രാനിരന്നും,
തിങ്ങും ഖേദം മറന്നും, ദിവസമനു നടന്നീടുമന്നൈഷധേന്ദ്രന്‍
വന്‍കാട്ടില്‍ കാട്ടുതീ തന്‍ നടുവിലൊരു ഗിരം കേട്ടു വിസ്പഷ്ടവര്‍ന്നാം.

കവി : ഉണ്ണായി വാര്യര്‍, കൃതി : നളചരിതം ആട്ടക്കഥ

തായാരാകട്ടെ, തന്‍ നാടുടയ പുകളെഴും തമ്പുരാനാട്ടെ, യാരും
ന്യായാപേതം നടന്നാ, ലവരുടെ തലയില്‍ക്കണ്‌ഠകോടാലിയൊപ്പം
പായാറാക്കി, ബ്ഭയത്തെപ്പകലിരവൊരുപോല്‍ പാപികള്‍ക്കുള്ളിലേകും
മായാവിപ്രേന്ദുവില്‍ച്ചെന്നടിയുക മനമേ, മറ്റിടം ചുറ്റിടാതെ!

കവി : ഉള്ളൂര്‍

പരപുരുഷനിലാശവിട്ടു നിത്യം
പരപുരുഷങ്കല്‍ നിലീനചിത്തയായി
പരമരുളിന ലക്ഷ്മി ഭര്‍ത്തൃസേവാ--
പര, ഹരിപാര്‍ശ്വമലംകരിച്ചിരുന്നു

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : ഉമാകേരളം

പാറാന്‍ പിഞ്ചുകിടാങ്ങളെപ്പരിചയിപ്പിക്കുന്നൊരീ വേല തീ--
രാറായ്‌, തീരെ മുളച്ചുമില്ല ചിറകെ,ന്മക്കള്‍ക്കൊരാള്‍ക്കെങ്കിലും
പാറാവായിരുള്‍ പിന്നില്‍ വന്നമരുമീയന്തിക്കുമാഹന്ത ചേ--
ക്കേറാന്‍ ഭാഗ്യമെഴാതെ,യിപ്പറവ തെണ്ടാറായിരക്കീശ്വരാ!

കവി : ടി. എം. വി.

പന്തിടഞ്ഞ കുളുര്‍കൊങ്ക രണ്ടുമിടതിങ്ങി കിഞ്ചന കുലുങ്ങിയും
പന്തടിച്ചു ഗിരിശന്നു നേരെയൊരു മന്ദമാം ഗതിവിലാസവും
ചന്തമാര്‍ന്നൊരു ലലാടവും ഭുവനമോഹനം ചില കടാക്ഷവും
ചിന്തചെയ്‌വതിനു മേ വരം തരിക ശംഭുമോഹിനി! ദിവാനിശം.

കവി : കോട്ടയത്തു തമ്പുരാന്‍

"ചന്തം ചേര്‍ന്നെന്റെ മാറത്തിരുകുരു വളരെ സ്പഷ്ടമായുണ്ടു കാണ്മൂ;
എന്താണീ രോഗമമ്മേ? പ്രതിവിധി പറയൂ, വേദനിക്കുന്നതില്ലാ!"
"ഗ്രന്ഥിദ്വന്ദ്വം മനസ്സിന്‍ തരുണമദരസത്തിന്നു, വാര്‍ധക്യമത്രേ--
വൈദ്യന്‍, നോവാര്‍ന്നിടാ നീ, യവശതയവയെക്കാണുവോര്‍ക്കാണു മോളേ!"

ഗംഗാവീചിപരമ്പരയ്ക്കു മദമമ്പേ പോം പദാഡംബരാ--
സംഗത്തോടു, മകം കുളിര്‍ക്കുമൊരു ഭാവാഭാപ്രഭാവത്തൊടും,
സംഗീതത്തൊടു ലേശബന്ധമെഴുമാലാപക്കൊഴുപ്പോടുമാ
രംഗസ്ഥര്‍ക്കു രസം വളര്‍ത്തി വളരൂ നീയക്ഷരശ്ലോകമേ!

കവി : ടി. എം. വി.

സൂര്യപുത്രവിജയത്തിനായ്‌ ഛലം
സൂര്യവംശജനനത്തിലാര്‍ന്നവന്‍
സൂതനായ്ക്കപടനാട്യമാടിനാന്‍
സൂതപുത്രഹനനത്തിനായഹോ!

കവി : ബാലേന്ദു

സാരമുള്ള വചനങ്ങള്‍ കേള്‍ക്കിലും
നീരസാര്‍ത്ഥമറിയുന്നു ദുര്‍ജ്ജനം
ക്ഷീരമുള്ളൊരകിടിന്‍ ചുവട്ടിലും
ചോര തന്നെ കൊതുകിന്നു കൌതുകം!

ക്ഷിതിയിലഹഹ! മര്‍ത്ത്യജീവിതം
പ്രതിജനഭിന്നവിചിത്രമാര്‍ഗ്ഗമാം
പ്രതിനവരസമാമതോര്‍ക്കുകില്‍
കൃതികള്‍ മനുഷ്യകഥാനുഗായികള്‍.

കവി : കുമാരനാശാന്‍, കൃതി : ലീല

പ്രാലേയശെയിലരുചിയാം നിജമാളികയ്ക്കു
മേലേറി, മോടി തടവുന്ന വരാന്തയിങ്കല്‍,
മാലേന്തി വാടുമുഷ മന്ദിതചേഷ്ടയായി--
ട്ടാലേഖ്യരൂപിണി കണക്കഥ കാണുമാറായ്‌.

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ബന്ധനസ്ഥനായ അനിരുദ്ധന്‍

മെയ്യില്‍ പാര്‍വ്വതി പാതി, പാതി ഹരിയും പങ്കിട്ടെടുത്തീടവേ
പോയല്ലോ ഹരനെന്നു ഗംഗയുടനേ ചെന്നങ്ങു ചേര്‍ന്നാഴിയില്‍
വാനത്തമ്പിളിലേഖ, പാമ്പു കുഴിയില്‍, സര്‍വജ്ഞതാധീശതാ--
സ്ഥാനം രണ്ടു ഭവാങ്ക, ലെങ്കലുമഹോ ഭിക്ഷാടനം ഭൂപതേ!

കവി : എ. ആര്‍. രാജരാജവര്‍മ്മ

വ്യാളം ബാലമൃണാളതന്തുഭിരസൌ രോദ്ധും സമുജ്ജൃംഭതേ;
ഭേത്തും വജ്രമണിം ശിരീഷകുസുമപ്രാന്തേന സന്നഹ്യതേ;
മാധുര്യം മധുബിന്ദുനാ രചയിതും ക്ഷാരാംബുധേരീഹതേ;
മൂര്‍ഖാന്‍ യഃ പ്രതിനേതുമിച്ഛതി ബലാത്‌ സൂക്തൈഃ സുധാസ്യന്ദിഭിഃ

കവി : ഭര്‍ത്തൃഹരി, കൃതി : നീതിശതകം

മാന്യത്വം കലരും പ്രിയന്റെ ഗൃഹണീസ്ഥാനം വഹിച്ചായതി--
ന്നൌന്നത്യത്തിനു തക്ക ജോലി പലതും ചെയ്യേണ്ട ഭാരത്തൊടേ
ഐന്ദൃക്കര്‍ക്കനതെന്നപോലെ സുതനും പാരാതെ സംജാതനായ്‌
നന്ദിക്കുമ്പോള്‍ നിനയ്ക്കയില്ല, മകളേ, നീയെന്‍ വിയോഗവ്യഥ.

കവി : എ. ആര്‍. രാജരാജവര്‍മ്മ, കൃതി : ശാകുന്തളം തര്‍ജ്ജമ

എന്നോ തായ്‌നാട്ടില്‍നിന്നും തിരികെ വരവിലക്കൈരളിത്തയ്യുകൊണ്ടേ--
പോന്നെന്‍ പുത്തന്‍ഗൃഹത്തിന്നരികിലതിനെ വാഴിച്ചു പാലിച്ചു നന്നായ്‌;
ഇന്നാളക്കൊന്ന പൂത്തൂ; കനകനിഭമലര്‍ത്തോരണം വീശിനില്‍പ്പൂ
കുന്നും പൊന്നോളവും കാത്തിടുമൊരു ധരതന്‍ പൊന്‍കൊടിക്കൂറപോലെ.

കവി : ബാലേന്ദു

ഇര വിഴുങ്ങിയ പാമ്പു മടയ്ക്കകം
വയര്‍ പെരുത്തുഴലുന്നതു പോലെയാം
വിഷയബന്ധിത കര്‍മ്മഫലങ്ങളാല്‍
വിവശര്‍ ഭോഗികളീ ഭവകന്ദരേ

കവി : മധുരാജ്‌

വിഷമിറക്കിയ പാമ്പു മടങ്ങവേ
വിഷമമോടെ ഗമിപ്പതുപോലെയാം
ജനമതം കിടയാതെയിലക്‍ഷനില്‍
വലിയ തോല്‍വി പിണഞ്ഞൊരു ലീഡറും.

കവി : ബാലേന്ദു

ജനകനെന്തരുളും തെളിവോടു മി--
ജ്ജനമതിന്‍പടി ചെയ്തിടുമെന്നതും
ജനകനുണ്ടിവനില്‍ പ്രിയമെന്നതും
ജനത കണ്ടറിയട്ടെ; ഗമിക്ക നാം.

കവി : കട്ടക്കയം, കൃതി : ശ്രീയേശു വിജയം

ജീവിക്കാന്‍ മാറിമാറിക്കഴകമഴിമതിക്കള്ളദൈവങ്ങള്‍വാഴും
കോവില്‍ക്കെട്ടില്‍ക്കടന്നൂ, പലകുറി വെറുതേയീറനേറ്റേണ്ടി വന്നൂ,
തേവര്‍ക്കായ്‌ വച്ച നേദ്യപ്പടകള്‍ കവരുമെമ്പ്രാനെയും തന്‍ വിളക്കാല്‍
സേവിക്കാന്‍ വന്നു യോഗം, തവ നിപുണകവേ, ജാതകം ജാതിതന്നെ!

കവി : എന്‍.കെഡേശം , കൃതി : (എന്‍.വി.കൃഷ്ണവാര്യരേപ്പറ്റി)

തദനു മൃദുലഹാസീ വേണുനാദാപഹാസീ
മധുരതരമഗാസീരൂഢരാഗൈര്‍വിലാസീ
പശുപയുവതിജാതൈരീശ സാകം സുജാതൈഃ
പുരുസുകൃതസമേതൈര്‍ഭൂരിസമ്മോദമേതൈഃ

കവി : മാനവേദരാജാ, കൃതി : കൃഷ്ണഗീതി

പനിമലമകള്‍ താനായ്‌പ്പാതിദേഹം വരേയ്ക്കും
കനിവിനൊടപരത്തോല്‍ താനുമായിട്ടിരിക്കും
പനിമതികല ചൂടും സച്ചിദാനന്ദരൂപം
ജനിമൃതിഭവഖേദം തീര്‍ത്തു മാം കാത്തിടേണം

പല്ലക്കേറി മനോജ്ഞമംഗളവിളക്കേന്തി ശ്മശാനത്തില്‍ വ--
ന്നല്ലല്‍പ്പാടൊടിറങ്ങി നോക്കി നടുവേ നിന്നന്യ കേഴുന്നഹോ!
ഫുല്ലശ്രീ ഹരികേതു പാറിയ രഥം വിട്ടെത്തി ദൂരത്തുപോയ്‌
തെല്ലന്തര്‍ഗ്ഗതമാര്‍ന്നു നിന്നു വിലപിച്ചീടുന്നു മൂന്നാമവള്‍.

കവി : കുമാരനാശാന്‍, കൃതി : പ്രരോദനം

ഫണശൃംഗസഹസ്രവിനിസ്സൃമര--
ജ്വലദഗ്നികണോഗ്രവിഷാംബുധരം
പുരതഃ ഫണിനം സമലോകയഥാ
ബഹുശൃംഗിണമഞ്ജനശെയിലമിവ

കവി : മേല്‍പ്പത്തൂര്‍, കൃതി : നാരായണീയം (55)

പാരമുണ്ടു ഗുണമിജ്ജഗത്തില്‍ നി--
സ്സാരമെങ്കിലുമെഴും കിറുക്കിനാല്‍;
നേരെയല്ലിവിടെയൊന്നുമാകയാല്‍
നേര്‍മതിക്കധികമാണു ദുര്‍ഗ്ഘടം!

കവി : ബാലേന്ദു

നിനയ്ക്കണം പുത്രരില്‍ മീതെയായിയും
കനത്ത വാല്‍സല്യമൊടിക്കുലീനനെ
നിനക്കു ഗര്‍ഭപ്രസവാദിപീഡയാല്‍
മനം കലങ്ങാതെ ലഭിച്ച കുഞ്ഞിവന്‍

കവി : വള്ളത്തോള്‍ , കൃതി : ശിഷ്യനും മകനും

നനയ്ക്കണം മറ്റവയോടു ചേര്‍ത്തിടാ--
തുണക്കണം; വര്‍ണ്ണമെഴുന്നൊരീത്തുണി;
നിനക്കു റോട്ടിന്നരികത്തു പേശലാല്‍
പണം കുറച്ചേകി ലഭിച്ചതല്ലയോ?

കവി : ബാലേന്ദു. മുന്‍ശ്ലോകത്തിന്റെ ഹാസ്യാനുകരണം.

നമുക്കെന്തു നാമം? നമുക്കെന്തു രൂപം?
നമുക്കെന്ന വാക്കും മറക്കേണ--മെന്നാല്‍
മിഴിപ്പീലിയില്‍ത്തങ്ങി നില്‍ക്കുന്നൊരിറ്റില്‍
മഹാകാലയാത്രയ്ക്കശാന്താഭിലാഷം!

കവി : വി. മധുസൂദനന്‍ നായര്‍, കൃതി : നമുക്കിനി മറക്കാം

മെല്ലേ വെയ്ക്കുമൊരോ പദം, ചുഴലവും ശബ്ദങ്ങളെത്തേടിടും,
നല്ലോരര്‍ത്ഥഗണം കൊതിച്ചിടു, മലങ്കാരങ്ങള്‍ കൈക്കൊണ്ടിടും,
ഭാഷയ്ക്കുള്ള സുവര്‍ണ്ണമൊക്കെയുമെടുത്തീടും ക്ഷണത്തില്‍, സദാ
ദോഷാന്വേഷണതത്പരന്‍ കവിവരന്‍ ചോരന്നു തുല്യന്‍ ദൃഢം

കവി : കെ. സി. കേശവപിള്ള, കൃതി : സുഭാഷിതരത്നാകരം

ഭദ്രം പഴുത്തു പരിപാകരസം പകര്‍ന്ന
മൃദ്വീകതന്മധുരമേ മമ തമ്പുരാനേ!
ഖദ്യോതകാന്തിവടിവേ കതിരേ കലര്‍ന്ന
ഹൃദ്ദീപമേ! ഹൃദയമേ! ഹിതമേ തൊഴുന്നേന്‍!

കവി : കുമാരനാശാന്‍, കൃതി : ശിവസുരഭി

ഖഡ്ഗം പൊന്മണിവീണയാക്കി; യൊഴുകും കാറ്റിന്റെയീണങ്ങളും
സര്‍ഗ്ഗോപാസകശക്തിതന്റെ വിജയം വാഴ്ത്തുന്ന സൂക്തങ്ങളും
സ്വര്‍ഗ്ഗം തേടിയ ഗാനവും പുഴകള്‍തന്‍ വെണ്‍നൂപുരക്വാണവും
വര്‍ഗ്ഗോല്‍കര്‍ഷചരിത്രവാഗ്മി വയലാര്‍ പാട്ടാക്കി മീട്ടുന്നിതാ.

കവി : ബാലേന്ദു

സ്രഷ്ടാവിന്റെ വിശിഷ്ടശില്‍പരചനാചാതുര്യവായ്പിന്നു നല്‍--
ദൃഷ്ടാന്തം, രസികോപമര്‍ദ്ദവിധി നിര്‍ബ്ബാധസ്രവത്സദ്രസം
മൃഷ്ടാസ്വാദനയോഗ്യ, മിഷ്ടവിഭവാശ്ലിഷ്ടം, സമസ്തേന്ദൃയാ--
ഭീഷ്ടാപാദനകര്‍മ്മധര്‍മ്മ, മമലം, സത്‌കാവ്യമിക്കാമിനി.

കവി : ടി. എം. വി.

മുന്നോട്ടു നീങ്ങുന്നു ജഡം ശരീരം,
പിന്നോട്ടു പായുന്നു മനസ്സനീശം;
ഭിന്നിച്ച കാറ്റത്തു നയിച്ചിടുമ്പോള്‍
ചിന്നും കൊടിയ്ക്കുള്ളൊരു കൂറ പോലെ.

കവി : എ. ആര്‍. രാജരാജവര്‍മ്മ, കൃതി : ശാകുന്തളം തര്‍ജ്ജമ

ഭോജ്യം സാധു പയഃ സ്ഥിതിര്‍മണിഗണൈരാരഞ്ജിതേ പഞ്ജരേ
ദൂരേ ചിന്തയിതും ച ദംശമശകാഃ പാരേ ഗിരാം ലാളനം
സത്യം സര്‍വ്വമഥാപി കാനനഭുവി സ്വാച്ഛന്ദ്യമവ്യാഹതം
ധ്യായന്തീ വിമനാമനാഗപി ശുകീ നാലംബതേ നിര്‍വൃതിം

കവി : നീലകണ്ഠദീക്ഷിതര്‍, കൃതി : അന്യാപദേശശതകം

സരളേ, പരിഭൂതിനിസ്സഹാ
കിമഭിക്രുധ്യസി വേധസം ശഠം
ഫണിനീവ മയൂരശാബകം
ഫണമാണിക്യഹഠാപഹാരിണം.

കവി : എ.ആര്‍. രാജരാജവര്‍മ്മ, കൃതി : പിതൃപ്രലാപഃ

ഫലത്തിലില്ലാശ നിനക്കു തെല്ലും
തഥാപിയേകുന്നു നറും സുമങ്ങള്‍
എനിയ്ക്കുമീവിദ്യ പകര്‍ന്നു നല്‍കൂ
ലതേ! നമിയ്ക്കുന്നിഹ കൂപ്പുകൈ തേ

കവി : ജ്യോതിര്‍മയി

"എന്നിട്ടെല്ലാവരും പോ, യറയിലിരുവരായ്‌ -- ഞാനുമദ്ദേഹവും", "ചൊ--
ല്ലെന്നി?", "ട്ടെന്‍ തോഴിമാരേ, ദയിതനൊടൊരുമിച്ചത്ര ഞാന്‍ പോയ്‌ക്കിടന്നു",
"എന്നി?", "ട്ടെന്നിട്ടു തേങ്ങാക്കുല", "പറയു സഖീ" യെന്നു നിര്‍ബ്ബന്ധമായി--
ച്ചൊന്നപ്പോളുള്‍ത്രപാബന്ധുരമുഖകമലം പൊത്തിയസ്സാധു കേണാള്‍!

കവി : വി. കെ. ജി.

എണ്ണ തീര്‍ന്ന തിരി കത്തിനിന്നിടും
വണ്ണമാണു മനുജന്റെ വാര്‍ദ്ധകം
വെട്ടമില്ല, ചെറുചൂടുമില്ലഹോ!
കെട്ടുപോയിടുമനങ്ങിയാലുടന്‍.

കവി : വൈരശ്ശേരി കെ.എന്‍. നമ്പൂതിരി

വെണ്ണ തോല്‍ക്കുമുടലില്‍ സുഗന്ധിയാ--
മെണ്ണ തേ, ച്ചരയിലൊറ്റമുണ്ടുമായ്‌,
തിണ്ണ മേലമരുമാ നതാംഗി മു--
ക്കണ്ണനേകി മിഴികള്‍ക്കൊരുത്സവം.

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ഗണപതി

തെളിഞ്ഞൂ ദിക്‍പാളീ, സരസികളിലംഭോരുഹകുലം
വിരിഞ്ഞൂ, പൂന്തേനിന്‍ കൊതിയൊടു വലഞ്ഞൂ മധുകരം,
കുറഞ്ഞൂ മേഘച്ചാര്‍ത്തധിഗഗനമേറ്റം തെളിമകൊ--
ണ്ടണിഞ്ഞൂ ചന്ദ്രാര്‍ക്കൌ ശിവ ശിവ ശരത്ക്കാലമഹിമാ

കവി : പുനം നമ്പൂതിരി, കൃതി : ഭാഷാ രാമായണചമ്പു

കളം കറുത്ത കൊണ്ടലുണ്ടിരുണ്ട കൊണ്ട കണ്ടെഴും--
കളങ്കമുണ്ട കണ്ടനെങ്കിലും കനിഞ്ഞുകൊള്ളുവാന്‍
ഇളമ്പിറക്കൊഴുന്നിരുന്നു മിന്നുമുന്നതത്തല--
ക്കുളം കവിഞ്ഞ കോമളക്കുടം ചുമന്ന കുഞ്ജരം.

കവി : ശ്രീനാരായണഗുരു, കൃതി : സദാശിവദര്‍ശനം

ഇരിക്കുവാന്‍ നിവൃത്തിയില്ല സീറ്റുപോകുമേല്‍ക്കുകില്‍
ശരിക്കനങ്ങുവാനുമില്ലിടം ശ്വസിച്ചിടാനുമേ
അനക്കമറ്റു നാവിറങ്ങിയോരുമട്ടിലായി ഞാന്‍
നിനച്ചു മണ്ടനായിതേ; അനര്‍ത്ഥമോ സ്വയംകൃതം

കവി : ബാലേന്ദു

അരിക്കകത്തു കൈവിരല്‍ പിടിച്ചുവച്ചൊരക്ഷരം
വരച്ച നാള്‍ തുടങ്ങിയെന്റെ മേല്‍ഗതിയ്ക്കു വാഞ്ഛയാ
പരിശ്രമിച്ച പൂജ്യപാദരായൊരെന്‍ ഗുരുക്കളെ--
പ്പരം വിനീതയായി ഞാന്‍ നമസ്കരിച്ചിടുന്നിതാ!

കവി : സിസ്റ്റര്‍ മേരി ബെനീഞ്ജ

പൂങ്കാ, വാഴി, വിവാഹ, മദൃ, നഗരം, ദൌത്യം, കുമാരോദയം,
ശൃംഗാരം, മൃഗയാവിനോദന, മൃതുക്കൂട്ടം, ജലക്രീഡനം,
ചന്ദ്രാര്‍ക്കോദയ,മാഹവം, നിശ, യുഷ, സ്സാമന്ത്രണം, നായകോല്‍--
ക്കര്‍ഷം തൊട്ട മനോജ്ഞവസ്തുനിവഹം വര്‍ണ്ണിക്കില്‍ വന്‍ കാവ്യമാം.

ചന്തക്കാര്‍നടിനായകാദി, മരണം, ബോംബും കിരാതത്വവും,
സന്താനാദിനിയന്ത്രണം, മതപരം ശണ്ഠാസഹസ്രം തഥാ
മിണ്ടാപ്രാണിവധം, ധനാപഹരണം, സ്ത്രീപീഡനം, മൂഢനാം
മന്ത്രീചേഷ്ടിത -- മാദിമാത്രമിതുനാള്‍ വര്‍ണ്ണിക്കില്‍ വായിച്ചിടും

കവി : ബാലേന്ദു. മുന്‍ശ്ലോകത്തിന്റെ ഹാസ്യാനുകരണം.

മാനം ചേര്‍ന്ന ഭടന്റെ മിന്നല്‍ ചിതറും കൈവാളിളക്കത്തിലും,
മാനഞ്ചും മിഴി തന്‍ മനോരമണനില്‍ച്ചായുന്ന കണ്‍കോണിലും,
സാനന്ദം കളിയാടിടുന്ന ശിശുവിന്‍ തൂവേര്‍പ്പണിപ്പൂങ്കവിള്‍--
സ്ഥാനത്തും, നിഴലിച്ചു കാണ്മു കവിതേ, നിന്‍ മഞ്ജുരൂപത്തെ ഞാന്‍.

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : കവിത

സത്യം തെല്ലുമിയന്നിടാതെ പലതും വാഴ്ത്തും പരസ്യത്തിലും
നിത്യം മോഡല്‍ ചമഞ്ഞിടുന്ന നടിതന്‍ ശുഷ്കസ്തനാദ്യത്തിലും
സ്വാര്‍ത്ഥപ്രേരിതകുത്സിതാഭയിയലും വാഗ്ദാനപത്രത്തിലും
തീര്‍ത്തും കാണുകയില്ല ധന്യകവിതേ, നിന്‍ മുഗ്ദ്ധഭാവം ദൃഢം.

കവി : ബാലേന്ദു. മുന്‍ശ്ലോകത്തിന്റെ ഹാസ്യാനുകരണം.

സാപത്ന്യം പൂണ്ടു കൂട്ടാര്‍ക്കറുതി വരുവതില്‍ കാന്തമാരേന്തുമത്രേ
ലോപംകൂടാത്ത മോദം ഹൃദി, ഭവതി മറിച്ചാവതെന്തീവിധത്തില്‍?
ചാപം തോല്‍ക്കുന്നതാം നിന്‍ പുരികമൊഴികെ മറ്റൊന്നിലും തന്നെയീ ഞാന്‍
രോപം സന്ധിച്ചനാള്‍തൊട്ടിതുവരെയടിമപ്പെട്ടതായ്‌ കേട്ടതില്ല

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : സുജാതോദ്വാഹം

ചലാപാംഗം ദൃഷ്ടഃ സ്പൃശസി ബഹുശോ വേപഥുമതീം
രഹസ്യാഖ്യായീവ സ്വനസി മൃദുകര്‍ണ്ണാന്തികചരഃ
കരൌ വ്യാധുന്വത്യാഃ പിബസി രതിസര്‍വസ്വമധരം
വയം തത്ത്വാന്വേഷാന്മധുകര, ഹതാ, സ്ത്വം ഖലു കൃതീ!

കവി : കാളിദാസന്‍, കൃതി : ശാകുന്തളം

കടുക്കും കാഠിന്യം തടവിന തപത്തിന്‍ കടുത ക--
ണ്ടെടുക്കാന്‍ സ്വം രൂപം ത്വരയൊടുമഥാദ്രീന്ദ്രജയുടെ
പടുത്വം ചേര്‍ന്നീടും ചടുമൊഴികള്‍ കേട്ടിട്ടതിരസാല്‍
മടിച്ചും വാണോരത്ത്രിപുരരിപു നല്‍കട്ടെ കുശലം.

കവി : എ. ആര്‍. രാജരാജവര്‍മ്മ

പാടിക്കേട്ടതു പാടുപെട്ടു പറയാറാകുമ്പൊഴേയ്കും കിളി--
ക്കൂടിന്‍നേര്‍ക്കു കുതിച്ചിടുന്നു മരണം കള്ളക്കരിമ്പൂച്ചയായ്‌
ആടും കൂട്ടിനകത്തിരുന്നു കരുണം കേഴുന്നൊരിപ്പക്ഷിയെ--
ക്കൂടെക്കൂടെയലട്ടിടും പണി, സഖേ പാടില്ല പാടില്ല മേല്‍!

കവി : വി.കെ.ജി

"ആരോ വിട്ടൊരു `ചുട്ട' കത്തിതു ദൃഢം, ചൂടുള്ളതല്ലെങ്കില്‍ നിന്‍
താരോടൊത്ത കരദ്വയത്തിനിതെടുക്കുമ്പോള്‍ വിയര്‍പ്പോലുമോ?"
ആരോമല്‍ക്കണവന്റെ കാമലിഖിതം നോക്കിസ്സുഖിക്കുന്ന പോ--
തോരോന്നീവിധമോതി തോഴി കളിയാക്കുന്നൂ കയല്‍ക്കണ്ണിയെ.

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : വിലാസലതിക

ആരോടും ദീനദേഹസ്ഥിതിഗതികള്‍ മൊഴിഞ്ഞീല, തേങ്ങിക്കരഞ്ഞീ--
ലോരോ ജീവാണുവും ദുര്‍മ്മൃതിയുടെ പിടിയില്‍പ്പെട്ടലട്ടുമ്പൊഴും നീ;
നേരോതാം സ്തബ്ധനായേ, നെഴുതി മഷിയുണങ്ങാത്ത പദ്യങ്ങള്‍ വായി--
ച്ചാ രോഗം കൂടി ഞെട്ടും പടി പല വെടി പൊട്ടിച്ചു പൊട്ടിച്ചിരിക്കേ.

കവി : എന്‍.കെ. ദേശം , കൃതി : (കവി കക്കാടിനെപ്പറ്റി)

നെഞ്ഞില്‍ക്കാണാവു നാ, മക്കതിരൊളി തിരളും ധീരനെ, ബ്ഭസ്മരേഖാ--
മഞ്ജുശ്രീഫാലപാര്‍ശ്വേ കലയുടെ കുറി ചൂടുന്നൊരത്തമ്പുരാനെ,
കുഞ്ഞിക്കയ്യാല്‍ വലിക്കെ, ക്കവിത കസവു നീട്ടുന്ന തോള്‍മുണ്ടു ചേരും
കുഞ്ഞിക്കുട്ടാഖ്യനെ, സ്സുസ്മിതസിതമണിയാം വിസ്മയം തഞ്ചുവോനെ.

കാതില്‍ക്കേള്‍ക്കാവു ഞാനെപ്പൊഴുതുമരമണിച്ചാര്‍ത്തൊലിക്കൊത്തിണങ്ങും
തോതില്‍പ്പൊങ്ങും ചിലങ്കച്ചിലുചിലുനിദനം കാല്‍ച്ചിലമ്പൊച്ചയോടും
പ്രീതിക്കെന്തുണ്ടു വേറിട്ടടിയനിതു കണക്കായതൊന്നിങ്കലല്ലാ--
തേതില്‍ സ്പന്ദിച്ചിടും പാരിതിനുടെ കളസംഗീത സാരസ്യസാരം!

പിച്ചക്കാരന്‍ കുബേരന്‍, പിതൃപതി സുകൃതാഘാനഭിജ്ഞന്‍, വിരൂപന്‍
പച്ചക്കാമന്‍, പതംഗന്‍ പകല്‍മതി, പരവാന്‍ പദ്മനാഭാഗ്രജാതന്‍,
അര്‍ച്ചിഷ്മാനപ്രഭാംഗന്‍, ധിഷണനധിഷണന്‍, നിന്റെ പാദാംബുജത്താ--
രര്‍ച്ചിക്കും മര്‍ത്ത്യനെക്കണ്ടറിയുമവനുമേ പാപനിഷ്ഠന്‍ വസിഷ്ഠന്‍!

കവി : ഒടുവില്‍ കുഞ്ഞിക്കൃഷ്ണമേനോന്‍

ആവതോളമിഹ നിത്യവും ഭജി--
ക്കാവതായ്‌പ്പല പദാര്‍ത്ഥമില്ലയോ?
പാവമീ നിരപരാധി പക്ഷിയെ--
ക്കൊല്‍വതെന്തിനു മനുഷ്യര്‍ കഷ്ടമേ!

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : കോഴി (സാഹിത്യമഞ്ജരി)

പാഞ്ചാലിയെക്കീചകനെന്നപോലെ
പുണര്‍ന്നിടാനായണയുന്നിതാ ഞാന്‍
പൂന്തേന്‍മൊഴീ, കാവ്യമനോഹരീ, നിന്‍
പൂമേനിയെന്തിത്ര കഠോരമാവാന്‍?

കവി : രാജേഷ്‌ വര്‍മ്മ

പൂനായിലുണ്ടു മമ കാമുകനായൊരുത്തന്‍
താനാണു ഭീമനിദമോര്‍ത്തു വസിച്ചിടുന്നോന്‍
താനെന്നെയിങ്ങനെയിടയ്ക്കിടെ പൂണ്മതെങ്ങാ--
നാ നായര്‍ കാണ്‍കിലതു നല്ലതിനല്ല ചൊല്ലാം.

കവി : ബാലേന്ദു. കഴിഞ്ഞ ശ്ലോകത്തിനുള്ള മറുപടി.

തയ്യായ നാളിലലിവാര്‍ന്നൊരു തെല്ലു നീര്‍ തന്‍
കയ്യാലണപ്പവനു കാമിതമാക നല്‍കാന്‍
അയ്യായിരം കുല കുലയ്പ്പൊരു തെങ്ങുകള്‍ക്കു--
മിയ്യാളുകള്‍ക്കുമൊരു ഭേദമശേഷമില്ല.

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : ഉമാകേരളം

ആകാശത്തുപിറന്നമേയകുതുകം കൈക്കൊണ്ടിരിക്കും മഹാ--
രാകാശാരദശര്‍വ്വരീശവദനേ വൈഷമ്യമുണ്ടെങ്കിലും
ഏകേണം മധുരാധരാമൃതമെനിക്കല്ലെങ്കിലാളൊന്നുടന്‍
പോകേണം പുലയായ വസ്തുത ഗൃഹത്തിങ്കല്‍ ഗ്രഹിപ്പിക്കുവാന്‍.

കവി : ഒറവങ്കര

എന്നെപ്പോലുമെനിക്കു നേര്‍വഴി നയിക്കാനൊട്ടുമാകാത്ത ഞാ--
നന്യന്മാരെ നയിച്ചു നായകപദപ്രാപ്തിക്കു ദാഹിക്കയോ?
കന്നത്തത്തിനുമുണ്ടു മന്നിലതിരെന്നോര്‍ക്കാതെ തുള്ളുന്നു ഞാ--
നെന്നെത്തന്നെ മറന്നു -- കല്ലുകളെറിഞ്ഞെന്‍ കാലൊടിക്കൂ വിധേ!

കവി : ചങ്ങമ്പുഴ

കാടത്തം കവിയായിടുന്ന പതിവുണ്ടീ നാട്ടിലല്ലെങ്കിലെന്‍
മൂഢത്വത്തിനൊര്‍ത്ഥമായി വിടരാനീമട്ടു സാധിക്കുമോ?
പാടില്ലെന്നു പറഞ്ഞുകൂട നിയതം നീ നിന്റെ പൊന്മോതിര--
ച്ചോടാല്‍പ്പൂക്കളമിട്ട നാവിനുലകം സൌന്ദര്യവൃന്ദാവനം.

കവി : യൂസഫലി കേച്ചേരി

പട്ടിയ്ക്കാംതൊടിയിട്ട ചിട്ട, കവളപ്പാറയ്ക്കെഴും പ്രാഭവം
ചുട്ടിക്കെട്ടില്‍, മിനുക്കിലോര്‍ക്ക കുടമാളൂരിന്‍ കടക്കണ്‍കളി,
ഇഷ്ടംപോലെ രസം പകര്‍ന്നഭിനയം കുഞ്ചുക്കുറുപ്പിന്റെ,യൊ--
ട്ടൊട്ടല്ലൊക്കെയുമൊത്തുചേര്‍ന്ന നടനീത്തൌര്യത്രയീനായകന്‍!

കവി : കുത്തുള്ളി , കൃതി : കലാമണ്ഡലം കൃഷ്ണന്‍ നായര്‍ സ്മരണ

ഇരുവശവുമിരിയ്ക്കുവോരെണീറ്റൂ
തെരുതെരെയദ്ധ്വഗര്‍ മാറിനിന്നു ദൂരാല്‍
ഒരു ഭയബഹുമാനഭക്തി തിങ്ങി--
ത്തെരുവതു ഹന്ത നിതാന്തശാന്തമായി

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ശിഷ്യനും മകനും

ഒരു ദീപവുമിന്ദുവും സ്ഫുരി--
പ്പൊരുനക്ഷത്രവുമൊന്നുമെന്നിയേ
ഇരുള്‍ മേലിരുളാം സുഷുപ്തിയില്‍
ശരണം ചിന്മയദേവ ദേവ നീ

കവി : ആശാന്‍ , കൃതി : നിശാപ്രാര്‍ത്ഥന

ഇന്നാവാം, നാളെയാവാം, മരണമണവതീ മാത്രയില്‍ത്തന്നെയാവാം,
എന്നാണെന്നോരുവാനും വിഷമകരമതോര്‍ത്താടല്‍ തേടായ്ക ചിത്തം;
എന്നാളും നാമനംഗാന്തകപദകമലധ്യാനനിര്‍ല്ലീനരായ്‌ത്താന്‍
നിന്നാവൂ നിത്യമുക്തിക്കുതകിടുമതിനിന്നില്ല തെല്ലും വിവാദം.

കവി : കെ. വി. പി. നമ്പൂതിരി

എത്രയുണ്ടു തവ ജീവകാലമയി ചക്രവാകി, പുനരല്‍പമേ,
തത്രയൌവന, മിതിങ്കലും പകുതി രാത്രിയായതില്‍ വിയോഗമേ;
അത്ര നിന്‍ജനി നിരര്‍ത്ഥമാണറിക ശിഷ്ടമാം സമയമുള്ളത--
ങ്ങത്രയും പ്രണയകോപമായ്‌ക്കളകിലാരു നിന്റെ ഹിതമോതിടും?

കവി : കേരളവര്‍മ്മ വലിയ കോയിത്തമ്പുരാന്‍, കൃതി : അന്യാപദേശശതകം തര്‍ജ്ജമ

ആറും നാലും കിടന്നാടിയ മഹിതമണിച്ചെപ്പില്‍ നിന്നൂറിയൂറി--
ച്ചോരും ചൊല്‍ക്കൊണ്ട നാദാമൃതമൃദുലഹരീസംഗസഞ്ജാതമോദാല്‍
ചേരും ചേലൊത്ത പുത്തന്‍ പുളകമുളകളായ്‌ മാറുമീയൂഴിയില്‍ക്കൈ--
മാറും തോറും തുടിക്കും കവിയുടെ കരളേ വെല്‍ക തുഞ്ചന്‍പറമ്പേ!

കവി : വെയിലോപ്പിള്ളി

ചാടായി വന്നൂ ശകടാസുരന്‍ താന്‍
ചാടാനൊരുമ്പെട്ടു മുകുന്ദഗാത്രേ
വാടാതെ പാദേന ഹനിച്ചു ബാലന്‍
ചാടായിരം ഖണ്ഡമതായി വീണു

കവി : കുഞ്ചന്‍ നമ്പ്യാര്‍ , കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണചരിതം മണിപ്രവാളം

വാരാളും മലയാളഭാഷയില്‍ മുറയ്ക്കൊക്കും മഹാകാവ്യമി--
ങ്ങാരാലും കൃതമായതില്ലിതുവരെയ്ക്കാ ഹാനി തീര്‍ത്തീടുവാന്‍
ശ്രീരാമന്റെ ചരിത്രമാകിയ മഹാകാവ്യത്തെയൊന്നാമതാ--
യാരാല്‍ത്തീര്‍ത്തതുകൊണ്ടു കേരളധരാവാല്മീകിയായീ ഭവാന്‍!

ശാസ്ത്രം മന്ദരമാക്കിയിപ്രകൃതിയാം ക്ഷീരാബ്ധി തന്നെക്കട--
ഞ്ഞത്രേ മാനുഷര്‍ --ദേവദൈത്യര്‍-- അമൃതം നേടുന്നതീ ഭൂമിയില്‍;
സൂത്രം -- നൂതനയന്ത്രജാലമലസം തുപ്പുന്നു കാകോളമി--
ങ്ങെത്തുന്നെന്നിനിയേതുതാന്‍ വടിവിലോ, ശ്രീനീലകണ്ഠേശ്വര!

കവി : ബാലേന്ദു

സദ്വര്‍ണ്ണാഞ്ചിതശയ്യ ചേര്‍, ന്നഴകെഴും ഭാവപ്രഭാവത്തൊടും,
മൃദ്വംഗാനുഗുണപ്രയുക്തവിവിധാലങ്കാരസമ്പത്തൊടും,
വിദ്വല്ലാളിതകാളിദാസകവിതയ്ക്കൊപ്പം വിളങ്ങുന്ന നീ
മദ്വക്ഷോമണിമാലികേ, കിമപി കൈക്കൊള്‍കാ പ്രസാദത്തെയും!

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : വിലാസലതിക

വെള്ളം ചേരാത്ത കള്ളിന്‍ ലഹരി നുണയുമന്നേരവും, ദൂരെ മേവും
വെള്ളിത്താരത്തെ നോക്കി പ്രണയവിവശനായ്‌ വേണുവൂതുന്ന പോതും
തള്ളും രോഷത്തില്‍ വാഴക്കുലയുടെ ഹരണത്തെപ്പഴിക്കുമ്പൊഴും കേ--
ട്ടുള്ളം തുള്ളുന്നു -- കാണാമവികലനടനം കാവ്യകന്യാവിലാസം.

കവി : ബാലേന്ദു

തൂവെണ്ണിലാവു വിരവില്‍ തെളിയുന്ന നേരം
പൂവിന്നുളാം പരിമളം ചൊരിയുന്ന നേരം
കാര്‍വര്‍ണ്ണനക്കുഴലെടുത്തു വിളിച്ച നേരം
നീള്‍ക്കണ്ണിമാരുഴറിവന്നതു കാണ്മനോ ഞാന്‍!

കവി : പൂന്താനം, കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണകര്‍ണ്ണാമൃതം

കല്ലേറു, ബസ്സപകടം, വെടിവെപ്പു, കൂട്ട--
ത്ത, ല്ലക്രമം, കൊല തുടങ്ങിയ മാരണങ്ങള്‍
എല്ലാം തിമിര്‍ക്കുമിവിടിപ്പൊഴുതെപ്പൊഴെന്നു
ചൊല്ലാവതല്ല പുരുഷന്റെ തകര്‍ച്ചയാര്‍ക്കും.

കവി : ഉമേഷ്‌ നായര്‍, കൃതി : (സമസ്യാപൂരണം, ഭാഷാപോഷിണി, 1982)

എന്നാലുമമ്മയുടെ ചാരുകൃപാവിശേഷാല്‍
തന്നാലെതന്നെ മലയാളമതും പഠിച്ചു
പിന്നാലെ നല്ലുദയവര്‍മ്മ നൃപാലകന്റെ
പിന്നാലെകൂടിയൊരുമാതിരിയാക്കി വച്ചു.

കവി : കെ. സി. നാരായണന്‍ നമ്പ്യാര്‍, കൃതി : കന്യാകുമാരീ പ്രാര്‍ത്ഥന

"പൂന്തേന്മൊഴീ"യെന്നു വിളിച്ചു ചുറ്റും
ചാഞ്ചാടിയാടുന്നതു കീചകന്മാര്‍
തനിയ്ക്കു താനേ തുണയെന്നു കണ്ടാല്‍
കരുത്തു കാട്ടേണ, മതാണു ബുദ്ധി.

കവി : ജ്യോതിര്‍മയി. രാജേഷ്‌ വര്‍മ്മയുടെ പാഞ്ചാലിയെക്കീചകന്‍ (ശ്ലോകം \ref{slo:paancaaliyekkiicakan}) എന്ന ശ്ലോകത്തിനുള്ള മറുപടി.

തായ്‌ തീര്‍ക്കുവാന്‍ തക്കൊരു നല്ല കൊമ്പു
യാതൊന്നില്‍ നിന്നോ മഴുവിന്നു കിട്ടി
അശ്ശാഖിയെത്തന്നെയതാശു വെട്ടി--
വീഴ്ത്തുന്നു കാര്‍ത്തജ്ഞവിജൃംഭിതത്താല്‍!

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ശിഷ്യനും മകനും

അതേ മഹാന്‍ ഭാര്‍ഗ്ഗവരാമനാണി--
സ്സുതേജസാ ഭാസുരനാം ദ്വിജേന്ദ്രന്‍
ജിതേന്ദൃയന്‍ ധൂര്‍ജ്ജടി ദര്‍ശനത്തില്‍--
ദ്ധൃതേച്ഛനായ്‌പ്പോവുകയാണിദാനീം.

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ശിഷ്യനും മകനും

ജലഭരങ്ങളൊഴിഞ്ഞതിവേനലീ
നിലയിലാതപമാര്‍ക്കുമണയ്ക്കവേ
അലമിതെന്തൊരു ശങ്ക, വരാംഗനാ--
കുലമണേ, ലമണേഡു കുടിക്കെടോ!

കവി : കെ.വി.പി. കൃതി: (സമസ്യാപൂരണം)

അവനമാ വനമാലി നടത്തുമെ--
ന്നിഹ മുദാഹമുദാര നിനച്ചു ഞാന്‍
ഭുവനപാവന, പാര്‍ക്കുവതെന്നതോര്‍--
ക്കണമിതാണമിതാദരമാശ മേ.

കവി : വി. സി. ബാലകൃഷ്ണപ്പണിക്കര്‍

ഭുവനവാസിജനം തലയാട്ടിടും
കവനരീതികളുണ്ടു മഹേശ്വരീ
അവനമുണ്ടണവാനടികുമ്പിടാ--
മിവനജേ വനജേക്ഷണവന്ദിതേ.

കവി : വി. സി. ബാലകൃഷ്ണപ്പണിക്കര്‍

അവിരളം മലയാളമഹിക്കു ഹൃ--
ത്തവിയുമാറു മഹമ്മദയോധിനി
ഛവി നിതാന്തമെഴും സികതാടവീ--
സവിധമാവിധമാശു ഗമിച്ചിതേ.

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : ഉമാകേരളം

ഛായാവിനീതാധ്വപരിശ്രമേഷു
ഭൂയിഷ്ഠസംഭാവ്യ ഫലേഷ്വമീഷു
തസ്യാതിഥീനാമധുനാസപര്യാ
സ്ഥിതാസു പുത്രേഷ്വിവ പാദപേഷു.

കവി : കാളിദാസന്‍ , കൃതി : രഘുവംശം

തുരഗഖുരഹതസ്തഥാ ഹി രേണുര്‍--
വിടപവിഭക്തരഥാര്‍ദ്രവല്‌ക്കലേഷു
പതതി പരിണതാരുണപ്രകാശഃ
ശലഭസമൂഹ ഇവാശ്രമദ്രുമേഷു.

കവി : കാളിദാസന്‍, കൃതി : ശാകുന്തളം

പോയീ കൈരളി തന്‍ പ്രശസ്തതനയന്‍, പോയീ മഹാപണ്ഡിതന്‍,
പോയീ ശിഷ്യസുഹൃല്‍പ്രിയന്‍ ഭസിതമായമ്മേനി പേരായ്‌ മഹാന്‍;
മായീഭൂതമഹോ ജഗത്‌സ്ഥിതിയിതാമാദ്യാക്ഷരില്‍ ശോകമീ--
സ്ഥായീഭാവമിയന്നു ബാഷ്പനിരയും നില്‍ക്കാത്ത നീര്‍ച്ചാട്ടമായ്‌.

കവി : ആശാന്‍, കൃതി : പ്രരോദനം

മൂവാറുള്ളപ്പുഴയ്ക്കും ചെറുതിടയകലെത്തെക്കുമാറി ത്രിമൂര്‍ത്തീ--
ദേവന്മാര്‍ വാണിടും മുത്തലപുരമതു വന്‍ കീര്‍ത്തിയില്ലാത്ത ഗ്രാമം;
മൂവന്തിക്കാളുകൂടും കവലയിലരുകില്‍ച്ചേര്‍ന്ന നായര്‍ക്കുടുംബം
കൂരാപ്പിള്ളില്‍പ്പിറന്നേന്‍; ബഹുജനനുതനാം ഗാന്ധി പോയോരു വര്‍ഷം.

കവി : ബാലേന്ദു

മഞ്ജുശ്രീമലര്‍ മാമ്പഴം മധു ഗുളം പാല്‍ നല്ല പഞ്ചാരയും
രഞ്ജിച്ചീടിന പായസം പനസമങ്ങപ്പം വികല്‍പം വിനാ
കുഞ്ഞിക്കുമ്പ നിറച്ചിതൊക്കെയമര്‍ചെയ്തീശന്റെ നല്‍സന്തതി--
ക്കുഞ്ഞെന്നും കുതുകത്തൊടെന്‍ കരള്‍കളിത്തട്ടില്‍ കളിച്ചീടണം

കവി : വെണ്മണി മഹന്‍ നമ്പൂതിരിപ്പാട്‌

കണ്ടാല്‍ നീയൊരുടഞ്ഞ ശംഖു, പലരും നിന്ദിച്ചിടാം നിര്‍ദയം,
കല്യശ്രീ കലരുന്ന ശംഖനിരയെപ്പേര്‍ത്തും പുകഴ്ത്തീടുവോര്‍
കഷ്ടം നാളെയവറ്റ മണ്‍തരികളാ, ണെന്നും ജയം നേടി നീ
കര്‍മ്മപ്രേരകപാഞ്ചജന്യരവമായെന്നും മുഴങ്ങും ദൃഢം.

കാണുന്ന ലോകങ്ങടെ കണ്ണിലെല്ലാം
കര്‍പ്പൂരനീര്‍ വീഴ്ത്തിയുമാത്തമോദം
പടങ്ങളോരോന്നിവ കണ്ടുകൊണ്ടും
പരന്‍ പുമാന്‍ പുക്കു പുരത്തിനുള്ളില്‍

കവി : കെ. സി. കേശവപിള്ള, കൃതി : കേശവീയം

പഠിപ്പു തീര്‍ന്നാലുടനങ്ങെനിയ്ക്കു
പണം പെറും നല്‍പ്പണിയൊന്നു കിട്ടും
അന്നാള്‍മുതല്‍ക്കമ്മ മദീയനവ്യ--
സമ്പത്സുധാമാധുരിയാസ്വദിയ്ക്കും.

കവി : വി.കെ.ജി

അശ്വപ്രവാഞ്ചാംബുദഗര്‍ജ്ജിതം ച
സ്ത്രീണാം ച ചിത്തം പുരുഷസ്യ ഭാഗ്യം
അവര്‍ഷണം ചാപ്യതിവര്‍ഷണം ച
ദേവോ ന ജാനാതി കുതോ മനുഷ്യഃ?

അങ്ങോട്ടു നോക്കുക, ചുവപ്പു വെളുപ്പു പച്ച--
യെന്നീ നിറങ്ങളിടതിങ്ങിയൊരംബരാന്തം
ചെന്താരുമാമ്പലുമൊരേസമയം വിരിഞ്ഞു--
പൊന്തുന്ന പൊയ്കയുടെ ചന്തമിയന്നിടുന്നോ?

കവി : വി. സി. ബാലകൃഷ്ണപ്പണിക്കര്‍, കൃതി : വിശ്വരൂപം

ചേരും ചിടച്ചകിരി ചാരുകപാലദിവ്യ--
നീരും മിഴിത്രിതയവും തിരളുന്നതായും
നേര്‍പാതി നാരിപരിപൂരിതമായുമുള്ള
കേരം തരട്ടിഹ നമുക്കഖിലേപ്സിതാര്‍ത്ഥം.

കവി : ഗ്രാമത്തില്‍ രാമവര്‍മ്മ കോയിത്തമ്പുരാന്‍

നിര്‍ദ്ദേവത്വത്തിനായിട്ടസുരവരനൊരാള്‍ വന്‍തപം ചെയ്തകാല--
ത്തുണ്ടായോരത്തല്‍ തീര്‍ക്കാനമരരഖിലരും വാണിയെസ്സേവ ചെയ്കെ
മത്തേറും ദൈത്യനാവില്‍ക്കപടനടനമൊന്നാടി വാനോര്‍ക്കു നിത്യാ--
നന്ദം പാരം പകര്‍ന്നീടീന ഭഗവതി, നീ ദീപ്തമാക്കെന്‍ കവിത്വം!

കവി : ഹരിദാസ്‌

മൂലം നാള്‍ മുറ്റുമാളും മുഴുസുകൃതഫലം, മുഖ്യവഞ്ചിക്ഷിതിശ്രീ--
മൂലം, മൂര്‍ദ്ധാഭിഷിക്തവ്രജമുകുടമിളന്മുഗ്ദ്ധമുക്താകലാപം,
പാലംഭോരാശികന്യാപതിഭജനപരാധീന, മന്യൂനകീര്‍ത്തിയ്‌--
ക്കാലംബം, രാമവര്‍മ്മാഭിധ, മവനകലാലാലസം, ലാലസിപ്പൂ!

കവി : ഉള്ളൂര്‍

പണ്ടെങ്ങാണ്ടൊരു ഭൂസുരന്റെ കഥ കേട്ടിട്ടുണ്ടു, കേള്‍ക്കേണമോ?
പാണ്ടിപ്പട്ടരു വംശമായവര്‍കളെക്കാണ്മാതിരിപ്പാനഹോ
വമ്പന്‍ കൊമ്പനിരണ്ടമിട്ടുകളവാനണ്ഡം തുറക്കും വിധൌ
മണ്ടിച്ചെന്നുകരേറി നോക്ക്യസമയേ രണ്ടുണ്ടതില്‍പ്പട്ടരു്‌

വൃത്തോത്തുംഗകുചങ്ങ, ളഗ്ഗുരുനിതംബം, കാകളീമാധുരീ--
സത്താം ശബ്ദസുഖം, പ്രസാദ, മുചിതാലങ്കാരസമ്പന്നതാ,
ഇത്ഥം കോമളിമാവിണങ്ങുമവളെക്കാണുന്ന വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍--
ക്കത്യന്തം കവിതയ്ക്കു ശക്തിയുളവാകാഞ്ഞാലതാണത്ഭുതം!

കവി : വി. കെ. ജി.

ഇന്ദ്രപ്രസ്ഥത്തിലിന്ദ്രപ്രിയസുതനെ നിനച്ചുള്ളൊരൌത്സുക്യവേഗാല്‍
വന്നിട്ടബ്ഭീമനാലേ മഗധപതിയെയും കൊന്നു നാടും ജയിച്ചാന്‍
ധന്യാത്മാ രാജസൂയം നരപതി ബത സാധിച്ചതും ധര്‍മ്മജന്‍ താ--
നൊന്നായീ ചൈദ്യനപ്പോള്‍ മധുമഥന! ഭവാനോടതും കൈതൊഴുന്നേന്‍

കവി : പൂന്താനം , കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണ കര്‍ണാമൃതം

ധീരനായനിശമപ്രമത്തനായ്‌
ദ്വാരപാലനമിഹാചരിയ്ക്ക മേ
സ്വൈരമെന്റെയനുവാദമാര്‍ന്നിടാ--
താരടുക്കിലുമകത്തു കേറ്റൊലാ

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ഗണപതി

സൂര്യന്‍ പൊന്‍കിരണം പരത്തി വിരവില്‍പ്പൊങ്ങിക്കിഴക്കംബരേ
പാരില്‍ മോദമതേകി ചിങ്ങമിതുതാന്‍ വന്നെത്തി വീണ്ടും സഖേ
സന്തോഷപ്രദമായിടാനിനിവരും നാള്‍ നിങ്ങളേവര്‍ക്കുമെ--
ന്നുള്ളോരാശംസയേകാന്‍ തുനിയുവതടിയന്നിപ്രകാരം സദസ്സില്‍

കവി : ഋശി കപ്ലിങ്ങാടു്‌

സത്രം കാണൊരിടത്തു ചത്തു കരയും കോലാഹലം കുത്ര ചില്‍
വിദ്വാന്മാരൊരിടത്തു മദ്യപകുലം തച്ചും കയര്‍ത്തും ക്വചില്‍
മുഗ്ദ്ധസ്ത്രീയൊരിടത്തു മുത്തികളിരുന്നേങ്ങിക്കുരച്ചന്യതഃ
ശ്രോത്രാദിക്കമൃതോ തളിച്ച വിഷമോ വിശ്വം വിചിത്രം വിഭോ!

കവി : പൂന്താനം , കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണകര്‍ണാമൃതം

മെയ്യില്‍പ്പാമ്പുണ്ടനേകം ഗളമതില്‍ വിലസും കാളകൂടം കഠോരം,
കയ്യില്‍ ശൂലം, കഠാരം, തിരുമിഴിയിതു തീക്കട്ട, വേഷം വിശേഷം,
അയ്യോ! നിന്‍കാന്തനൊത്തുള്ളൊരുപൊറുതി മഹാദുര്‍ഘടം തന്നെ, യോര്‍ത്താല്‍
വയ്യേ! മറ്റാര്‍ക്കുമില്ലിങ്ങനെ മലമകളേ! ജാതകം ജാതി തന്നെ!

കവി : നടുവത്തച്ഛന്‍ , കൃതി : (സമസ്യാപൂരണം)

ആകാതാരഭിമാനപൂര്‍ണ്ണരകമേ ചിന്തിക്കിലിന്നക്ഷര--
ശ്ലോകത്തിന്‍ പരിപൂര്‍ണ്ണചന്ദൃകസമം കീര്‍ത്തിപ്രദം വൈഭവം;
ഓര്‍ത്താലായതിനൊക്കെയേകമഭയം സാരംഗപാണീപദം
പേര്‍ത്തും പാര്‍ത്തു തുണയ്ക്കുവാന്‍ കനിയണം ശ്രീരാഗപൂര്‍ണ്ണം മനം.

കവി : ബാലേന്ദു. മുദ്രാരൂപേണ ആരഭി, പൂര്‍ണ്ണചന്ദൃക, സാരംഗം, ശ്രീ എന്നി രാഗങ്ങളെ സൂചിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.

ഓരോ നാളും പ്രഭാതസ്മിതമൊടു കുശലാന്വേഷണം ചെയ്തു പൊങ്ങും
നേരം മന്ദം തലോടും മമ തനു ജനലില്‍ക്കൂടിയാഹ്ലാദഹൃദ്യം
കാരുണ്യം കാട്ടുമീവാസരനിരയിലൊരാളെന്നെയൊറ്റിക്കൊടുക്കും
ചാരന്‍; ഗൂഢം ചിരിയ്ക്കും മൃതിയുടെ സവിധത്തിങ്കലെത്തിക്കുമെന്നെ

കവി : വി. കെ. ജി.

കിട്ടീലയോ ദക്ഷിണ വേണ്ടുവോളം
വിശിഷ്ടനാം ശിഷ്യനില്‍ നിന്നിദാനീം;
ദിവ്യായുധം വല്ലതുമുണ്ടു ബാക്കി--
യെന്നാലതും നല്‍കിയനുഗ്രഹിയ്ക്കാം!

കവി : വള്ളാത്തോള്‍ , കൃതി : ശിഷ്യനും മകനും

ദൈവത്തിന്റെ കരത്തിലാണു ഭുവനം; സര്‍വ്വം നിയന്ത്രിക്കുമാ--
ദേവന്‍ മന്ത്രവശംഗതന്‍; മഹിതമാ മന്ത്രം ദ്വിജാധീനവും;
ഹാ! വന്‍പെന്തിതിലേറെ വേണമുലകില്‍ ബ്രാഹ്മണ്യമാപൂര്‍ണ്ണമെ--
ന്നേവം കണ്ണുമടച്ചിരുന്നു സസുഖം നമ്പൂരിതന്‍ പൂര്‍വ്വികര്‍!

കവി : പ്രേംജി

ഹരീശ്വരന്‍ തന്‍ പദപംക്തി നന്നായ്‌
നിരീക്ഷണം ചെയ്തു ചരിച്ചിടുമ്പോള്‍
ശരിക്കു കാണായുടനന്തരംഗം
ഹരിച്ചിടും മാമല ഹേമശൃംഗം

കവി : കെ. സി. കേശവപിള്ള, കൃതി : കേശവീയം

ശ്ലോകം ചൊല്ലി രസിച്ചിടാം, ചടുലമാം കാവ്യങ്ങള്‍ ദര്‍ശിച്ചിടാം,
ഭാഷാപോഷണമാര്‍ന്നിടാ, മഴകെഴും ശ്ലോകങ്ങള്‍ നിര്‍മ്മിച്ചിടാം,
ചര്‍ച്ചാപൂരിതമാക്കിടാ, മെവരുമായ്‌ സല്ലാപമൊട്ടായിടാ; --
മീവേദിക്കു നമിച്ചിടാ, മിതു നയിക്കുന്നോര്‍ക്കു കുമ്പിട്ടിടാം!

കവി : ഹരിദാസ്‌

ചില്‍പ്പൂമാദ്ധ്വീകധാരേ, ചിണിചിണിനിനദം ചിന്തുമാറഗ്രഹംസര്‍--
ക്കുള്‍പ്പൂമോദം വളര്‍ത്തും ഭവതി, ഭവ മുഖാബ്ജത്തിലെബ്ഭൃംഗിയായും
പൊല്‍പ്പൂമാതിന്‍ മണാളന്‍, മലര്‍മക, നിവരാല്‍ പൂജ്യപാദാബ്ജയായും
നില്‍പ്പൂ മീനാക്ഷി, നിന്‍ മാനസമഹിമ, വെറും ചണ്ടി ഞാനെന്തറിഞ്ഞു?

പ്രബുദ്ധഹൃദയംഗമസ്തുതികളായ സാരസ്വത--
പ്രസന്ന നവനീതവും മലരുമില്ല മല്‍ക്കൈകളില്‍
മുരാന്തക! പൊറുക്കുകീക്കരടുചേര്‍ന്നു കട്ടച്ചതാ--
മവില്‍പ്പൊതി ഭവത്പദത്തളിരില്‍വെച്ചു കൂപ്പുന്നു ഞാന്‍

കവി : വി. കെ. ജി., കൃതി : അവില്‍പ്പൊതി

മയൂഖനഖരത്രുടത്തിമിരകുംഭികുംഭസ്ഥല--
സ്ഖലത്തരളതാരകാവലയകീര്‍ണ്ണമുക്താഫലാഃ
പുരന്ദരഹരിദ്ദരീകുഹരഗര്‍ഭസുപ്തോദ്ധിത--
സ്തുഷാരകരകേസരീ ഗഗനകാനനം ഗാഹതേ

കവി : കാളിദാസന്‍ (പൂര്‍വ്വാര്‍ദ്ധം), ഭവഭൂതി (ഉത്തരാര്‍ദ്ധം)

പാദാരവിന്ദത്തില്‍ നമസ്കരിച്ചും
മുഖാരവിന്ദത്തിലലിഞ്ഞുചേര്‍ന്നും
മനസ്സില്‍ നിന്‍ രൂപമതില്‍ നമിച്ചും
കൃഷ്ണാ! ജപിക്കും തവ നാമധേയം.

കവി : ദിലീപ്‌ നമ്പൂതിരിപ്പാടു്‌

മഞ്ഞപ്പട്ടരവിട്ടഴിഞ്ഞതു മലര്‍ക്കയ്യില്‍പ്പിടിച്ചും ക്വണ--
ന്മജീരധ്വനിയാനയിക്കുമിടയപ്പെണ്ണുങ്ങളായ്ക്കൊഞ്ചിയും
കഞ്ജാക്ഷന്‍ നവനീതയാചന നടത്താനായ്‌ തുടങ്ങുമ്പൊഴ--
ക്കുഞ്ഞിക്കാല്‍നഖരത്നഭാസ്സു തലയില്‍ച്ചൂടാന്‍ കൊതിയ്ക്കുന്നു ഞാന്‍!

കവി : വി.കെ.ജി

കാറ്റില്‍ തീപ്പൊരി പോലെ നിന്‍ കൃപ പടര്‍ന്നീടേണ, മെന്‍ ഹൃത്തതില്‍
മാറ്റേറിക്കറതീര്‍ന്നു ഭക്തി നിറയും പൊന്‍പാത്രമായീടണം
നൂറ്റൊന്നപ്പമനേകകോടി ഹൃദയാനന്ദാശ്രുവൊത്തിന്നിതാ
പോറ്റീ, ഈശ്വരമംഗലാധിപ, സമര്‍പ്പിക്കുന്നു തൃക്കാല്‍ക്കല്‍ ഞാന്‍!

കവി : ഉമേഷ്‌ നായര്‍

നീലാളിവര്‍ണന്‍ ഭഗവാന്‍ മുകുന്ദന്‍
താലാങ്കനച്ഛസ്പടികപ്രകാശന്‍
കാളിന്ദിയും ഗംഗയുമേകഭാഗേ
മേളിച്ച കാന്തി പ്രസരം കലര്‍ന്നു

കവി : കുഞ്ചന്‍ നമ്പ്യാര്‍ , കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണചരിതം മണിപ്രവാളം

കണ്ടേന്‍ മേചകമേഘകാന്തികലരും മെയ്യും നറുംതേനണി--
ച്ചെണ്ടേന്തും ചൊടിയും തുടുത്ത കവിളും വില്ലൊത്ത വാര്‍ചില്ലിയും
ചുണ്ടേകും മണിചുംബനക്കൊതിയെഴും പൊന്‍വേണുവും കൌസ്തുഭം
കൊണ്ടേറെപ്പരിശോഭചേര്‍ന്നു വിലസും നെഞ്ചും മുടിപ്പീലിയും.

കവി : യൂസഫലി കേച്ചേരി, കൃതി : അഹൈന്ദവം

ചാരത്തച്ചരമാധിദേവത ചിരിച്ചുംകൊണ്ടു നില്‍ക്കുന്നതി--
ങ്ങോരാതേ ബഹുകാലപദ്ധതി രചിയ്ക്കായ്കെന്‍ മനോരാജ്യമേ!
പോരും നിഷ്ഫലയത്ന, മല്‍പ്പസമയം കിട്ടുന്നതര്‍പ്പിയ്ക്ക പാല്‍--
പ്പാരാവാരതരംഗലാളിതഘനശ്യാമാഭിരാമങ്കല്‍ നീ!

കവി : വി.കെ.ജി.

പ്രവാതനീലോല്‍പലനിര്‍വിശേഷ--
മധീരവിപ്രേക്ഷിതമായതാക്ഷ്യാ
തയാ ഗൃഹീതം നു മൃഗാങ്ഗനാഭ്യ--
സ്തതോ ഗൃഹീതം നു മൃഗാങ്ഗനാഭിഃ

കവി : കാളിദാസന്‍ , കൃതി : കുമാരസംഭവം

തേനഞ്ചീടിന 'ഗാഥ'യാലൊരു മഹാന്‍ താരാട്ടി മുമ്പമ്പിയ--
ന്നാനന്ദാശ്രുവില്‍ മുക്കി മറ്റൊരു മഹാധന്യന്‍ 'കിളിക്കൊഞ്ചലാല്‍'
ദീനത്വം കലരാതെയന്യസരസന്‍ 'തുള്ളിച്ചു' തന്‍ പാട്ടിനാല്‍
നൂനം കൈരളിയമ്മയും ശിശുവുമായ്‌ നിന്നാളവര്‍ക്കന്നഹോ!

കവി : കുമാരനാശാന്‍, കൃതി : പ്രരോദനം

ദ്രാക്ഷാധൃതോദയനവാസവദത്തമൈത്രീ--
ദീക്ഷാരസം കവിവചസ്സിലണച്ചു നിത്യം
പദ്മാസനപ്രിയ തുണയ്ക്കു വസന്തകമ്ര--
പദ്മാവതീര്‍ണ്ണമധുതര്‍പ്പണമാചരിപ്പാന്‍

കവി : എ. ആര്‍. രാജരാജവര്‍മ്മ, കൃതി : സ്വപ്നവാസവദത്തം തര്‍ജ്ജമ

പീലിക്കാര്‍മുടി ചാഞ്ഞതും തിരുമുഖം മെല്ലേ വിയര്‍ക്കുന്നതും
ചാലക്കണ്മിഴികൊണ്ടു കാമിനികളെക്കാമിച്ച നൈപുണ്യവും
നീലക്കാര്‍മുകില്‍ വര്‍ണവും തിരുവുടല്‍ക്കുള്ളോരു സൌരഭ്യവും
ബാലക്കാമിനിമാര്‍ മയങ്ങിയതുമെന്‍ കണ്‍കൊണ്ടു കണ്ടാവു ഞാന്‍

കവി : പൂന്താനം , കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണകര്‍ണാമൃതം

നര്‍മ്മോക്തിപ്പുതുചെപ്പു മാധവ! സുഹൃത്‌പാളിയ്ക്കു, പാര്‍ത്ഥന്നു നല്‍--
ക്കര്‍മ്മോദ്‌ബുദ്ധത നല്‍കുവോരുപനിഷത്തേനൂറിടും താമര
അമ്മയ്ക്കത്ഭുതവിശ്വരൂപ, മമൃതം രാധയ്ക്കു, ഹുംകാരമ--
ങ്ങമ്മാമ,ന്നതിമോഹനം പരിലസിച്ചീടുന്നു നിന്‍വായ്‌മലര്‍

കവി : വി.കെ.ജി

ആ മന്ദാരമരങ്ങളാണു തനയന്മാരായ നാലഞ്ചു പേര്‍,
പൂമാതാ മക, ളെന്നുമല്ല ഭുവനത്രാതാവു നാരായണന്‍
ജാമാതാവുമെടോ നിനക്കു കടലേ, നീ തന്നെ രത്നാകരം,
ശ്രീമത്വം കുറവി -- ല്ലലച്ചിലിനിയും തീര്‍ന്നില്ലതാണദ്ഭുതം!

കവി : ഗ്രാമത്തില്‍ രാമവര്‍മ്മ കോയിത്തമ്പുരാന്‍, കൃതി : അന്യാപദേശമാല

ജ്യോതിശ്ചക്രം കണക്കെന്‍ മനമിളകിമറിഞ്ഞായുരന്തം വരുംമുന്‍--
ബോധക്കേടൊക്കെ നീക്കിത്തരികയമൃതരുള്‍ത്തേന്‍ തുളുമ്പും പദം തേ
പാതിപ്പെണ്‍മെയ്മകന്‍ നിന്‍തിരുവടിയുടെമേലേറിയാടുന്ന നേരം
മോദിച്ചേതും മടിക്കാതവനെയിവിടെ നീ കൊണ്ടുവാ തങ്കമെയിലേ!

കവി : ശ്രീ നാരായണഗുരു, കൃതി : സുബ്രഹ്മണ്യകീര്‍ത്തനം

പുല്ലാദിയായുള്ള ശരീരമോരോ--
ന്നെല്ലാറ്റിലുംപുക്കു പുറത്തുപോന്നേന്‍
നല്ലോരു ജന്മം നരജന്മമിപ്പോള്‍
വല്ലാതെയാക്കിടൊല തമ്പുരാനേ

കവി : പൂന്താനം , കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണകര്‍ണാമൃതം

'നെഞ്ഞത്തിന്നലെ രാത്രി പൂച്ച കടികൂടിച്ചാടി വീണോ, നിറം--
മാഞ്ഞെന്തീ വടു ചുണ്ടി'ലെന്നു സഖിമാരോതിച്ചിരിക്കും വിധൌ
കുഞ്ഞമ്മിഞ്ഞ കുറച്ചൊളിച്ചൊരു വിധം ചെഞ്ചുണ്ടു പൊത്തി, ഹൃയാ
ഞഞ്ഞമ്മിഞ്ഞ പറഞ്ഞിടുന്നൊരചലക്കുഞ്ഞേ, കനിഞ്ഞീടു നീ!

കവി : ശീവൊള്ളി

കണ്ണാടിയില്‍ കണ്ടു കളായ രമ്യം
കണ്ണില്‍ തെളിഞ്ഞോരു മുഖാരവിന്ദം
ചങ്ങാതിയെന്നിട്ടു ചിരിച്ചു കണ്ണന്‍
കണ്ണാടി പൂണുന്നിതു കണ്ടിടാവൂ

കവി : പൂന്താനം , കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണകര്‍ണാമൃതം

ചുറ്റും മുണ്ടില്ല, ചീറ്റും ചില ഫണികളണിക്കോപ്പു, ഭൂതങ്ങളാണേ
ചുറ്റും, ചെന്തീയു ചിന്തും മിഴി, ചിത നടുവില്‍ കേളി, ഗംഗയ്ക്കു ചിറ്റം,
ചുറ്റും നീയെന്നു താന്‍ ചൊന്നൊരു വടുവടിവായ്ച്ചൊന്ന വാക്കോടു ചിത്തം
ചെറ്റും ചേരാത്ത ഗൌരീനില കരളലിയെക്കണ്ട കണ്ണേ ജയിക്ക!

കവി : പെട്ടരഴിയം വലിയ രാമനിളയത്‌

ചോദിച്ചാല്‍ തരുമെന്തുമീശ്വര,നുറച്ചാദ്യം ധരിച്ചെങ്കിലും
ചോദിയ്ക്കാനരുതാത്തതുണ്ടു ചിലതും ബോധിച്ചു പിന്നെ ക്രമാല്‍
ചോദിപ്പിപ്പതു കൃഷ്ണനെന്നതൊടുവില്‍ കണ്ടെത്തവേ, കാരണം
രാധയ്ക്കന്നറിവായ്‌ കറുപ്പു വരുവാനാധിയ്ക്കു,മാശയ്ക്കുമേ!

കവി : പി.സി.മധുരാജ്‌

ചുറ്റും മുണ്ടിലുമംഗവസ്ത്രമതിലും നാമങ്ങള്‍ നെറ്റിത്തടം
മുറ്റും ഭൂതി വളര്‍ന്ന താടി ജടയും മാലാകലാപങ്ങളും
ചുറ്റും കൂടിന സുന്ദരീമണികള്‍ തന്‍ വക്ത്രാരവിന്ദങ്ങളില്‍
ചുറ്റും കണ്ണിണയും തെറിച്ച കപടസ്സന്ന്യാസിയാരാണെടോ?

ചന്ദ്രോദ്ഭാസിതശേഖരേ സ്മരഹരേ ഗംഗാധരേ ശങ്കരേ
സര്‍പ്പൈര്‍ഭൂഷിതകണ്ഠകര്‍ണ്ണവിവരേ നേത്രോത്ഥവൈശ്വാനരേ
ദന്തിത്വക്കൃതസുന്ദരാംബരധരേ ത്രെയിലോക്യസാരേ ഹരേ
മോക്ഷാര്‍ത്ഥം കുരു ചിത്തവൃത്തിമഖിലാ, മന്യൈസ്തു കിം കര്‍മ്മദിഃ?

കവി : ശങ്കരാചാര്യര്‍

ദേവന്മാരുള്ള നാടും നരകവുമിവിടെത്തന്നെയെന്നാണു വന്നാ--
ലാവട്ടെ, നാം നയിച്ചൂ പ്രണയമസൃണമീ ജീവിതം സ്വര്‍ഗതുല്യം
ജീവന്‍ മേലില്‍ സുശീലേ, ജനനമണയുമെന്നാകിലിന്നാമൊരേമ--
ട്ടേവം താന്‍ ചേരുമപ്പോളമിതപരചിദാനന്ദകന്ദം ഭുജിക്കാം

കവി : വി. സി. ബാലകൃഷ്ണപ്പണിക്കര്‍, കൃതി : ഒരു വിലാപം

ജഗത്തൊക്കേ നന്നായ്‌ പരന്നിട്ടു പണ്ടേ--
യിരിപ്പുണ്ടു നേരെന്നു പേരായ വസ്തു
ക്രമത്താലതിപ്പോള്‍ച്ചുരുങ്ങിച്ചുരുങ്ങി--
പ്പണത്തോളമേയുള്ളുവെന്നായിവന്നു

കവി : പട്ടത്തു കുഞ്ഞുണ്ണിനമ്പ്യാര്‍

കാലം വന്നാല്‍ മരിയ്ക്കും; ദുരിതമനുഭവിയ്ക്കാം, ഭവിയ്ക്കാതിരിയ്ക്കാം
നീളാം, നീളാതിരിയ്ക്കാം, മരണനിലയിരുന്നോ കിടന്നോ നടന്നോ
ആലോചിയ്ക്കേണ്ട, യാവര്‍ത്തനജനിമരണക്ലേശവിഭ്രാന്തിനീങ്ങാന്‍
ചേലില്‍ച്ചിന്തിച്ചുറപ്പിയ്ക്കുക രഹസി രമാകാന്തകാന്തസ്വരൂപം!

കവി : വി.കെ.ജി

അന്തര്‍ഭാഗത്തു ചേര്‍ത്തമ്മുരമഥനനെ, യമ്മട്ടു നാട്ടാര്‍ രസം വ--
ന്നന്തം കൂടാതഞ്ഞും, ജനഹിതമതിനായ്‌ വേലയില്‍ത്താനിരുന്നും,
ചന്തം പൂണ്ടുല്ലസിക്കും മഹിതഗുണ, ഭവാന്‍ സിന്ധുവിന്നൊപ്പമത്രേ,
കിം തു ശ്രീമന്‍! ഭവാനില്‍ ക്ഷിതിവര! നിലയില്ലായ്കയെന്നുള്ളതില്ല.

കവി : ചങ്ങനാശ്ശേരി രവിവര്‍മ്മ കോയിത്തമ്പുരാന്‍

ചന്തമാര്‍ന്ന പനിനീരിലന്‍പൊടു പറന്നിരുന്നു മധുവുണ്ണവേ
ചിന്തയില്ല ലവലേശ,മെങ്കിലുമറിഞ്ഞിടുന്നിതപരാധമേ
തന്നതീശ്വരനതിന്നു ശിക്ഷയതുതന്നെ, യെന്‍ചിറകെരിച്ചിതാ
ഹന്ത! നീറി വലയുന്നു ഞാന്‍, മനുജനൂറ്റിടുന്നു മധുകുംഭവും!

കവി : ജ്യോതിര്‍മയി

താമരയ്ക്കു ശശിയോടുമില്ലിഹ ശശിക്കു താമരയൊടും തഥാ
പ്രേമ, മെന്നതു നിമിത്തമേതുമൊരു ചേതമില്ലതിനു രണ്ടിനും
സാമരസ്യനിലയാണു വേണ്ടതഭിരാമരാമവരു തങ്ങളില്‍
കാമമിന്നതുളവായിടായ്കിലയശസ്സതീവ നിയതിക്കു താന്‍!

കവി : കേരളവര്‍മ്മ വലിയകോയിത്തമ്പുരാന്‍, കൃതി : അന്യാപദേശശതകം തര്‍ജ്ജമ

സന്മാര്‍ഗ്ഗനിഷ്ഠയകലേയ്ക്കു വലിച്ചെറിഞ്ഞും
ദുര്‍മ്മാര്‍ഗ്ഗവൃത്തി മടിയെന്നിയെയാചരിച്ചും
ആത്മാവിനെത്തിമിരസിന്ധുവിലാഴ്ത്തിനേന്‍ ഞാന്‍
നീ മാത്രമാണിനിയെനിക്കൊരു ബന്ധു കൃഷ്ണാ!

കവി : ഓട്ടൂര്‍ ഉണ്ണീ നമ്പൂതിരിപ്പാട്‌

അതാ വിളങ്ങുന്നു ഭവദ്ഗണങ്ങളാല്‍
സ്വതേ ചുഴന്നിപ്പനിനീര്‍മലര്‍ച്ചെടി,
അതിന്നൊടൊക്കില്ലൊരു ചക്രവര്‍ത്തി ത--
ന്നതിപ്രകാശം കലരും കിരീടവും

കവി : കുമാരനാശാന്‍, കൃതി : മിന്നാമിനുങ്ങു്‌

ആള്‍ തിങ്ങിടും തെരുവുകള്‍ക്കടിയില്‍ത്തുരന്ന
മാര്‍ഗ്ഗങ്ങളൂടെയവിടെപ്പുകവണ്ടിജാലം
വീട്ടിന്റെയോവുകളില്‍ മൂഷികരെന്നപോലെ
വാട്ടം വെടിഞ്ഞനിശമങ്ങിനെ മണ്ടിടുന്നു

കവി : കെ. സി. കേശവപിള്ള , കൃതി : ആംഗലസാമ്രാജ്യം തര്‍ജ്ജമ

വന്ധ്യം ശമിക്കരിശമെന്നറിവാര്‍ന്നൊടുക്കം
വിന്ധ്യപ്രഭേദി മുനി സഹ്യമിതില്‍ത്തപിപ്പാന്‍
സന്ധ്യര്‍ത്ഥി കുന്നുകളൊടെന്ന വിധം കടന്നു
സന്ധ്യയ്ക്കു ചണ്ഡകിരണന്‍ ചരമാദൃയില്‍പ്പോല്‍.

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : ഉമാകേരളം

സുരകുമാരികള്‍ പൂക്കളശേഷവും
സുരഭിലങ്ങള്‍ പറിച്ചു വഹിച്ചുടന്‍
സരഭസം തിരികെഗ്ഗതി ചെയ്യുവാന്‍
സരസസാരസസാര്‍ത്തകളോര്‍ത്തുതേ.

കവി : പന്തളം കേരള വര്‍മ, കൃതി : രുഗ്മാംഗദചരിതം മഹാകാവ്യം

സകലലോകവിധായകനായ പൂ--
മകനു വല്ലഭയാം പരദേവതേ
വികലനാമടിയന്നു തരേണമേ
വികടമൌഢ്യമൊഴിച്ചൊരനുഗ്രഹം

കവി : കുഞ്ഞിക്കുട്ടന്‍ തമ്പുരാന്‍

വിധി വിധിക്കവെ രേവതഭൂമിപന്‍
തനയ രേവതിയെബ്ബലനേകിനാന്‍
പ്രമദമാര്‍ന്ന യദുക്കള്‍ നടത്തിനാര്‍
സുമഹിതം മഹി തന്നില്‍ മഹോത്സവം.

കവി : സി. വി. വാസുദേവഭട്ടതിരി / മേല്‍പ്പത്തൂര്‍, കൃതി : നാരായണീയം തര്‍ജ്ജമ (78:2)

പയ്യെപ്പൈക്കുട്ടി തന്നെപ്പരിചിനൊടു പിടിച്ചുന്തിനീക്കീട്ടു, തള്ള--
പ്പയ്യിന്‍ കാല്‍ക്കൂടണഞ്ഞി, ട്ടകിടവിടവിടെത്താന്‍ പതുക്കെത്തലോടി,
തയ്യാറായ്‌ മുട്ടുകുത്തി, ത്തദനു മുഖമുയര്‍ത്തി, ച്ചുരത്തും നറുംപാ--
ലയ്യാ! മുട്ടിക്കുടിക്കും പശുപശിശുപദം കേവലം മേbam!{

കവി : വെണ്മണി മഹന്‍

തണ്ടാര്‍മാതാം രമയ്ക്കോ, തരളമിഴി മലത്തയ്യലാളാമുമയ്ക്കോ,
കൊണ്ടാടും മേനകയ്ക്കോ, സരസിജമുഖിയാമുര്‍വ്വശിക്കോ, ശചിക്കോ,
വണ്ടാര്‍പൂവേണിമാര്‍ വന്നടിമലര്‍ പണിയും ഭാരതിക്കോ, രതിക്കോ,
കണ്ടാല്‍ സൌന്ദര്യമേറുന്നതു മമ പനയഞ്ചേരി നാരായണിക്കോ?

കവി : ചേലപ്പറമ്പു നമ്പൂതിരി

വാനത്തെന്തിനു ഹാ കപോതഖഗമേ, കേഴും നിനക്കിന്നു നീ
താനത്രേ തുണ, യിപ്പരുന്തിനുടെ വായ്‌ പൂകാതെ രക്ഷപ്പെടാന്‍;
നൂനം ഭാരതഭൂവിതില്‍ ശിബിയൊരാളുണ്ടിപ്പൊഴും, പക്ഷെയ--
ദ്ദീനസ്നേഹി തപസ്സു ചെയ്തരുള്‍കയാണേതോ നിഗൂഢാശ്രമേ.

നൂനം മനോഹരവനങ്ങളിലിച്ഛ പോലെ--
യാനന്ദമാര്‍ന്നു മരുവും ചരജീവിവൃന്ദം;
ജ്ഞാനം വഹിക്കുകിലവറ്റയിലേകമാവാന്‍
ഞാനെപ്പൊഴും മതിയില്‍ മോഹമിയന്നിടുന്നൂ.

കവി : കുമാരനാശാന്‍

ജ്ഞാനത്തിന്‍ കനിയുണ്ടു നിര്‍ജ്ജനവനാന്തത്തില്‍ തപോനിഷ്ഠയില്‍
ധ്യാനത്തില്‍ കഴിയുന്ന മാമുനികളും തേടുന്ന മായാവി നീ
ഞാനോര്‍ക്കുമ്പൊഴതൊക്കെയും പിടിതരാന്‍ ഞാനാരു കണ്ണാ, ഭവാന്‍
മാനിയ്ക്കും നവനീതമ, ല്ലൊരിടയപ്പെണ്ണ, ല്ല പാലല്ല ഞാന്‍!

കവി : വി.കെ.ജി

ഞാനാ ബ്രഹ്മവിചാരധാരയിലിരുന്നന്തഃസ്ഥസന്താപജ--
ക്ഷീണം നീങ്ങി, വലിഞ്ഞു കേറിയ ഞരമ്പെല്ലാമയഞ്ഞങ്ങനെ
നാനാദുഃഖസുഖാനുഭൂതി മതിതന്‍ സ്വാസ്ഥ്യം തകര്‍ക്കാതെ, നി--
ത്യാനന്ദത്തൊടൊലിച്ചൊലിച്ചു ഭഗവത്‌പാദത്തിലെത്തേണമേ!

കവി : ടി. എം. വി.

നാരായണായെന്നു ജപിക്ക കാവെ--
ന്നാരോമലായിപ്പറയും യശോദാ
നാണംകുണുങ്ങീട്ടു ചിരിക്കുമപ്പോള്‍
നാരായണന്‍ താനിതി വാസുദേവന്‍

കവി : പൂന്താനം, കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണകര്‍ണ്ണാമൃതം

"നാലേ നാഴികയുള്ളു രാത്രി പുലരാന്‍, പൂങ്കോഴി തന്‍ കൂവല്‍ കേ--
ട്ടീലേ കര്‍ണ്ണകഠോര?" -- മെന്നിടര്‍പെടും കാന്തന്റെയാ ഭാഷണം
പാലോലും മൊഴിയാളില്‍ വാട്ടമൊടുറങ്ങുന്നാ സ്മരസ്വാമിയെ--
ക്കാലേ പള്ളിയുണര്‍ത്തുവാനുതകിടും വൈതാളികോദ്ഗീതമായ്‌!

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : വിലാസലതിക

പാവം ഞാ, നഴകില്ലെനിയ്ക്കൊരറിവില്ലെന്നിട്ടുമാശിപ്പു ഞാ--
നാ വിത്തേശനെ, യംഗജോപമനെ, യാ ജ്ഞാനപ്രദീപത്തിനെ
കൈവല്യത്തിനു സാധുമര്‍ത്ത്യനഖിലബ്രഹ്മാണ്ഡനാഥന്റെ കാല്‍--
പ്പൂവോര്‍ക്കുന്നതസാധ്യമായ `ദുര'യെന്നോതുന്നതുണ്ടോ ജനം?

കവി : വി.കെ.ജി

കല്ലാലല്ല, സിമന്റിനാലുമുയരെപ്പൊങ്ങും ധനപ്രാഭവ--
ത്തള്ളാലല്ല പടുക്കുവാനഭിലഷിച്ചീടുന്നതെന്‍ മന്ദിരം;
ഉല്ലാസാത്മകമായിടുന്ന കവിതാസങ്കല്‍പമേ, നിന്‍ മണി--
ച്ചില്ലാല്‍ തീര്‍ത്തൊരു കൊച്ചുമന്ദിരമെനിക്കാര്‍ന്നാല്‍ കൃതാര്‍ത്ഥന്‍ തുലോം!

കവി : ഡി. ശ്രീമാന്‍ നമ്പൂതിരി

ഉണ്ണുമ്പോഴുമുറങ്ങിടുമ്പൊഴു, മുണര്‍ന്നേല്‍ക്കുമ്പൊഴും സംസൃതി--
ക്കണ്ണീരാഴിയലപ്പരപ്പിലവശം നീന്തിക്കുഴങ്ങുമ്പൊഴും
തിണ്ണം മൃത്യുമുഖത്തിലും മമ മനോമഞ്ചപ്രപഞ്ചം സ്വയം
വെണ്ണക്കൃഷ്ണവിമോഹനാകൃതി വിളങ്ങും പൂവരങ്ങാകണം!

കവി: വി. കെ. ജി.

തെണ്ടീട്ടാണശനം, തുണിയ്ക്കു പകരം തോലാണുടുത്തീടുവാന്‍,
പണ്ടം പന്നഗമാണു, കണ്ട ചുടലക്കാടാണിരുന്നീടുവാന്‍,
തണ്ടാര്‍സായകവൈരിയാണു ഭഗവന്‍! സര്‍വ്വജ്ഞനാണെങ്കിലും
രണ്ടാളുണ്ടു കളത്രമെന്റെ ശിവനേ! ചിത്രം ചരിത്രം തവ!

"തൂവെണ്ണപ്രിയനാണു, പാല്‍ക്കൊതിയനാ, ണുത്തുംഗഗോവര്‍ദ്ധന--
ക്കുന്നേറ്റുന്നവനാണു പാവമിവ"നെന്നുള്ളോരപഖ്യാതിയെ
രാധേ! ഞാന്‍ കളയാന്‍ ശ്രമിച്ചു പഴുതേ -- നിന്മേനി തൂവെണ്ണതാന്‍,
ക്ഷീരം പുഞ്ചിരി, നിന്റെ പോര്‍മുലകളോ ഞാനേറ്റിടും കുന്നുകള്‍!

കവി : വി.കെ.ജി

രാവാകും രമണിക്കപായമതു വന്നപ്പോള്‍ സഹിക്കാഞ്ഞുടന്‍
ചാവാനോ ചരമാബ്ധിയില്‍ പുലകുളിപ്പാനോ പുറപ്പെട്ടഹോ
ഈ വിഖ്യാതനതായിടും ഹിമകരന്‍ കഷ്ടം നിറംകെട്ടതി--
ബ്ഭാവിക്കുന്നുവതെന്നു സംശയമെനിക്കിന്നേരമിന്നേറെയും

കവി : വെണ്മണി മഹന്‍ നമ്പൂതിരിപ്പാട്‌

ഇന്നാട്ടില്‍ത്തവ തൃക്കൊടിത്തുകില്‍ പറപ്പിക്കേണമെങ്കില്‍ ഭവാന്‍
വന്നാലും, മടിയാതെ നല്‍കുവനതിന്നെന്‍ പ്രാണവാതത്തെയും;
എന്നാലീ മതമത്തനാം മുകിലനോ, കാല്‍ കൊണ്ടു മര്‍ദ്ദിക്കുവാ--
നെന്നാളും ലഭിയാ പവിത്രതരമാം തെന്നിന്ത്യ തന്‍ പാംസുവും!

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : കാട്ടെലിയുടെ കത്തു്‌

ഏകൈകമത്ര ദിവസേ ദിവസേ മദീയം
നാമാക്ഷരം ഗണയ, ഗച്ഛസി യാവദന്തം
താവത്‌ പ്രിയേ മദവരോധഗൃഹപ്രവേശം
നേതാജനസ്തവ സമീപമുപൈഷ്യതീതി

കവി : കാളിദാസന്‍, കൃതി : ശാകുന്തളം

തങ്കപ്പൂച്ചിനകത്തു നേര്‍ത്തു മിനുസപ്പെട്ടുള്ള പട്ടില്‍ പരം
പങ്കസ്പര്‍ശമെഴാതെ പോറ്റുമഴകേറീടുന്ന ഗാത്രങ്ങളും
തങ്കം വെണ്മകളൊക്കെയങ്ങു വെടിയും മണ്ണിന്നടിക്കീ വിധം
ശങ്കിക്കേണ്ടൊരു നാള്‍ ശയിക്കു, മഖിലം മണ്ണോടു മണ്ണായിടും.

കവി : മേരി ജോണ്‍ തോട്ടം

തമംഗരാഗം ദദതീം ച കുബ്ജാം
അനംഗബാണാഃ രുരുധുഃ കഥം താം?
കിമംഗ! വാസം ഭവതേ ദദാമി
വിരാഗവര്‍ഷം മയി നിക്ഷിപേസ്ത്വം?

കവി : ജ്യോതിര്‍മയി

കൂനിക്കു, ഗന്ധമിയലും കുറി കൂട്ടവേ, നീ
സൂനാസ്ത്രസായകവിമര്‍ദ്ദിതമാക്കി ചിത്തം;
ഞാനിന്നു വാസമഖിലം തവ നല്‍കിയാലും
നീ നല്‍കിടുന്നതു വിരാഗതയോ മുരാരേ?

കവി : ഉമേഷ്‌ നായര്‍. കഴിഞ്ഞ ശ്ലോകത്തിന്റെ (തമംഗരാഗം) പരിഭാഷ.

ഞാനത്യത്ഭുതമാം ഭവത്‌കഥകളെച്ചിത്രീകരിച്ചീടുവാന്‍
ധ്യാനിയ്ക്കുമ്പൊഴുതാഞ്ഞു കേറുമിടയില്‍ പ്രാപഞ്ചികാസക്തികള്‍
നൂനം പാവനപാപപങ്കിലകഥാലേഖ്യങ്ങളൊന്നിയ്ക്കെയ--
ന്യൂനം മാമകചിത്തഭിത്തി ഗുരുവായൂരമ്പലം പോലെയായ്‌!

കവി : വി.കെ.ജി

'നന്നോ മെയ്യണിവാനുമേ ഫണി?', 'രമേ, മെത്തയ്ക്കു കൊള്ളാം!'; 'കണ--
ക്കെന്നോ കാളയിതേറുവാനനുദിനം?', 'മേച്ചീടുവാനുത്തമം!';
'എന്നാലെന്നുമിരന്നിടുന്നതഴകോ?', 'കക്കുന്നതില്‍ ഭേദമാ'--
ണെന്നാക്കുന്നലര്‍മങ്കമാരുടെ കളിച്ചൊല്ലിങ്ങു താങ്ങാകണം!

കവി : കാത്തുള്ളില്‍ അച്യുതമേനോന്‍

എന്നാല്‍ പോയിവരാം തിരിച്ചുവരവെ,ന്നെങ്ങേതുരൂപത്തിലെ--
ന്നൊന്നും തന്നെയറിഞ്ഞുകൂട -- യഭിലാഷത്താലുമെന്തേ ഫലം?
എന്നാലും മനമാഗ്രഹിപ്പു നരനായ്ത്തീരുന്നുവെന്നാകില്‍ ഞാന്‍
വൃന്ദാരണ്യവിഹാരിതന്‍ പദയുഗം ധ്യാനിയ്ക്കുമാറാകണം

കവി : വി.കെ.ജി

എന്നേ വിസ്മയ, മേതുമില്ല കവിതാസാമര്‍ത്ഥ്യമെന്നാല്‍ ഭവാ--
നിന്നേറെക്കഷണിച്ചിവണ്ണമുളവാക്കീട്ടെന്തു സാധ്യം സഖേ?
മുന്നേ ഗര്‍ഭിണിയായ നാള്‍ മുദിതയായ്‌ മാതാവു നേര്‍ന്നിട്ടിതു--
ണ്ടെന്നോ താന്‍ കവിയായ്‌ ജനങ്ങളെ വലച്ചീടേണമെന്നിങ്ങനേ?

കവി : വെന്മണി മഹന്‍ നമ്പൂതിരിപ്പാട്‌

മകന്‍ പരിക്കേറ്റു കിടക്കിലെന്തു,
മഹാരഥന്‍ ശിഷ്യനടുക്കലില്ലേ!
'രാമന്‍ ജഗത്സത്തമനാണു' പോലും!
വിദ്യാര്‍പ്പണം പാത്രമറിഞ്ഞു വേണം!

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ശിഷ്യനും മകനും

രാവേറെച്ചെല്ലുവോളം പല ശകടഗണത്തില്‍, പദത്താല്‍ വലം വെ--
ച്ചാവിര്‍മ്മോദം വണങ്ങും ജനതയെ നിതരാം കാത്തു രക്ഷിച്ചുകൊണ്ടും,
കാവില്‍, ചാരത്തുമേവും ദയിതയെ, യരികില്‍ത്തന്നെ വാഴുന്ന വെണ്ണ--
ക്കണ്ണന്നമ്പാടിയേയും തഴുകിന മിഴിയീ മണ്ണു വിണ്ണാക്കിടട്ടെ!

കവി : പി.സി. രഘുരാജ്‌

കാറ്റേല്‍ക്കുമ്പോള്‍ തിളങ്ങും തൊടുകുറി,കുറിയില്‍ച്ചേര്‍ത്തുവെച്ചൂതിയെന്നാല്‍
മാറ്റേറും വില്ലു, വില്ലിന്‍ മുകളിലമരുവോര്‍ക്കല്ലല്‍ തീര്‍പ്പോരു ബാണം,
പോറ്റീ! ബാണം കിടക്കും മണിമയസദനം കങ്കണം, കങ്കണത്തി--
ന്നൂറ്റം കാ, റ്റെത്ര നന്നിത്തൊഴിലുകള്‍, ശിവപേരൂരെഴും തിങ്കള്‍മൌലേ!

പോകുന്നിതാ വിരവില്‍ വണ്ടിവിടം വെടിഞ്ഞു
സാകൂതമാം പടി പറന്നു നഭസ്ഥലത്തില്‍
ശോകാന്ധനായ്‌ കുസുമചേതന പോയമാര്‍ഗ്ഗം
ഏകാന്തഗന്ധമിതു പിന്‍തുടരുന്നതല്ലീ?

കവി : കുമാരനാശാന്‍, കൃതി : വീണപൂവ്‌

ശ്രീക്കേറ്റ ലാസ്യപദമായ്‌ ഭുവി സഹ്യമാകു--
മാക്കേലി പൂണ്ട മലയുണ്ടു വിളങ്ങിടുന്നു
ഈക്കേരളാഖ്യവിഷയത്തിനു നേര്‍കിഴക്കാ--
യൂക്കേറിടും പ്രകൃതി കെട്ടിയ കോട്ട പോലെ.

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : ഉമാകേരളം

ഇക്കൊച്ചു നീര്‍ത്തുള്ളിയുമീശ്വരന്റെ
കമ്മട്ടമേ നിന്നുടെ നാണ്യമല്ലേ?
അതിന്റെയിങ്ങേവശമാണു ഞങ്ങള്‍
വായിച്ചതങ്ങേവശമന്യലേഖം

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : ഒരു മഴത്തുള്ളി

അമ്മ സമ്പ്രതി കുളിയ്ക്കയാണു; തല്‍--
സമ്മതത്തെ ലഭിയാതൊരിയ്ക്കലും
ഇമ്മണീഗൃഹമണഞ്ഞിടാവത--
ല്ലമ്മഹേശ്വരനു,മെന്നു നിശ്ചയം

കവി : വള്ളത്തോള്‍ , കൃതി : ഗണപതി

ഇത്ഥമഭ്യസനനിര്‍ഭരോല്ലസ--
ത്വത്പരാത്മ സുഖകല്‍പിതോത്സവാഃ
മുക്തഭക്തകുലമൌലിതാം ഗതാഃ
സഞ്ചരേമ ശുകനാരദാദിവത്‌

കവി : മേല്‍പ്പത്തൂര്‍, കൃതി : നാരായണീയം (ദശകം 4)

മേരു ചേര്‍ന്നു, മരുദാശുവാഹനൊ--
ത്തോരുമാസ്തനപുരസ്കൃതന്‍ കൃതി
ചാരുപൊന്തളിര്‍വിരിപ്പില്‍ വാണു വാ--
മോരുവൊത്തിരവിലാ രതോത്സുകന്‍.

കവി : കുണ്ടൂര്‍, കൃതി : കുമാരസംഭവം തര്‍ജ്ജമ (സര്‍ഗ്ഗം 8)

ചൊല്ലേണം നാമമെന്നുള്ളതു പലരുമറിഞ്ഞും പറഞ്ഞും കഴിഞ്ഞാല്‍
ചൊല്ലീടുന്നോര്‍ കനക്കെക്കുറയുമതു മഹാപാപമെന്നും പ്രസിദ്ധം
ചൊല്ലീട്ടെന്തെന്നു മറ്റുള്ളവര്‍കള്‍ പരിഹസിച്ചാല്‍ നമുക്കല്ല ദുഖം
ചൊല്ലേറും വ്യാസനും പാര്‍ത്ഥനു രഥതുരഗം മേച്ചുമേവും നിനക്കും!

കവി : പൂന്താനം , കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണകര്‍ണാമൃതം

ചിത്താന്തേ വൃത്തികേടിന്‍ കുമിളകളുളവാകുന്ന നേരത്തുപോലും
വൃത്തക്കൂട്ടിട്ടു തൂക്കും വികൃതി, യിതൊഴിയാ ബാല്യദൌര്‍ബ്ബല്യശല്യം
അത്യന്തം ശ്രദ്ധയോടെന്‍ ഹരിയുടെ യപദാനങ്ങളാവിഷ്കരിയ്ക്കേ
സൂത്രത്തില്‍ പേന തട്ടിച്ചപലമതി ചിലയ്ക്കട്ടെ കന്ദര്‍പ്പസൂക്തം!

കവി : വി.കെ.ജി

ആക്കം പൂണ്ടഷ്ടമീരോഹിണിയൊരുമകലര്‍ന്നോരുനാളര്‍ദ്ധരാത്രൌ
ചൊല്‍ക്കൊള്ളും ചിങ്ങമാസേ മുഴുമതിയുമുദിക്കുന്ന മുഖ്യേ മുഹൂര്‍ത്തേ
തൃക്കയ്യില്‍ ശംഖുചക്രാംബുജഗദകള്‍ ധരിച്ചോരു ബാലസ്വരൂപം
തക്കത്തില്‍ ദേവകിക്കും കണവനുമണയെദ്ദര്‍ശിതം കൈതൊഴുന്നേന്‍!

കവി : പൂന്താനം , കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണകര്‍ണാമൃതം

തൂവെള്ളിപ്പര്‍വ്വതത്തിന്‍ കൊടുമുടിയിലിരിപ്പാ, ണിരപ്പാളിയാ, ണ--
പ്പൂവമ്പദ്വേഷിയാ, ണത്തനു പകുതിയുമയ്ക്കുള്ളതാണുള്ളൊടൊപ്പം,
വേവിക്കും തീയു കണ്ണില്‍, കരുണയുടെ കളിത്തട്ടു, മങ്ങെന്തുമേവം
ഭാവിക്കും പോലെയാടും നവനടനകലാദക്ഷ, മാം രക്ഷ രക്ഷ!

കവി : വി. കെ. ജി.

വിദ്യാ സമസ്താസ്തവ ദേവി! ഭേദാഃ
സ്ത്രിയഃ സമസ്താസ്സകലാ ഗഗത്സു
ത്വയൈകയാ പൂരിതമംബയൈതത്‌
കാ തേ സ്തുതിഃ സ്തവ്യപരാ പരോക്തി

കൃതി : ദേവീമാഹാത്മ്യം

താളത്തിനൊത്തു സരസം ചിലര്‍ കൈയടിച്ചും
മേളത്തിനൊത്തു പലരും തല മന്ദമാട്ടി
തോളില്‍പ്പിടിച്ചു ചിലര്‍ മറ്റവരെക്കുലുക്കി
നാളീകനേത്രയവള്‍ നോക്കിയതില്ലയൊന്നും

കവി : സിസ്റ്റര്‍ മേരീ ബനീഞ്ഞ, കൃതി : മാര്‍ത്തോമാവിജയം

തണ്ണീര്‍ മുക്കിക്കുടിക്കുമ്പൊഴുതു കൊടുവിഷം തട്ടിമോഹിച്ചുവീണോ--
രുണ്ണിഗ്ഗോപാലരെക്കണ്ടൊരുദിനമുടനേചെന്നു കാരുണ്യവേഗാല്‍
ഉണ്ണിക്കാല്‍കൊണ്ടു വണ്ണം പെരിയ ഫണിവരന്‍ തന്നെ മര്‍ദ്ദിച്ചു പിന്നേ
ദണ്ഡം കൂടാതയച്ചീടിന പരമവിഭോ, നിന്നെ ഞാന്‍ കൈതൊഴുന്നേന്‍!

കവി : പൂന്താനം , കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണകര്‍ണാമൃതം

ഊക്കേറും പകപോക്കുവാനവസരം നോക്കിക്കിടക്കട്ടെയ--
പ്പാക്കിസ്താ, നനൃതപ്രചാരകുതുകം തേടട്ടെ നേപ്പാളവും,
നാക്കില്‍ സൌഹൃദവാ, ക്കകത്തുനിറയെ സാമ്രാജ്യദാഹം തരം
നോക്കിത്തോക്കുമെടുത്തു ചാടുമിവളെസ്സൂക്ഷിയ്ക്കണം, ചീനയെ!

കവി : വി.കെ.ജി

നീറും തീപ്പൊരി കണ്ണിലും, നിറമെഴും ചന്ദ്രന്‍ ശിരസ്സിങ്കലും,
ചീറും പാമ്പു കഴുത്തിലും ചെറുപുലിത്തോല്‍ നല്ലരക്കെട്ടിലും,
സാരംഗം മഴുവും കരങ്ങളിലുമങ്ങീശന്നു ചേരും പടി--
യ്ക്കാറും പിന്നെയൊരാറുമെന്നിവ ഗണിച്ചീടുമ്പൊളേഴായ്‌ വരും.

സൌകര്യാര്‍ത്ഥ, മതീവശുദ്ധിയെഴുമൂണുച്ഛിഷ്ടമേശപ്പുറ--
ത്താകുന്നൂ, മലമൂത്രശോധന കുളിച്ചൂക്കും മുറിയ്ക്കുള്ളിലും
ലോകത്താര്‍ക്കുമറപ്പുമാത്രമുളവാക്കീടുന്നൊരപ്പന്നിയാ--
ണല്ലോ സൂകരം; ആയതിന്റെ ഗുണമേ 'സൌകര്യം', അന്വര്‍ത്ഥമായ്‌!

കവി : പി.സി.മധുരാജ്‌

ലാവണ്യക്കടലില്‍ക്കളങ്കമിയലാതുണ്ടായ വാര്‍തിങ്കളോ,
പൂവമ്പന്റെ പുകഴ്ച കാട്ടി വിലസും പുത്തന്‍ കൊടിക്കൂറയോ,
ദൈവത്തിന്റെ വിചിത്രസൃഷ്ടിവിരുതോ, ശൃംഗാരസൂക്തോന്മിഷല്‍--
കൈവല്യപ്പൊരുളോ, നമുക്കെതിരിലിക്കാണാകുമേണാക്ഷിയാള്‍?

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : വിലാസലതിക

ദൈവം പ്രമാണമഖിലത്തിനുമെന്നുറച്ചീ--
പ്പാവം കിടന്നു വലയുന്നു കുറച്ചുനാളായ്‌
ഏവം ഭവാനു തിരുവുള്‍ത്തളിരില്‍ ദയാര്‍ദ്ര--
ഭാവം ജനിക്കിലിതിനൊക്കെ നിവൃത്തിയായി

കവി : നടുവത്ത്‌ അച്ഛന്‍ നമ്പൂതിരി

ഏകത്ര കൊങ്കകള്‍, പരത്ര നിതംബബിംബം,
പാകത്തിലീയവയവങ്ങള്‍ തടിച്ചിടുമ്പോള്‍,
ശോകത്തൊടക്കഥ നിനച്ചു ചടച്ചു മദ്ധ്യം;
ലോകത്തിലേവനുമസൂയ കൃശത്വമേകും.

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : ഉമാകേരളം

ശരി,യിവനറിവായി,ശുദ്ധഭക്തി--
ത്തിരിമറവായി; തമസ്സുമൂടിയെങ്ങും
ഭരിതവിഷഹൃദന്തനെങ്ങു കാണാ--
നരിയ ഗുണാപ്തനിലുള്ള നിന്നെ കൃഷ്ണ!

കവി : യൂസഫലി കേച്ചേരി, കൃതി : കൃഷ്ണ, നീയെവിടെ?

ഭംഗ്യാ വാര്‍കൊങ്കയെന്നും, മണികലശയുതം മാരസാമ്രാജ്യലക്ഷ്മീ--
മംഗല്യസ്ഥാനമംസദ്വയമഹിതമണിത്തോരണം മാറിടം തേ
ശൃംഗാരാവാസഭൂമേ, പുനരിരുപുറവും തൂക്കുമപ്പുഷ്പമാലാ--
ശങ്കാമങ്കൂരയത്യമ്പൊടു കരയുഗളീ തത്ര കൌണോത്തരേ, തേ.

ശെയിലാനാമവരോഹതീവ ശിഖരാദുന്മജ്ജതാം മേദിനീ
പര്‍ണ്ണസ്വാസ്തരലീനതാം വിജഹതി സ്കന്ധോദയാത്‌ പാദപാഃ
സന്താനം തനുഭാവനഷ്ടസലിലാ വ്യക്തം വ്രജന്ത്യാപഗാഃ
കേനാപ്യുത്ക്ഷിപതേവ മര്‍ത്യഭുവനം മത്പാര്‍ശ്വമാനീയതേ

കവി : കാളിദാസന്‍, കൃതി : ശാകുന്തളം

സല്‍പ്പാത്രത്തിലൊഴിച്ചതില്ലൊരു തവിത്തോയം, ഗുരുശ്രീപദ--
പ്പൊല്‍പ്പൂവൊന്നു തലോടിയില്ല, സമയേ ചെയ്തീല സന്ധ്യാര്‍ച്ചനം,
കെല്‍പ്പേറും യമരാജകിങ്കരഖരവ്യാപാരഘോരാമയം
നില്‍പ്പാനുള്ള മരുന്നു ഞാന്‍ കരുതിയില്ലമ്മേ ഭയം മേ പരം!

കവി : ഒറവങ്കര

കാലത്തുമന്തിയ്ക്കുമൊരല്‍പ്പനേരം
വെണ്മേടയിപ്പൂച്ചെടികള്‍ക്കടുക്കെ
ലാത്തട്ടെ വണ്ടാര്‍കുഴലാളൊരുത്തി
ഞാനെന്തിനാവോ നെടുവീര്‍പ്പിടുന്നു!

കവി : വി.കെ.ജി

ലോകം ഭാഗികഹൃഷ്ടമാ, ണതിലസംതൃപ്തസ്പൃഹന്‍ നീ കൃപാ--
സേകം കൊണ്ടു സമസ്തവിശ്വസുഖമേ കാംക്ഷിച്ചുവെന്നാകിലും
നാകം കിട്ടുകിലായതും നരകമാക്കീടും നരന്‍ ചെയ്‌വതോ,
ശോകം താനപരന്നണച്ചതിലെഴും സംതൃപ്തിയുള്‍ക്കൊള്‍കയാം.

കവി : യൂസഫലി കേച്ചേരി, കൃതി : അഹൈന്ദവം

നാലഞ്ചക്ഷരവും പഠിച്ചു ഗുരുവിന്‍ പാദം തലോടീ ചിരം
പാലഞ്ചും മൊഴി തന്നപാംഗ വലയില്‍പ്പെട്ടേനുഴന്നേന്‍ ചിരം
കോലം കെട്ടുക കോലകങ്ങളില്‍ നടക്കെന്നുള്ള വേലയ്ക്കിനി--
ക്കാലം വാര്‍ദ്ധകമാകയാലടിയനെച്ചാടിക്കൊലാ ഭൂപതേ!

കവി : കുഞ്ചന്‍ നമ്പ്യാര്‍

കേകയ്ക്കും കാകളിക്കും സരളമൊഴിയനുഷ്ടുപ്പിനും നീക്കുപോക്ക--
റ്റാകല്‍പം സ്രഗ്ദ്ധരയ്ക്കും പുതിയതലമുറക്കാരടുത്തൂണ്‍ കൊടുക്കേ
ആകമ്രാകാരമോലും വിബുധകമനിമാര്‍, വൃത്തതന്വംഗിമാരീ
ശോകശ്ലോകത്തൊടേ പോയ്‌ ബധിരകവികളെക്കണ്ടു മിണ്ടാതെ നില്‍പാം.

കവി : യൂസഫലി കേച്ചേരി, കൃതി : അടുത്തൂണ്‍ (കുറുങ്കവിതകള്‍)

ആലംബം നാലു വേദത്തിനു, മഖിലജഗത്സാക്ഷി വേദാന്തികള്‍ക്കും,
ലോലംബം യോഗികള്‍ക്കും, ഹൃദയകുവലയത്തിങ്കലാതങ്കഹീനം,
കാലന്‍ കംസാദികള്‍ക്കും -- പലതുമിതുവിധം കേളിയാടും യശോദാ--
ബാലന്‍ ഗോപാലകൃഷ്ണന്‍ തിരുവടി കരുണാപാംഗമിങ്ങേകിടട്ടേ!

കൊമ്പൊന്നു പോയ്‌ ചോരയിലാണ്ടു നില്‍ക്കും
ഗജാസ്യനെക്കണ്ടതി സംഭ്രമത്താല്‍
'എന്തെ,ന്തിതെ'ന്നീശ്വര പത്നി പാഞ്ഞു
ചെന്നങ്ങെടുത്തങ്കതലത്തില്‍ വെച്ചു

കവി : വള്ളത്തോള്‍ , കൃതി : ശിഷ്യനും മകനും

ഏതോടക്കുഴലിന്‍നിനാദമധുരസ്രോതസ്സു ഗോപാംഗനാ--
വ്രാതത്തിന്‍ ഭവബന്ധനങ്ങളവസാനിപ്പിച്ചു മാത്രയ്ക്കകം
ഏതിന്‍ പൂര്‍ണ്ണരസാനുഭൂതി മുനിമാരാലും സമാസാദ്യമ--
ശ്രീതാവും മുകില്‍വര്‍ണ്ണ മുഗ്ദ്ധമുരളീ, നിന്നെബ്ഭജിയ്ക്കുന്നു ഞാന്‍!

കവി : വി.കെ.ജി

ഏണിക്കുട്ടിവിലോലദൃഷ്ടികള്‍മുടിക്കല്ലായ്‌ വിളങ്ങീടുമീ
നാണിക്കുട്ടിയെ നന്മയോടുമിളയില്‍ പെട്ടെന്നു സൃഷ്ടിക്കുവാന്‍
വാണിക്കിഷ്ടനഹോ! രമാഗിരിസുതാരംഭോര്‍വ്വശീമേനകേ--
ന്ദ്രാണിക്കുട്ടികളെച്ചമച്ചു സരസം ശീലിച്ചുപോലിച്ഛയാ.

കവി : ഒറവങ്കര

വഴിക്കുമങ്ങു സീറ്റിലും ചരക്കുകെട്ടു വയ്പവര്‍,
തിരക്കിലൊത്തുകിട്ടുകില്‍ കവര്‍ച്ച ചെയ്തിടുന്നവര്‍,
ഇരക്കുവാന്‍ വരുന്നവര്‍, തിരക്കുവാന്‍ വരുന്നവര്‍,
തിരക്കിലൊന്നുരസ്സിടും രസത്തിനായ്‌ വരുന്നവര്‍.

കവി : ബാലേന്ദു

ഇടത്തുപക്ഷമാകിലും, വലത്തുപക്ഷമാകിലും,
കടുത്ത ഭീതിയേകിടും ജനത്തിനീ നരാധമര്‍;
മടുത്തു നമ്മളെങ്കിലും പ്രതീക്ഷയോടെയത്തെര--
ഞ്ഞെടുത്തിടും ദിനത്തില്‍ വോട്ടു ചെയ്തിടുന്നു പിന്നെയും!

കവി : ഉമേഷ്‌ നായര്‍

മനം മടുത്തു ജീവിതം കളഞ്ഞു നീ തുലയ്ക്കൊലാ
നിരന്തരം തരപ്പെടുന്ന സേവനങ്ങള്‍ ചെയ്തിടൂ
അതാണതാണു മംഗളം തരുന്ന വിദ്യയെന്നു നാം
നിനച്ചു; സേവ കിട്ടുവാന്‍ കൊതിച്ചിരിപ്പു നിര്‍ത്തണം.

കവി : ജ്യോതിര്‍മയി

അടച്ചുവച്ച പീസി ഞാന്‍ തുറന്നതിന്നിടയ്ക്കിതാ
പടച്ചുവിട്ടു രണ്ടുപേര്‍ തികഞ്ഞ പഞ്ചചാമരം;
തുടങ്ങുമീവിധം സദസ്യരൊക്കെയെങ്കിലീശ്വരാ
മടുത്തുപോകുകില്ലയോ ഇടയ്ക്കുപെട്ടുപോകുവോര്‍?

കവി : ബാലേന്ദു

തുമ്പിക്കൈ രണ്ടു കൊമ്പെന്നിവ തടവരുളിക്കൊണ്ടുനിന്നിട്ടു, മമ്പാല്‍--
ക്കുംഭീന്ദ്രാസ്യന്നുമമ്മട്ടറുമുഖനുമൊരാള്‍ മുന്നമമ്മിഞ്ഞനല്‍കി;
പിമ്പിപ്പോളൊറ്റവായും നരവടിവുമെഴും പിള്ളകള്‍ക്കും മുലപ്പാല്‍
തുമ്പില്ലാഞ്ഞോ കൊടുക്കാന്‍ മടി മഹിളകളേ തീരെയമ്പില്ലയാഞ്ഞോ?

കവി : ടി. എം. വി.

പാതും ന പ്രഥമം വ്യവസ്യതി ജലം യുഷ്മാസ്വപീതേഷു യാ,
നാദത്തേ പ്രിയമണ്ഡനാപി ഭവതാം സ്നേഹേന യാ പല്ലവം,
ആദ്യേ വഃ കുസുമപ്രസൂതിസമയേ യസ്യാഃ ഭവത്യുത്സവഃ
സേയം യാതി ശകുന്തളാ പതിഗൃഹം, സര്‍വൈരനുജ്ഞായതാം.

കവി : കാളിദാസന്‍, കൃതി : ശാകുന്തളം

ആറീ തെക്കുപുറത്തെരിഞ്ഞ ചിതയില്‍ച്ചെന്തീ, യതീ നെഞ്ചിലെ--
ന്നാറാനാണു, വിഷാദചിന്ത വിറകെട്ടീടുമ്പൊളീമട്ടതില്‍;
തോരാതുള്ളൊരു കണ്ണുനീരിതു വിറക്കൊള്ളുന്നൊരീക്കൈകളില്‍
ക്കോരാനും നിജനാഥനുള്ളൊരുദകം നല്‍കാനുമായെന്‍ വിധി!

കവി : ടി. എം. വി., കൃതി : സതീധര്‍മം

തപ്പുന്നൂ ബാഗു, താന്താങ്ങളുടെ മടികളും, കീശയും; തീകൊളുത്തി--
ച്ചപ്പുന്നൂ പിന്നെയോരോ ലഹരികളലസം ചുണ്ടിനാല്‍ ഗോഷ്ടി കാട്ടി;
'കൈപ്പുണ്യ' ശ്ലോകര്‍ വാഴും പെരിയ നരകമാം ബോഗികള്‍ മാത്രമല്ലാ
തുപ്പുന്നൂ വണ്ടിയും നല്‍പ്പുക; കവിതകള്‍തന്‍ പേരിലീ ഞാനുമേവം!

കവി : കരിമ്പുഴ രാമചന്ദ്രന്‍, കൃതി : ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥന്റെ യാത്രാപ്രാരാബ്ധങ്ങള്‍

കൃഷ്ണാ നിന്നുടെയദ്‌ഭുതങ്ങള്‍ നിറയും തന്ത്രങ്ങളാം നിശ്ചയം
ദുഷ്ടന്മാരെ മുടിച്ചു പാണ്ഡവര്‍ ജയം നേടീടുവാന്‍ കാരണം
ചക്രത്താല്‍ രവിയേ മറച്ചിരുളിലായ്‌ ദിക്കൊക്കേ മൂടിബ്ഭവാന്‍
പാര്‍ത്ഥന്‍ തന്‍ കുരുസോദരീവരവധപ്പട്ടാങ്ങു പാലിച്ചിതേ

ചിത്താബ്ജം തുയിലാര്‍ന്നു പോകിലുമതാണദ്ധ്യാത്മവിദ്യാലയം,
തത്ത്വജ്ഞാനനിലീനദര്‍പ്പണദളം തത്രൈവഗുപ്തം സദാ
യുക്തിയ്ക്കൊത്ത വിമാനമേറി, യറിവിന്‍ തത്ത്വാഭ കണ്ടെത്തുവാന്‍
മര്‍ത്ത്യാ, നീയിവിടെത്രകാലമിനിയും വിദ്യാര്‍ത്ഥിയായ്‌ മേവണം?

, കൃതി : (സമസ്യാപൂരണം)

യാഗത്തിന്നു വധിച്ചിടാം പശുവിനെ, പ്പയ്യാറ്റുവാന്‍ കൊല്‍വതാ--
ണാഗസ്സെന്നു വിധിപ്പതും, ലഹരിപാനീയത്തെ വര്‍ജ്ജിക്കുവോര്‍
ഭോഗത്താല്‍ ക്രതുവേദിതന്നിലതിനെസ്സാധൂകരിക്കുന്നതും,
യോഗക്ഷേമവിധിജ്ഞരേ! വരമുനിപ്രോക്തങ്ങളെന്നോ മതം?

കവി : യൂസഫലി കേച്ചേരി, കൃതി : സോമയാഗം

ഭക്തന്മാര്‍ പെരുകുന്നു, വിപ്ലവമഹാവിക്ഷോഭമുള്ളോര്‍കളും
മുക്തിയ്ക്കായ്‌ കപടം നടിച്ചു നടകൊണ്ടീടുന്നു ദേശാന്തരം,
സത്യം വിറ്റുപെറുക്കി വസ്തുവകയായ്‌ മാറ്റിക്കഴിഞ്ഞുള്ളവര്‍--
ക്കത്യന്തം ഭയമുണ്ടു, സത്യഭയമേ ഭക്തിക്കെഴും കാരണം!

കവി : ഏവൂര്‍ പരമേശ്വരന്‍

സുരുചിരമുഖപദ്മമു; ണ്ടതിങ്കല്‍--
ക്കരുണനിറഞ്ഞിരുനീലപദ്മവും തേ!
ഒരു കരമമരുന്ന പദ്മവും, നി--
ന്തിരുപദപദ്മവു--മങ്ങു പദ്മനാഭന്‍.

കവി : കരിമ്പുഴ രാമചന്ദ്രന്‍, കൃതി : നവകം

ഒരേ കളിപ്പാട്ടമൊരേകളിക്കൂ--
ത്തൊരേ കളിക്കൊട്ടിലൊരേ വികാരം
ഒരാള്‍ക്കു മറ്റാള്‍ തണ, ലീ നിലയ്ക്കാ--
യിരുന്നു ഹാ കൊച്ചുകിടാങ്ങള്‍ ഞങ്ങള്‍

കവി : നാലാപ്പാട്ടു്‌, കൃതി : കണ്ണുനീര്‍ത്തുള്ളി

ഒരത്ഭുതത്തൂമണമാ സ്ഥലത്തു
പരന്നു പാറീ കുളിര്‍കാറ്റിനൊപ്പം
നിരന്തരം വന്നു പൊഴിഞ്ഞിതേതോ
മരന്ദമൊന്നെന്നുടെ വഞ്ചി തന്നില്‍.

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : തോണിയാത്ര

'നഗ്നം ഹാ! മേനി ചാണ്‍ താനുടുതുണി കിഴിയാന്‍ ബാക്കി, രക്ഷിക്ക'യെന്നു--
ദ്വിഗ്നം സ്ത്രീചിത്തമാര്‍ക്കേ, തനുവില്‍ പുടവയായാര്‍ സ്വയം ചൂഴ്ന്നിണങ്ങീ,
ഭഗ്നം സാമ്രാജ്യമാരോ കടുകിട കുറയാതാവഹം ചെയ്തുനേടീ,
മഗ്നം മച്ചിത്തമിന്നാ വിസൃമര മഹിമാമുഗ്ദ്ധദുഗ്ദ്ധാര്‍ണ്ണവത്തില്‍!

കവി : യൂസഫലി കേച്ചേരി, കൃതി : മര്‍ത്ത്യഗന്ധപ്രിയന്‍

ഭക്ത്യാ സേവിക്ക പൂജ്യാന്‍, മരുവുക സഖിയെപ്പോല്‍ സപത്നീജനത്തില്‍,
ഭര്‍ത്താവിന്‍ വിപ്രിയം ചെയ്യരുതു നികൃതയെന്നാകിലും രോഷമൂലം,
അത്യന്തം ഭൃത്യരില്‍ വാഴുക സരളതയാ, ഗര്‍വ്വമുത്സൃജ്യ ഭോഗേ--
ഷ്വിത്ഥം സ്ത്രീകള്‍ ഭവിക്കുന്നിതു ഗൃഹിണികളാ, യന്യഥാ ഗേഹബാധാഃ

കവി : കേരളവര്‍മ്മ വലിയകോയിത്തമ്പുരാന്‍, കൃതി : ശാകുന്തളം തര്‍ജ്ജമ

അമ്പാടി തന്നില്‍ കില ബാലകന്മാ--
രമ്പോടു മന്ദം വളരും ദശായാം
സമ്പന്നമോദം ഭുവനേ ഭവിച്ചൂ
സമ്പത്തനേകം ഭുവി സംഭരിച്ചൂ

കവി : കുഞ്ചന്‍ നമ്പ്യാര്‍ , കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണചരിതം മണിപ്രവാളം

സ്വാതന്ത്ര്യമെന്നുള്ളൊരനര്‍ഘശബ്ദ--
മാനന്ദമാണായതു നേടുവാനായ്‌
ഇപ്പാരതന്ത്ര്യക്കടല്‍ നീന്തി നീന്തി--
ച്ചെല്ലേണമങ്ങേക്കരെ നമ്മളെല്ലാം.

കവി : ചങ്ങമ്പുഴ, കൃതി : ചിന്താവിഹാരം

ഇഴുകിപ്പിടിച്ചൊരിരുളായ മായയെ--
ത്തഴുകിക്കിടന്നു വലയുന്നു ഞാന്‍പ്രഭോ!
തഴുതൊന്നു നീക്കു, തവ ചില്‍പ്രഭാകണം
മിഴിവേകിടട്ടെ മിഴികള്‍ക്കനാരതം

കവി : വി.കെ.ജി.

തൃത്താവിന്‍ പരിശുദ്ധി, വിണ്ണു മുകരും മൂര്‍ദ്ധാവു, ദിക്കെട്ടിലും
കത്താന്‍ നീളമെഴുന്ന കമ്പുകളിളയ്ക്കേകും തണല്‍പ്പാടുകള്‍,
ഇത്ഥം സര്‍വ്വമഹത്വവും തികയുമെന്നാലേ, ഭവാനീപ്പന--
പ്പൊത്തില്‍കൂടിയ മൂലമെത്ര കൃശനായ്‌, നിസ്തേജനായ്‌, നിന്ദ്യനായ്‌!

കവി : വി. കെ. ജി.

ഇട്ടീരിമൂസ്സിനുടെ കയ്യിലയച്ച പദ്യം
കിട്ടീ വിധങ്ങള്‍ വിവരിച്ചു മനസ്സിലായി
ഞെട്ടീല തെല്ലുമിതുകൊണ്ടഹമിന്നതല്ല
പൊട്ടീ നമുക്കു പരിചില്‍ പരിഹാസഹാസം.

കവി : വെണ്മണി മഹന്‍, കൃതി : കവിപുഷ്പമാല

ഞാനെന്താണപരാധമെന്റെ പൊരുളേ, ചെയ്തേന്‍? ഭവല്‍പ്പുത്രനാം
മീനാങ്കന്നു കൊടുത്തതോ മമ മനക്ഷേത്രത്തിലല്‍പം സ്ഥലം?
നൂനം ഞാനവനെപ്പിടിച്ചു വെളിയില്‍ത്തള്ളാം, നിനക്കാവുമോ
ഹേ നാരായണ, ശൂന്യമാകുമവിടെപ്പാര്‍ക്കാന്‍ കളത്രത്തൊടേ?

കവി : മംഗലം പ്രഭാകരന്‍ നായര്‍

നിനക്കിരിക്കാന്‍ കരളില്‍ സ്ഥലം ഞാന്‍
നിനച്ചു പണ്ടേ വഴിപോലൊരുക്കി;
വലിഞ്ഞു കേറീ മകനായിടത്തില്‍
വലിച്ചിറക്കാന്‍ തുണ കൃഷ്ണ നീ താന്‍.

കവി : ബാലേന്ദു. മുന്‍ ശ്ലോകത്തിന്റെ പരാവര്‍ത്തനം.

വിധുരത കലരാതെ കീര്‍ത്തിയാകും
വിധുകല പൊങ്ങുമൊരപ്പുരാര്‍ണവത്തില്‍
മധുരിപു മഹനീയയോഗനിദ്രാ--
മധുമൊഴിയോടൊരുമിച്ചു വാണിരുന്നു.

കവി : ഉള്ളൂര്‍, കൃതി : ഉമാകേരളം

മോദാല്‍ കേട്ടൊരു വാര്‍ത്തയാണടിയനും ചൊല്ലുന്നു നൂറാമതായ്‌
ശ്ലോകം മേന്മയെഴും സദസ്സിലതിനായ്‌ ഞാന്‍ ചെയ്തു പുണ്യം ശതം
വാണീദേവി തുണയ്ക്കണേ ഭഗവതീ കൂപ്പുന്നു നിന്നെസ്സദാ
വീഴുന്നൂ തവ തൃപ്പദേ വിനയമായ്‌ ചെയ്യുന്നു ശ്ലോകാര്‍ച്ചന

കവി : ഋശി കപ്ലിങ്ങാടു്‌. ഋഷിയുടെ നൂറാം ശ്ലോകം.

വിത്താര്‍ നട്ടു? തടം പിടിച്ച കരമേ, താര്‍താന്‍ നനച്ചൂ ക്രമാ--
ലിത്തയ്യിത്ര വളര്‍ന്നിടുംവരെ വളം വെയ്ക്കാന്‍ മിനക്കെട്ടതാര്‍?
നിത്യം തേന്‍പഴമേകിടുന്നതു ഭുജിച്ചീടുന്നതല്ലാതെ നാ
മിത്രയ്ക്കൊന്നു മറിഞ്ഞിടാന്‍ തുനിയുമോ? -- 'തേന്മാവു സാധാരണം'!

കവി : വി.കെ.ജി, കൃതി : അവില്‍പ്പൊതി

നോക്കിക്കാണുകിലെന്തുമെച്ചമറുപത്തഞ്ചാംവയസ്സിന്‍ പഴം--
ചാക്കില്‍ തൂക്കിയ ലാഭചേതമിവിടെത്തട്ടിക്കിഴിച്ചീടുകില്‍?
നീക്കിക്കാട്ടുവതിന്നു മേല്‍ഗതി നമുക്കെന്നാളുമേ കൈവശം
ബാക്കി, ബ്ലാങ്കൊരു ബാങ്കുചെക്കു കവിതേ നിന്നക്ഷരശ്ലോകമേ!

കവി : എന്‍. ഡി. കൃഷ്ണനുണ്ണി, കൃതി : ശ്ലോകത്തില്‍ (നാട്ടുവെളിച്ചം)

നൂറ്റാണ്ടില്‍ കഥ പാടിയാടിവളരും വൃക്ഷങ്ങളില്ലെങ്ങുമേ,
കാറ്റിന്‍ താളതരംഗലീല തുടരും പക്ഷങ്ങളും ദുര്‍ല്ലഭം,
വറ്റിത്തൂമണല്‍ വിറ്റിടുന്ന കടയാ, യാറും കൃഷിപ്പാടമോ
വെട്ടിത്താഴ്ത്തിയ മണ്ണെടുത്ത കുഴിയായ്‌, മര്‍ത്ത്യന്റെ ബോധോദയം!

കവി : പി. കൃഷ്ണകുമാര്‍, കൃതി : ഗ്രാമദുഃഖം

വാദ്യം ഹൃദ്‌സ്പന്ദമാകാം പ്രിയമൊടു വരവേറ്റീടുവാനെന്‍ പുരാനേ,
പാദ്യം തപ്താശ്രുവാക്കാം തിരുമലരടിയില്‍പ്പേര്‍ത്തുമിറ്റിറ്റു വീഴ്ത്താന്‍
ഖാദ്യം മത്‌കാവ്യമാക്കാം നരഹൃദയനിണച്ചൂടുലാവുന്നൊരീ നൈ--
വേദ്യം കൈകൊണ്ടു, തള്ളാ, മമൃതവുമകലേ മര്‍ത്യഗന്ധപ്രിയന്‍ നീ!

കവി : യൂസഫലി കേച്ചേരി, കൃതി : മര്‍ത്യഗന്ധപ്രിയന്‍

ഖാദ്യം ഭൂമിയിലുള്ളതെന്തു, മബലാമദ്യാദിഭോഗങ്ങളാ--
സ്വാദ്യം, സദ്ഗുരുനിന്ദനം മുത, ലതോടൊത്തിട്ടഹങ്കാരവും,
ചോദ്യം ചെയ്തിടുമെന്തിനേയുമനിശം, മജ്ജീവിതത്തിന്റെ പോ--
ക്കാദ്യം തൊട്ടിതു മട്ടിലാണു, ശരി നീ കാട്ടിത്തരേണം ഹരേ!

കവി : ഉമേഷ്‌ നായര്‍

ചന്ദ്രന്‍ മനസ്സെന്നു പറഞ്ഞു ശാസ്ത്രം
മു, മ്പന്ധവിശ്വാസമതെന്നു വച്ചു;
റോക്കറ്റു ചെന്നങ്ങു പതിച്ച പിമ്പോ
പോക്കറ്റപോലായുലകിന്‍ ഹൃദന്തം.

കവി : എന്‍. ഡി. കൃഷ്ണനുണ്ണി, കൃതി : അന്ധവിശ്വാസം

റോസയ്ക്കിത്ര കടും ചുവപ്പു മൃതനായ്‌ മണ്ണോടു ചേര്‍ന്നോരെതോ
സീസര്‍ക്കുള്ള ഹൃദന്തരക്തിമയില്‍ നിന്നല്ലാതെയുണ്ടായിടാ;
വാസന്തോപവനസ്ഥലത്തു വിരിയും മുല്ലയ്ക്കെഴും സൌരഭം
ശ്രീസദ്മത്വമൊടന്തരിച്ചൊരുവള്‍ തന്‍ വാര്‍കൂന്തലില്‍ നിന്നു താന്‍.

കവി : എം. പി. അപ്പന്‍, കൃതി : ജീവിതോത്സവം (ഉമര്‍ ഖയ്യാം തര്‍ജ്ജമ)

വാനം പോലതിരറ്റ വൈദുഷിയിലുടങ്ങീടുന്നു നീന്തുമ്പൊഴും
പേനയ്ക്കുള്ളിലെ നീലരൂപവതിമാര്‍ക്കായുസ്സു നല്‍കുമ്പൊഴും
ധ്യാനത്താല്‍ പരദേവതയ്ക്കു പുളകപ്പൂമാല ചാര്‍ത്തുമ്പൊഴും
തേനഞ്ചും മധുരാനുഭൂതി വഴിയും നാദം മുഴങ്ങില്ലിനി!

കവി : യൂസഫലി കേച്ചേരി, കൃതി : വിത്തിന്നുള്ളിലൊളിച്ച വന്‍തരു (കെ. കെ. രാജയെപ്പറ്റി)

ധ്യാനം നിര്‍ത്തി, വിശാലനീലനയനദ്വന്ദ്വം തുറന്നപ്പൊഴേയ്‌--
ക്കാനന്ദോല്‍പുളകാംഗി തന്റെ കുടിലിന്‍ മീതേ നഭോവീഥിയില്‍
ദീനത്രാണപരായണം ത്രിജഗതീനാഥന്റെ തൃക്കയ്യതാ
നൂനം വാരി വിതച്ചിടുന്നു വളരെസ്സൌവര്‍ണ്യനാണ്യങ്ങളെ!

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ഒരു സന്ധ്യാപ്രണാമം (സാഹിത്യമഞ്ജരി)

ദരിദ്രനെന്നാകിലുമത്രമാത്രം
കരത്തിലില്ലാത്ത ജനം ചുരുക്കം
ധരിയ്ക്ക നീ നാഥ! നമുക്കിടാനീ--
മൊരിയ്ക്കലഷ്ടിയ്ക്കുമുപായമില്ല

കവി : കുഞ്ചന്‍ നമ്പ്യാര്‍, കൃതി : മണിപ്രവാളം

ധര്‍മ്മാചാരം, ധനിത്വം, ധവളതരയശ,സ്സംഗനാപാംഗമാലാ--
രമ്യാകാരം, രസാലംകൃതകൃതികള്‍, മനശ്ശുദ്ധിമത്വം, പ്രഭുത്വം,
അമ്മേ! നിന്‍പാദപൂജാകരനുടെ പരികര്‍മ്മിയ്ക്കുമിച്ചൊന്നതെല്ലാം
സമ്മേളിയ്ക്കുന്നു; നിന്‍പൂജകനുടെ കഥയോ, പിന്നെയെന്തായിരിയ്ക്കും!

കവി : ഒറവങ്കര, കൃതി : സ്തവങ്ങള്‍

അഖണ്ഡവിധുമണ്ഡലമുഖം, ഡമരുമണ്ഡിതകരം, കനകമണ്ഡപഗൃഹം,
സ്വഗണ്ഡതലമുണ്ഡശശികുണ്ഡലിപമണ്ഡനപരം, ജലജഖണ്ഡജടിലം,
മൃകണ്ഡുസുതചണ്ഡകരദണ്ഡധരമുണ്ഡനപദം, ഭുജഗകുണ്ഡലധരം,
ശിഖണ്ഡശശിഖണ്ഡമണിമണ്ഡനപരം, പരചിദംബരനടം, ഹൃദി ഭജേ!

കവി : പതഞ്ജലി, കൃതി : പതഞ്ജലിനവകം

മുത്തിത്തള്ള, മുറം, ചിരട്ട, ചിര, ചൂല്‍, ചാണം, കുടം, കൂട, വാ--
ക്കത്തിക്കണ്ട, മുലക്ക, തൂമ്പ, യരിവാ,ലമ്മിക്കല്‍, ചെമ്മീന്‍ കലം
അത്തീച്ചട്ടി, തവിട്ടുവട്ടി, യുരല്‍, കോഴിക്കൂട, കോടാലി -- യെ--
ന്നിത്യാദ്യങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞെറേത്തൊരു മുറിപ്പാ കിട്ടി പാക്കട്ടിലില്‍!

കവി : ശീവൊള്ളി

അത്രക്കു നാശമിഹയെന്തിനിമാനവര്‍ക്കീ
കത്രീനയായ്‌ പ്രകൃതി രൂപമെടുത്തു നല്‍ക്കി
ശാസ്ത്രത്തിനാട്ടെകഴിയുന്നതുമില്ല തെല്ലും
ഛത്രത്തിനൊത്ത ചെറു ക്ഷേമമതേകുവാനും

കവി : ഹരിദാസ്‌

ശൃംഗാരക്കടലും കടന്നു കവിതാസീതാവിശേഷം ഗ്രഹി--
ച്ചംഗാമാന്തഹാരസാലുലകിടം മൂന്നും വെളുപ്പിച്ചഹോ!
ഗംഗാവന്‍കവിയായ വെണ്മണിമഹന്‍ നമ്പൂരി ഗംഭീരനാം
തുംഗാത്മാ ബഹുശക്തിയോടരുളുമാ ശ്രീമാന്‍ ഹനൂമാന്‍ ദൃഢം.

കവി : കെ. സി. നാരായണന്‍ നമ്പ്യാര്‍

ഗദക്ലിഷ്ടം കഷ്ടം തവചരണസേവാരസഭരേ--
പ്യനാസക്തം ചിത്തം ഭവതി ബത വിഷ്ണോ കുരു ദയാം
ഭവത്‌പാദാംഭോജസ്മരണരസികോ നാമനിവഹാ--
നഹം ഗായം ഗായം കുഹചന വിവത്സ്യാമി വിജനേ

കവി : മേല്‍പ്പത്തൂര്‍, കൃതി : നാരായണീയം--ദശകം 3

ഭീഷ്മന്‍ ഭീഷ്മരുമാം, കൃപന്‍ കൃപരുമാം ദ്രോണന്‍ തഥാ ദ്രോണരാം,
വൈദ്യന്‍ വൈദ്യരുമാം, വരന്‍ വരരുമാം, ഭോ! വാരിയന്‍ വാര്യരാം,
ചാന്നാര്‍, നായര്‍, പണിക്ക,രയ്യ,രതുപോലാചൃയരെന്നൊക്കെയും
ചൊന്നീടാ,മതു ഹേ! മഹാരസിക! താനോര്‍ക്കാതിരിക്കുന്നുവോ?

കവി : മൂലൂര്‍, കൃതി : (പണിക്കര്‍ യുദ്ധം)

ചാകാന്‍ കാലം കഫവികൃതിയാല്‍ക്കണ്ഠമെല്ലാമടഞ്ഞ--
ച്ചക്രശ്വാസം വലിമുറുകി ഞാന്‍ ഖിന്നനായ്‌ കേണീടുമ്പോള്‍
ദൂരേ നിന്നും കുഴല്‍ വിളിയുമായ്‌ പുഞ്ചിരിപ്പാലു തീര്‍ത്തെന്‍
ചാരത്തേയ്ക്കായുടനെയെഴുനള്ളിടേണം കൊണ്ടല്‍ വര്‍ണ്ണന്‍

കവി : ഓട്ടൂര്‍ ഉണ്ണീ നമ്പൂതിരിപ്പാട്‌

ദ്വിഷതാം ഹൃദി മോദമീയുഷാ--
മപി ബന്ധുച്ഛലമേത്യ ശോചതാം
അവഹേളവിഷോഷ്മളാ ഗിരോ
വിഷഹേതാം ശ്രവസീ കഥം മമ?

കവി : എ. ആര്‍, കൃതി : ഭംഗവിലാപഃ

അഞ്ചാലൊന്നിന്റെ മധ്യേ മരതകമണി പോല്‍ ഭോഗഭോഗീന്ദ്രതല്‍പേ
ചഞ്ചല്‍ച്ചില്ലീവിലാസൈസ്ത്രിഭുവനമഖിലം കാത്തുരക്ഷിക്കുമാദ്യന്‍
പഞ്ചാനാം പാണ്ഡവാനാം പ്രിയസഖി തിരുവാറന്മുളത്തമ്പുരാനെന്‍
നെഞ്ചില്‍ കിഞ്ചില്‍ പിരിഞ്ഞീടരുതതിനനിശം കാലമേ കൈതൊഴുന്നേന്‍!

പരസ്പരം കുട്ടികള്‍ കാടുകാട്ടിയാ--
ലൊരമ്മയിത്രയ്ക്കരിശപ്പെടാവതോ?
ഹരങ്കലര്യേ, ഭൃഗുസൂനു ശിഷ്യനാ--
യൊരന്നു തൊട്ടുണ്ണികള്‍ മൂവരായ്‌ത്തവ!

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ശിഷ്യനും മകനും

ഹീനകര്‍മ്മരതി, യേതിനോടുമൊരു നീതിവിട്ട നിലപാടു, സു--
സ്ഥാനമാനബിരുദാഭിലാഷ, മതിനിഷ്ഠുരപ്രകൃതി -- യിത്തരം
മാനുഷര്‍ക്കതിനിഷിദ്ധമായവയിലാശവെച്ചു വളരുന്നൊര--
ജ്ഞാനികള്‍ക്കറുതിയേകുവാനവതരിക്ക നീ ഭുവനനായക!

കവി : മേവട വി. എന്‍. നമ്പൂതിരി, കൃതി : അവതരിക്കണേ

മാരവൈരിമനമായ ചൂതമലരില്‍ത്തെളിഞ്ഞൊരനുരാഗമാം
ചാരുതേനധികമാസ്വദിപ്പൊരു വിദഗ്ദ്ധകോകിലവിലാസിനീം
ഏറിനോരു കരുണാംബുധൌ ഝടിതി ചാടുമീക്ഷണകലാമ്മനം
ചേരുവോരു ചെറുകുന്റമര്‍ന്ന ഗിരികന്യകാമഹമുപാശ്രയേ.

എത്തണം കടല്‍ നടുക്കു താ, നുടല്‍ വെടിഞ്ഞ പോല്‍ കരുതിയുപ്പുകാ--
റ്റുത്തപിപ്പതു പൊറുത്തിടേണ -- മിതി മാഴ്കൊലാ ജലധിവാണിജ!
പത്തനത്തില്‍ മൃദുമെത്ത മേല്‍ പ്രിയയുമൊത്തുറങ്ങിയുണരും വിധൌ
വിത്തമെത്തിടുമയത്നമായ്‌ കരതലത്തിലെന്നു കരുതുന്നുവോ?

കവി : കേരളവര്‍മ്മ വലിയകോയിത്തമ്പുരാന്‍, കൃതി : അന്യാപദേശശതകം തര്‍ജ്ജമ

പണം നിറച്ചു കിട്ടുകില്‍ പരാതിയില്ല ജീവിതം
സുഖം, നിനച്ചു മണ്ടി ഞാന്‍ ധനാശ തീരുവോളവും
ധനം കനത്തു ഭാരമായ്‌, വരുന്നിതന്ത്യചിന്തയും
'അലക്കൊഴിഞ്ഞുപോകുവാന്‍ തരപ്പെടില്ല കാശിയില്‍'!

കവി : ജ്യോതിര്‍മയി

ധാമസ്ഥിതം കിമപി ധൂതമനോജ്ഞബര്‍ഹേ
പൃഷ്ഠേ ഭുജംഗമഭുജഃ ശരണം ശ്രിതാനാം
ധ്യായാമി താരകിതനീലനഭോഗതേന
ബിംബേന ബിഭ്രദുപമാം സ്ഫുടമൈന്ദവേന.

കവി : കുമാരനാശാന്‍, കൃതി : ശിഖിവാഹനധ്യാനദശകം

ധീ മങ്ങുമാറുടനുടന്‍ വിവിധം വികാര--
സ്തോമം കടന്നവളെയിട്ടു ഞെരുക്കിടുമ്പോള്‍
പ്രേമപ്രസിക്തമതിയായ്‌ പിതൃതുല്യനാകു--
മാ മന്ത്രിവൃദ്ധനൊടു ബാലികയെന്തു ചൊല്ലും?

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ബന്ധനസ്ഥനായ അനിരുദ്ധന്‍

'പോടോ തനിക്കുമൊരു പുത്രി ഗൃഹത്തിലില്ലേ?
പ്രായം നിനക്കിലവളും മമ തുല്യയല്ലേ?
പാടില്ലയിങ്ങനെ നടിപ്പതു പാപമല്ലേ?
ചൂലെന്റെ കയ്യിലമരുന്നതു കാണ്മതില്ലേ?'

കവി : ബാലേന്ദു. കഴിഞ്ഞ ശ്ലോകത്തിലെ ചോദ്യത്തിനു ഹാസ്യരൂപേണയുള്ള മറുപടി.

പീലിക്കോലേകിടേണം തിരുമുടിയഴകില്‍ കെട്ടിവച്ചങ്ങു ചാര്‍ത്താന്‍
കാലിക്കോലേകിടേണം പലവഴിചിതറും പൈക്കളെച്ചേര്‍ത്തണയ്ക്കാന്‍
കോലക്കോലേകിടേണം ചെറുചിരി പൊഴിയും ചുണ്ടണച്ചൂതുവാനായ്‌
പാലിക്കാനേകിടേണം മമ മനമഖിലംതന്നെയെന്‍ കണ്ണനായ്‌ ഞാന്‍.

കവി : കുഞ്ഞുണ്ണി

കൂലാന്തഭാഗേ തിര വന്നടിയ്ക്കും
പാലാഴി തന്നില്‍ പരിതോ വിളങ്ങും
ലീലാഗൃഹോദ്യാനസുവര്‍ണ്ണസാലാ--
ശാലാളികേളീനിലയങ്ങള്‍ കണ്ടാര്‍

കവി : കുഞ്ചന്‍ നമ്പ്യാര്‍, കൃതി : മണിപ്രവാളം

ലോകൈകശില്‍പി രജനീവനിതയ്ക്കു ചാര്‍ത്താന്‍
നക്ഷത്രമാല പണിചെയ്യുവതിന്നുവേണ്ടി
സൌവര്‍ണ്ണപിണ്ഡമതുരുക്കിയെടുത്തു നീരില്‍
മുക്കുന്നിതാ തപനമണ്ഡലകൈതവത്താല്‍

കവി : വി. സി. ബാലകൃഷ്ണപ്പണിക്കര്‍

സത്യം ബ്രവീമി, പരലോകഹിതം ബ്രവീമി,
സാരം ബ്രവീ, മ്യുപനിഷദ്ധൃദ്യം ബ്രവീമി,
സംസാരമുല്‍ബണമസാരമവാപ്യ ജന്തോഃ
സാരോऽയമീശ്വര പദാംബുരുഹസ്യ സേവാ

സന്ധ്യാതാണ്ഡവശൌണ്ഡഖണ്ഡപരശുപ്രേംഖജ്ജടാമണ്ഡലീ--
നിര്യന്നിര്‍ഝരിണീഝരീകണഗണാഃ കിം വിപ്രകീര്‍ണ്ണാ ദിവി?
ദ്രാഖീയോവിയദധ്വധാവദധികക്ലാന്താര്‍ക്കഘോടച്ഛടാ--
വക്ത്രോദ്വാന്തനിതാന്തഫേനനിചയാഃ കിം ഭാന്തി താരോച്ചയാഃ?

കവി : അശ്വതിതിരുനാള്‍ ഇളയതമ്പുരാന്‍, കൃതി : ശൃംഗാരസുധാകരം ഭാനം

ദ്രുമേഷു സഖ്യാ കൃതജന്മസു സ്വയം
ഫലം തപസ്സാക്ഷിഷു ബദ്ധമേഷ്വപി
ന ച പ്രരോഹാഭിമുഖോऽപി ദൃശ്യതേ
മനോരഥോऽസ്യാഃ ശശിമൌലിസംശ്രയഃ

കവി : കാളിദാസന്‍, കൃതി : കുമാരസംഭവം

നമുക്കെന്തിനന്യോന്യദൂരം വിതുമ്പും
വികാരം? നിറം പൂത്ത സങ്കല്‍പകാവ്യം?
നമുക്കെന്തിനാണ്‍പൂവു പെണ്‍പൂവു വേറേ?
നമുക്കെന്തിനീയര്‍ത്ഥഹീനം പദങ്ങള്‍?

കവി : വി. മധുസൂദനന്‍ നയര്‍, കൃതി : നമുക്കിനി മറക്കാം

ന ഭൂമിര്‍, ന തോയം, ന തേജോ, ന വായുര്‍,--
ന ഖം, നേന്ദൃയം, വാ ന തേഷാം സമൂഹഃ
അനൈകാന്തികത്വാത്‌ സുഷുപ്തേകസിദ്ധ--
വശിഷ്ടഃ ശിവഃ കേവലോ}ഹം.

കവി : ശങ്കരാചാര്യര്‍

ആദിത്യന്നുമനന്തകാന്തിയരുളും ഭവ്യപ്രകാശം ഭവാ--
നാദിശ്രേഷ്ഠമഹ, സ്സനാദിഗുരുവിന്‍ സന്മന്ദഹാസാങ്കുരം
ഛേദിച്ചീടുക നിത്യനിദ്രയിലമര്‍ത്തീടും തമസ്സിന്‍ കഴു--
ത്തീ ദിവ്യച്ഛവികൊണ്ടുതന്നെയവിടുന്നന്നാള്‍ കൃതാര്‍ത്ഥോസ്മ്യഹം!

കവി : വാരിക്കോലില്‍ കേശവനുണ്ണിത്താന്‍, കൃതി : പ്രകാശം

ഛായാഗ്രാഹകപൃഷ്ഠദര്‍ശന, മലര്‍ച്ചെണ്ടിന്റെ ചീയും മണം,
തീയൊക്കും വെയിലത്തു മേനികള്‍ വിയര്‍ത്തീടുന്നതില്‍ സ്പര്‍ശനം,
മായം ചേര്‍ത്തൊരു ഭക്ഷണം, ചെകിടടച്ചീടും വിധം ഭാഷണം,
നായന്മാര്‍ക്കു വിവാഹഘോഷണ, മഹോ! പഞ്ചേന്ദൃയാകര്‍ഷണം!

കവി : ഉമേഷ്‌ നായര്‍

മുണ്ടും ചുറ്റിച്ചുരുക്കത്തൊടു കൃതവിനയം, പൊക്കിള്‍ കാണിച്ചു രണ്ടാം--
മുണ്ടും കക്ഷത്തില്‍ വച്ചങ്ങനെ ചെറിയ പൊടിഡ്ഡപ്പി, താക്കോലുമായി
മിണ്ടുമ്പോള്‍ കൊഞ്ഞിയോലും ചില ഫലിതമൊടും ലാക്കൊടും ചേര്‍ന്നിടുന്നീ--
മുണ്ടച്ചാരാരിതെത്തുന്നതു സരസമൊതുങ്ങിപ്പതുങ്ങിപ്പതുക്കെ.

കവി : വെണ്മണി മഹന്‍

മുരണ്ടളി മുകര്‍ന്നിടും തുളസിമാലയില്‍ കുങ്കുമം
പുരണ്ട പശുപാംഗനാസ്തനമമര്‍ന്നതിന്‍ ചിഹ്നവും
പുരന്ദരധനുഃപ്രഭാനിബിഡമേചകോത്തംസവും
മരന്ദമൃദുഹാസവും മറയൊഴിഞ്ഞു കണ്ടാവു ഞാന്‍.

കവി : വി.കെ.ജി, കൃതി : അവില്‍പ്പൊതി

പുളയ്ക്കട്ടേ, നാടന്‍കല, ലളിതസംഗീതകവുമായ്‌
വെളിച്ചത്തിന്നൊപ്പം വെളിയട വലിച്ചിട്ടുവെളിവായ്‌;
ഒളിച്ചോതേണ്ടാരും, ദൃഢപരികരം വൃത്തചതുരം
കളിച്ചോട്ടേ, ഛന്ദോനിര കവിത തന്‍ തൂലികയുമായ്‌!

കവി : എന്‍. ഡി കൃഷ്ണനുണ്ണി, കൃതി : ശ്ലോകത്തില്‍

ഒന്നോര്‍ക്കിലിങ്ങിവ വളര്‍ന്നു ദൃഢാനുരാഗ--
മന്യോന്യമാര്‍ന്നുപയമത്തിനു കാത്തിരുന്നൂ
വന്നീയപായമഥ കണ്ടളി ഭാഗ്യഹീനന്‍
ക്രന്ദിയ്ക്കയാം കഠിന താന്‍ ഭവിതവ്യതേ നീ.

കവി : കുമാരനാശാന്‍, കൃതി : വീണപൂവ്‌

വേഴാമ്പലേറ്റമഴലേന്തിയുഴന്നു വെള്ളം
നാലഞ്ചുതുള്ളി മുകില്‍ തന്നൊടിരന്നിടുന്നു
അന്‍പോടതൂഴി മുഴുവന്‍ മഴയാല്‍ നനയ്ക്കു--
ന്നമ്പോ വലിപ്പമുടയോന്റെ കൊടുപ്പു കേമം

കവി : കേ. സി. കേശവപിള്ള (വിവര്‍ത്തനം), കൃതി : സുഭാഷിതരത്നാകരം

അത്യന്തബാല, മതസീകുസുമപ്രകാശം,
ദിഗ്വാസസം, കനകഭൂഷണഭൂഷിതാംഗം,
വിസ്രസ്തകേശ, മരുണാധര, മായതാക്ഷം,
കൃഷ്ണം നമാമി മനസാ വസുദേവസൂനും.

കവി : പൂന്താനം, കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണകര്‍ണ്ണാമൃതം

വേഷത്താലുള്ളു പൂകാനൊരു തട; വകലത്താകിലും നിന്നു ഞാനു--
ന്മേഷത്താലാര്‍ദ്രഹൃത്തായ്ത്തൊഴുമളവി'ലകത്താര്‍?"പുറത്താര്‍?' സ്മരിക്കേ
ഘോഷത്തോടേ ശ്രവിച്ചേന്‍ നിഭൃതമി; 'തകമേ കാളി'യെ; ന്നോതിനേന്‍ സ--
ന്തോഷത്താല്‍ 'ദാസനാം ഞാന്‍' -- കവിതയരുളണേ പാറമേക്കാവിലമ്മേ!'

കവി : കരിമ്പുഴ രാമചന്ദ്രന്‍, കൃതി : കാളിദാസസ്മൃതി (നഗരപ്രദക്ഷിണം)

ഘോരാണാം ദാനവാനാം നിരുപമപൃതനാഭാരഖിന്നാം ധരിത്രീ--
മോരോ ലീലാവതാരൈരഴകിനൊടു സമാശ്വാസയന്തം നിതാന്തം
ക്ഷീരാംബോധൌ ഭുജംഗാധിപശയനതലേ യോഗനിദ്രാമുദാരാം
നേരേ കൈക്കൊണ്ടു ലക്ഷ്മീകുളുര്‍മുല പുണരും പത്മനാഭം ഭജേഥാഃ

കുന്നിന്‍മോളായ നിന്നെക്കുടിലകുളുര്‍മതിക്കീറണിഞ്ഞോരു വെള്ളി--
ക്കുന്നിന്മോളില്‍ കിടക്കുന്നൊരു മുതുകിഴവച്ചാരുവേട്ടെന്നുവെച്ചു്‌
എന്നേ കേമമം വലിപ്പം മതി മതി, മതിനേരാനനേ, ദീനനായോ--
രെന്നെത്തെല്ലൊന്നു നോക്കീടുക തരുണകൃപാപൂരതുംഗൈരപാംഗൈഃ

കവി : ശീവൊള്ളി, കൃതി : ദുസ്പര്‍ശാനാടകം

എല്ലാവരും പാര്‍ക്കുകിലൊന്നുപോലെ
അല്ലല്‍പ്പെടാനായിഹ സൃഷ്ടരത്രേ
കൃപാലുവായോനപരാര്‍ത്തിയിങ്ക--
ലല്ലാത്തവന്‍ തന്‍ വ്യസനത്തിലും, കേള്‍!

കവി : കേ. സി. കേശവപിള്ള, കൃതി : സുഭാഷിതരത്നാകരം

കാളാംഭോദകമായ കമ്രരുചിയാല്‍, കാളാഞ്ജനക്കല്ലിനെ--
ക്കാളാരമ്യകളേബരേ കഠിനമക്ഷ്വേളാഹി കൊത്തുമ്പൊഴും
കോളായെന്നു നിനച്ചുകൊണ്ടഥ മനം കാളാതെ കാളിന്ദിയില്‍--
ക്കാളാഹീനശയന്‍ തുടര്‍ന്നു മധുരം താളാത്മകം നര്‍ത്തനം!

കള്ളന്മാര്‍ കരളിന്‍ കറുപ്പു പുറമേ കാട്ടാതടുക്കും പെരും--
കൊള്ളക്കാര്‍ നയവഞ്ചകപ്പരിഷ തൊട്ടാ നീചദുര്‍ബുദ്ധികള്‍,
ഉള്ളത്തില്‍ ഖലവൃത്തി വിഘ്നരഹിതം കാട്ടാന്‍ സഹായാര്‍ത്ഥമായ്‌
കള്ളം വിട്ടു ഭജിപ്പു നിന്നെ, യതിനും താങ്ങാണു നീ ദൈവമേ!

കവി : വാരിക്കോലില്‍ കേശവനുണ്ണീത്താന്‍, കൃതി : ഒരു പ്രാര്‍ത്ഥന

ഉണ്ണിക്കാലും തളക്കോപ്പുകളുമരയിലെപ്പൊന്നരഞ്ഞാണ്‍ കിഴിഞ്ഞി--
ട്ടുണ്ണിക്കൈകൊണ്ടുരുണ്ണിപ്പലകയുടനെടുത്തൊട്ടു വീണും നടന്നും
ഉണ്ണികൃഷ്ണന്‍ വരുമ്പോള്‍ തിരുവയര്‍ നിറയെപ്പാലുമുണ്ടാ പ്രസാദം
കണ്ണില്‍ക്കാണായ്‌വരേണം രഹസി മമ കിനാവെങ്കിലും പങ്കജാക്ഷാ!

കവി : പൂന്താനം, കൃതി : ശ്രീകൃഷ്ണ കര്‍ണ്ണാമൃതം

ഉച്ചച്ചന്ദ്രന്റെ കോലം മലിന, മുപരതപ്രൌഢയാം വൃദ്ധവേശ്യാ,
സ്വച്ഛാ പാഥോജശൂന്യാ സരസി, മുഖമിഹാനക്ഷരം സുന്ദരാംഗം,
ശ്രീയെത്താന്‍ കാത്തിരിക്കും പ്രഭു, വൊരു കഴിവില്ലാതെ കേഴുന്ന വിദ്വാന്‍,
കോയിയ്ക്കല്‍ കോയ്മകൊള്ളുന്നൊരു ഖല, നിവയേഴാണു കേള്‍ ചിത്തശല്യം.

കവി : എ. ആര്‍. രാജരാജവര്‍മ്മ, കൃതി : (പരിഭാഷ)

ശയ്യാലംബിക്കുപോലും ചെറുതൊരു സുകൃതം വേണമെന്നുള്ളുരച്ചാല്‍
ചെയ്യാമെങ്കില്‍, പ്പരാര്‍ത്ഥം നലമലമഗദന്‍ നല്‍കുവാനെന്തു വിഘ്നം?
പെയ്യാ ജീമൂതമായ്‌, നെല്‍ച്ചെടിയിലെ പതിരായ്‌ കെട്ട വിത്തായി, മച്ചി--
പ്പയ്യായും മാറ്റിടായ്കെന്‍ കവിതയെ മനമേ, വന്ധ്യമാം ചിന്ത മൂലം.

കവി : യൂസഫലി കേച്ചേരി, കൃതി : മര്‍ത്യഗന്ധപ്രിയന്‍

പച്ചപ്പട്ടും തൊഴും നിന്‍ തരളതനു തലോടുന്നു; തന്നങ്കഭാഗേ
വെച്ചംഭോജാക്ഷി വെള്ളിത്തളികയിലെ നറും പാലെടുത്തേകിടുന്നു;
നല്‍ച്ചന്തം ചേര്‍ന്ന നര്‍മ്മോക്തികളിടയിലുരയ്ക്കുന്നു -- മുജ്ജന്മമേതോ
മെച്ചം ചേര്‍ന്നുള്ള പുണ്യം ശുകതരുണ, ഭവാന്‍ ചെയ്തിരിക്കുന്നു നൂനം!

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : വിലാസലതിക

നിക്ഷേപിച്ചു നിജ`ഭ്രമങ്ങള്‍' പലതും പണ്ടുള്ള കാവ്യങ്ങളില്‍
പ്രക്ഷേപം തൊഴിലാക്കിയോര്‍, അവരിണക്കിച്ചേര്‍ത്ത ചൊല്ലത്രയും
ഇക്ഷേത്രപ്പുതകോയ്മമാര്‍ പതിരകറ്റാതന്യ രാജ്യത്തിലും
വിക്ഷേപിച്ചു യഥാര്‍ത്ഥ സംസ്കൃതി ഹവിസ്സാക്കിത്തുലയ്ക്കുന്നിതോ?

കവി : യൂസഫലി കേച്ചേരി, കൃതി : സോമയാഗം

ഇത്രയ്ക്കുണ്ടു ബലം നമുക്കുടയതാം ബന്ധത്തിനെന്നുള്ളതാം
സത്യം ദേവി ശരിയ്ക്കുമിത്രവെളിവായിന്നേ ധരിച്ചുള്ളു ഞാന്‍
എത്രത്തോളമകന്നകന്നുടലിനാല്‍ വേറിട്ടുമാറുന്നു നാ--
മത്രത്തോളമടുത്തടുത്തു മുറുകിക്കൂടുന്നിതിബ്ബന്ധവും

കവി : കെ.എന്‍. ഡി. ഭട്ടതിരിപ്പാട്‌, കൃതി : ഒരു കത്ത്‌

എല്ലായ്പോഴും കളിപ്പാന്‍ ചുടല, വിഷമഹോ ഭക്ഷണത്തിന്നു, മെന്ന--
ല്ലുല്ലാസത്തോടു മെയ്യാഭരണമരവമാ, യിങ്ങനേ തീര്‍ന്നു കാന്തന്‍,
ചൊല്ലേറും മക്കളാനത്തലവനൊരു മകന്‍, ഷണ്മുഖന്‍ മറ്റൊരാ, ളി--
ന്നെല്ലാം നോക്കുന്ന നേരം തവ മലമകളേ, ജാതകം ജാതിതന്നെ!

കവി : വെണ്മണി മഹന്‍, കൃതി : (സമസ്യാപൂരണം)

ചാതകസ്ത്രിചതുരാന്‍ പയഃകണാന്‍
യാചതേ ജലമുചം പിപാസയാ
സോऽപി പൂരയതി വിശ്വമംഭസാ
ഹന്ത ഹന്ത മഹതാമുദാരതാ

സ്വേദത്തൂമാരി കാറിന്‍ തുണയകലെ വെടിഞ്ഞാശു തൂകിക്കനക്കും
സാദം ചേര്‍ത്തുള്ള വേനല്‍ക്കറുതിയഖിലരും കാത്തു കാലം കഴിക്കെ
ഖേദം രുദ്രാജഹംസാവലിയിലധികമായ്‌ ചേര്‍ത്തു, വേഴാമ്പലിന്നാ--
മോദം കൂട്ടുന്ന മേഘധ്വനിയൊടു കുളിരേകുന്ന വര്‍ഷര്‍ത്തുവെത്തീ!

കവി : എന്‍. ഡി. കൃഷ്ണനുണ്ണി, കൃതി : വര്‍ഷക്കാലം

ഖരസോദരി തന്റെ പൂവുടല്‍
വിരയും കണ്‍കളടച്ചു വെയ്ക്കുവാന്‍
അരുതാതെ കുഴങ്ങിടുന്നൊരാ
ധരണീപാലനെയോര്‍ത്തിടുന്നു ഞാന്‍

കവി : കുമാരനാശാന്‍, കൃതി : ചിന്താവിഷ്ടയായ സീത

അക്കിത്തത്തുമനയ്ക്കലുണ്ണിയുണരും നേരത്തിടശ്ശേരിതന്‍
ദുഃഖം പെയ്തധികാരരോഗവഴിയില്‍ നില്‍ക്കുന്നു കണ്ണീര്‍ക്കുടം
വക്കൊക്കെപ്പൊടി പറ്റിനിന്ന മലയാളത്തിന്റെയാത്മാവതാ
ചിക്കെന്നാകെയടിഞ്ഞുപൊളിയും ലൊകത്തിനെത്താങ്ങുവാന്‍.

കവി : സുധീര്‍ പറൂര്‍, കൃതി : ഉപാസന

വാടാമെന്‍ തനു, മങ്ങിടാം മിഴിക, ളെന്‍ കൂടപ്പിറപ്പാം ഭയം
കൂടാം, കോടിജനാപഹാസദഹനച്ചൂടാല്‍ ദഹിയ്ക്കാം മനം,
വീടില്ലെങ്കിലൊരാല്‍മരത്തണലില്‍ ഞാന്‍ കൂടും, മരിക്കും വരെ--
പ്പാടും നിന്‍ തിരുനാമമന്ത്ര, മിടയഗ്രാമപ്രഭാപുഞ്ജമേ!

കവി : വി. കെ. ജി.

വെണ്ടയ്ക്കായുടെ 'പാണ്ടി'യും പടവലം കൊണ്ടുള്ള കൊമ്പൂത്തുമുള്‍--
ക്കൊണ്ടല്ലോ, കുളുര്‍ കായ്കറിത്തൊടി'യില'ത്താളം പിടിക്കുന്നതും
ഉണ്ടല്ലോ കുട, വൃത്തകാലടികളും ചേനയ്ക്കു; ചേമ്പിങ്കല്‍ ഞാന്‍
കണ്ടല്ലോ ചെവിയാട്ടവും; കവിതയെത്തോപ്പില്‍ത്തിരഞ്ഞീടവേ!

കവി : കരിമ്പുഴ രാമചന്ദ്രന്‍, കൃതി : തോട്ടവിളകള്‍

ഉന്മേഷത്തൊടുണര്‍ന്നെണീക്കി, നിരവിന്‍ പോര്‍ത്തട്ടിലെമ്പാടുമായ്‌
സമ്മേളിച്ചൊരു താരസേനയെയെതിര്‍ത്തോടിച്ചു ബാലാരുണന്‍
വിണ്മേല്‍ നിന്നു തിമിര്‍ത്തൊരാ നിശയെയും പായിച്ചു, സുല്‍ത്താനെഴും
പൊന്മേടയ്ക്കു കുറിക്കു കൊള്‍വൊരു കതിര്‍ക്കൂരമ്പയയ്ക്കുന്നിതേ.

കവി : എം. പി. അപ്പന്‍, കൃതി : ജീവിതോത്സവം

വില പെരുത്തു കൊടുത്തു കിടച്ചിടും
പല നിറങ്ങളിലുള്ളൊരു കോളകള്‍
ചിലതിലുണ്ടു വിഷാംശ, മതോര്‍ക്കയാല്‍
കുലമണേ, ലെമണേഡു കുടിച്ചു ഞാന്‍.

കവി : രാജേഷ്‌ വര്‍മ്മ, കൃതി: (സമസ്യാപൂരണം)

ചുവന്നു ചന്ദ്രക്കല പോല്‍ വളഞ്ഞും
വിളങ്ങി പൂമൊട്ടുടനേ പിലാശില്‍
വനാന്തലക്ഷ്മിയ്ക്കു നഖക്ഷതങ്ങള്‍
വസന്തയോഗത്തിലുദിച്ചപോലെ.

കവി : എ. ആര്‍. / കാളിദാസന്‍, കൃതി : കുമാരസംഭവം തര്‍ജ്ജമ

'വാനപ്പയ്യിനു നല്ലപോലകിടുചോരുന്നുണ്ടു കൊരിക്കുടി--
ക്കാനയ്യോ തരമില്ല' രാധ മൊഴിയേ ചൊല്ലീടിനാന്‍ കേശവന്‍
'ഗാനത്തേന്‍ നുരയുന്ന നിന്‍ ചൊടിയിലെപ്പാലാഴിയൂറ്റിക്കുടി--
ക്കാനല്ലേ രസ, മീനിലാവൊരു ജഡം, നിന്നാസ്യമസ്വാദകം!'

കവി : യൂസഫലി കേച്ചേരി, കൃതി : വനമാലി

ഗണയതി ഗണകസ്സുദീര്‍ഘമായുര്‍--
ഗഗനഗതഗ്രഹഗോളസന്നിവേശൈഃ
വനതൃണരസമേളനൈശ്ച വൈദ്യോ
ഹരതി വിധിര്‍മിഷിതാമഥോഭയേഷാം

കവി : എ. ആര്‍. രാജരാജവര്‍മ്മ

വലിയ ശമ്പളമപ്പടി നിന്റെ കൈ--
മലരില്‍ വെയ്ക്കുവതെന്‍ പതിവല്ലയോ?
സ്ഖലിതമിന്നു പൊറുക്കണമേ, വധൂ--
കുലമണേ, ലെമണേഡു കുടിച്ചു ഞാന്‍.

കവി : രാജേഷ്‌ വര്‍മ്മ, കൃതി : സമസ്യാ പൂരണം

സുരവരന്നടരില്‍ തുണചെയ്തവന്‍
ശരനിരക്കളിയാല്‍ ഭയമാറ്റിയോന്‍
സുരനതാംഗികള്‍ തല്‍പ്പുകള്‍ പാടിനാര്‍
സരസമാരസമാനസുവാണിമാര്‍

കവി : കുണ്ടൂര്‍ / കാളിദാസന്‍, കൃതി : രഘുവംശം തര്‍ജ്ജമ

സാഹിത്യം പണ്ഡിതന്മാര്‍ക്കവികലരസനിഷ്യന്ദിയാം സ്വച്ഛചിന്താ--
മാഹിത്യം; പാമരര്‍ക്കോ, പരിമൃദുപദ സംഘാതവീതാര്‍ത്ഥഡംഭം;
ദാഹിക്കും ഹൃത്തിനാട്ടേ, തരു സമമടിവേരോട്ടി മണ്ണിന്റെ സത്താ--
വാഹിച്ചാവിഷ്കരിക്കും വ്യഥയുടെ മധുവോലുന്ന സാഫല്യചൈത്രം.

കവി : യൂസഫലി കേച്ചേരി, കൃതി : നാദബ്രഹ്മം

ദൂനം ദൂരസ്ഥിതദയിതനായേതുമാശ്വാസമില്ലാ--
തേനം ദീനം ജനമനു കനിഞ്ഞൊന്നു ചെയ്താലുമിപ്പോള്‍
സ്യാനന്ദൂരം പുരവരമതില്‍ ചെന്നു മല്‍പ്രാണനാഥയ്‌--
ക്കാനന്ദം നീയരുളുക പറഞ്ഞെന്റെ സന്ദേശവാക്യം.

കവി : കേരളവര്‍മ്മ വലിയകോയിത്തമ്പുരാന്‍, കൃതി : മയൂരസന്ദേശം

സുതാപായോത്താപം, പ്രതിനിമിഷമേറുന്നതു പൊറാ--
ഞ്ഞിതാ! ചാടുന്നൂ തീക്കുഴിയിലവരൊന്നായ നിലയില്‍
'ഇതാഹാ! ചെയ്യായ്കെ'ന്നുപരിവിചലല്‍ബാഹുതലനായ്‌,
ദ്രുതായാസശ്വാസത്തൊടുമരികിലെത്തീ വനഭടന്‍.

കവി : വള്ളത്തോള്‍, കൃതി : ചിത്രയോഗം

ഇദം കിലാവ്യാജമനോഹരം വപു--
സ്തപഃക്ഷമം സാധയിതും യ ഇച്ഛതി
ധ്രുവം സ നീലോത്പലപത്രധാരയാ
സമില്ലതാം ഛേത്തുമൃഷിര്‍വ്യവസ്യതി

കവി : കാളിദാസന്‍, കൃതി : ശാകുന്തളം

ധ്രുവേണ ഭര്‍ത്രാ ധ്രുവദര്‍ശനായ
പ്രയുജ്യമാനാ പ്രിയദര്‍ശനേന
സാ 'ദൃഷ്ട' ഇത്യാനനമുന്നമയ്യ
ഹ്രീസന്നകണ്ഠീ കഥമപ്യുവാച

കവി : കാളിദാസന്‍, കൃതി : കുമാരസംഭവം

സുഭഗം മൃതി ലോകമെങ്കിലെ--
ന്തഭയം മര്‍ത്യനൊടുക്കമേകിലും?
ശുഭകാലസമാഗമാശ നിഷ്‌--
പ്രഭജന്മത്തെ വലിച്ചു നീട്ടിടാം.

കവി : വാരിക്കോലില്‍ കേശവനുണ്ണിത്താന്‍, കൃതി : ഒരു വിലാപം

ശമപ്രധാനേഷു തപോധനേഷു
ഗൂഢം ഹി ദാഹാത്മകമസ്തി തേജഃ
സ്പര്‍ശാനുകൂലാ ഇവ സൂര്യകാന്താ--
സ്തദന്യതേജോऽഭിഭവാദ്വമന്തി

കവി : കാളിദാസന്‍, കൃതി : ശാകുന്തളം

സരസോജ്വലരാഗമോമലാളിന്‍
ചരണാഗ്രത്തില്‍ വരച്ച രേഖ നോക്കൂ,
ഹരവീക്ഷണമേറ്റു നീറി നില്‍ക്കും
സ്മരവൃക്ഷത്തില്‍ മുളച്ച നാമ്പു പോലെ.

കവി : എ. ആര്‍. / കാളിദാസന്‍, കൃതി : മാളവികാഗ്നിമിത്രം തര്‍ജ്ജമ

ഹേ, നാള്‍ കാര്‍ത്തികയാകയാല്‍ശ്ശനിദശാശാര്‍ദ്ദൂലവിക്രീഡിതം
താനാം! പെന്‍ഷനിലായൊരെന്‍ ഗുരുകവേ! ലൈഫിന്‍ഷ്വറന്‍സെന്തിനി?
ദൂനാവസ്ഥ വരുമ്പൊഴും ചിരി പൊഴിപ്പോനാണു നൂനം ഭവാന്‍;
'ആനാലും വരവല്ലവാ'? ശനി വരട്ടുമ്പോഴുമിറ്റും രസം!

കവി : കരിമ്പുഴ രാമചന്ദ്രന്‍, കൃതി : ദേശാറ്റനം

ദീര്‍ഘാക്ഷം, ശരദിന്ദുകാന്തിവദനം, ബാഹൂ നതാവംസയോഃ,
സംക്ഷിപ്തം നിബിഡോന്നതസ്തനമുരഃ, പാര്‍ശ്വേ പ്രമൃഷ്ടേ ഇവ,
മധ്യഃ പാണിമിതോऽമിതം ച ജഘനം, പാദാവരാളാംഗുലീ
ഛന്ദോ നര്‍ത്തയിതുര്‍യഥൈവ മനസി, ശ്ലിഷ്ടം തഥാസ്യാഃ വപുഃ

കവി : കാളിദാസന്‍, കൃതി : മാളവികാഗ്നിമിത്രം

മാലേയം വെണ്ണിലാവാലടിമുടിയണിയും ശ്യാമഗാത്രീ ദിനാന്ത--
പ്രാലേയം പൂണ്ട ലോലല്‍ച്ചിറകിണ മൃദുവായ്‌ വീശിയെത്തും പതത്രി,
മാലേറ്റും വാസരത്തീക്കനലിനു മറയിട്ടായിരം തൂലികപ്പൂ--
വാലേ പുല്‍കുന്ന കേളീകളമൃദുമൊഴിയാം ധാത്രി നീ മുഗ്ദ്ധരാത്രി.

കവി : യൂസഫലി കേച്ചേരി, കൃതി : ധാത്രി

മാനിച്ചിടട്ടെ ബുധരൊത്തു, പഴിച്ചിടട്ടേ,
വന്നോട്ടെ വിത്ത,മതു പോലെയൊഴിഞ്ഞു പോട്ടേ,
ഇന്നോ യുഗാന്തമതിലോ മരണം വരട്ടെ;
യന്യായമാം വഴി ചരിക്കുകയില്ല ധീരന്‍.

കവി : രാജേഷ്‌ വര്‍മ്മ / ഭര്‍ത്തൃഹരി

ഇപ്പശ്ചിമാബ്ധിയിലണഞ്ഞൊരു താരമാരാ--
ലുത്പന്നശോഭമുദയാദൃയിലെത്തിടും പോല്‍
സത്പുഷ്പമേ! യിവിടെ മാഞ്ഞു സുമേരുവിന്‍ മേല്‍
കല്‍പദ്രുമത്തിനുടെ കൊമ്പില്‍ വിടര്‍ന്നിടാം നീ.

കവി : കുമാരനാശാന്‍, കൃതി : വീണ പൂവു്‌

സുസ്പഷ്ടോച്ചാരണം, ധീനിശിതഗതി വിശേഷിച്ചു കാട്ടുന്ന നേത്രം,
സ്വല്‍പസ്ഥൌല്യം കലര്‍ന്നീടുമൊരുട, ലൊരു പാദത്തിനേതാണ്ടു ദൈര്‍ഘ്യം,
കെല്‍പേറും വാക്പടുത്വം, സ്മൃതിബല, മതിമാത്രോജ്ജ്വലശ്രീകവിത്വം,
കല്‍പ്പിക്കാമേവമുള്ളൂരെഴുമരിയമഹാകാവ്യകൃത്തിന്റെ ചിഹ്നം.

കവി : മൂലൂര്‍, കൃതി : ഛായാപദ്യങ്ങള്‍ (ഉള്ളൂരിനെപ്പറ്റി)

കോല്‍ത്തേനോലേണമോരോ പദ, മതിനെ നറും പാലില്‍ നീരെന്ന പോലേ
ചേര്‍ത്തീടേണം, വിശേഷിച്ചതിലുടനൊരലങ്കാരമുണ്ടായ്‌ വരേണം,
പേര്‍ത്തും ചിന്തിക്കിലര്‍ത്ഥം നിരുപമരുചി തോന്നേണ, മെന്നിത്ര വന്നേ
തീര്‍ത്തീടാവൂ ശിലോകം -- ശിവ ശിവ! കവിതാരീതി വൈഷമ്യമത്രേ!

കവി : കുഞ്ചന്‍ നമ്പ്യാര്‍

പീലിക്കണ്മണിയും ശിരസ്സിലണിയും പൂമാലയും ചേലയും
ഫാലത്തില്‍ കുറിയും ഞൊറിഞ്ഞ തുകിലും കാഞ്ചീകലാപങ്ങളും
നീലക്കാറൊളിവര്‍ണ്ണന്‍ തന്റെ നിലയും ബാലത്വവും ശീലവും
കാലത്തുള്ളില്‍ നിനച്ചു നിത്യമുളവായ്ക്കാലം കഴിക്കാകണം!

നാശം വരാതെ ഭുവനം നിലനില്‍പതിന്നു--
ള്ളാശാവശേന ജനനത്തിനു തക്കവണ്ണം
നാശത്തെയും നിയതമങ്ങനെ സര്‍വ്വജന്തു--
രാശിയ്ക്കു ചേര്‍ത്തിടുവതാരിഹ ഭേദഹീനം?

കവി : കേ. സി. കേശവപിള്ള, കൃതി : സുഭാഷിതരത്നാകരം

നിത്യം ശ്ലോകസദസ്സിലോര്‍മ്മയെയരിച്ചത്യന്തഹൃദ്യങ്ങളാം
പദ്യങ്ങള്‍ പരിചോടെടുത്തരുളിടും സ്തുത്യര്‍ഹരാം പണ്ഡിതര്‍
മുക്തന്മാര്‍ മുനിമാരുമെന്നുമൊരുമിച്ചുള്‍ത്താരിലാശിച്ച പോ--
ലെത്തുന്നൂ പരമം പദം സകലദം -- സത്യം ശിവം സുന്ദരം!

കവി : ഉമേഷ്‌ നായര്‍